Stelt zich als model beschikbaar

Dit mijn hoofd werd in 2009 gefotografeerd door Alice (mijn lief), ik zie er nog steeds ongeveer hetzelfde uit. Ik ben 58  jaar, ik ben ’s ochtends 1.78 m en ’s avonds 1.76 m groot, ik weeg 73 kg en vertoon geen uiterlijke kenmerken zoals tattoe’s, oorringen, halskettingen, bloedwratten enz. Wel ben ik brildragend (ik draag nog steeds dezelfde bril als op de foto). Ik ben niet atletisch gebouwd, maar ik ben ook niet dik. Ik word ’s zomers nooit bruin want ik ga nooit in de zon zitten: daar verveel ik me. Liever – en dit mag u zowel letterlijk als figuurlijk nemen – zoek ik de schaduw op.

Ik ben voor elke kunstenaar bereid als model op te treden. Ik hoop wel dat u niet zult lijken op de oude kunstfotograaf B.W., die mij vorig jaar op straat zag lopen, mij aansprak en meetroonde naar zijn atelier, en die mij een rendierengewei op mijn kop vastkitte, en ter hoogte van mijn kont een rendierenstaartje aanbracht, dat door een instrumentje, waarvan ik me de werking niet precies meer herinner, naar links en naar rechts bewoog. Het heeft, nadat hij zo’n honderd foto’s van me had gemaakt, grote moeite gekost om het gewei weer van mijn hoofd los te krijgen. Het gewei mocht ik naar huis nemen, het hangt nu rechts van me aan de muur. Het is in zoverre handig dat ik altijd een onderwerp van gesprek heb, als er mensen komen. Ik tik even met mijn nagel op dat gewei, zodat ze kunnen horen dat het niet van plastic maar echt is, ik vertel het verhaal van mijn modelschap voor B.W., en als het bezoek begint te schateren, lach ik ook wat schaapachtig mee.

Een andere ervaring op dit gebied had ik met de beeldhouwer K. de S., de metamorfosekunstenaar, die door een oogziekte bijna blind is geworden. Hij benaderde mij voor het kunstwerk The missing link, en wilde mijn gezichtstrekken incorporeren in de trekken van een coelacanth, hetgeen uiteindelijk ook gelukt is. Ik moest stil zitten, mijn bril afdoen en K. de S. voelde met zijn vingers over mijn voorhoofd, mijn oren, mijn neus en ogen, mijn open mond, mijn wangen, steeds bezwerend dat hij heteroseksueel was en dus niets bedoelde. Na de expositie in een Haagse galerie werd de coelacanth aangeschaft door de verzamelaar Van Wolsum.

Ik bedoel, ik sta al vermeld in Deel I van Karel van het Reve’s Verzameld Werk (zie pag. 786, waar alle medewerkers even worden genoemd, zonder wie het allemaal niet had gekund etc.), dus uit de literatuur ben ik niet meer weg te slaan. Nu wil ik mij verder bekwamen in de beeldende kunsten.

Dus! Schilders, fotografen, beeldhouwers. Als u een mannelijk model (met enige ervaring) zoekt, ik zit klaar.

2 Reacties

  1. Nee, hier is een feitje: de mens krimpt op een dag ongeveer 2 cm. Die 2 cm krijg je er ’s nachts en ’s ochtends weer bij, door uitrekken e.d.

Laat een antwoord achter aan Ben Hoogeboom Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *