‘Ik ben hard op weg mezelf te worden’ las ik vanochtend. De schrijfster zag dit als een gewenste ontwikkelingsrichting, zo kon ik uit de context van het verhaal opmaken. Het is niet de eerste keer dat ik een soortgelijke tekst lees of hoor. Ik neem dus aan dat veel mensen het pad richting zichzelf bewandelen.
Het is een intrigerende gedachte, dat je jezelf ontwikkelt tot wie je bent. Het heeft een actieve connotatie, ontwikkelen is immers een werkwoord. Daarnaast heeft het een sterke filosofische component. Je bent op weg jezelf te worden. Dit impliceert dat degene die op weg is weet wie hij of zij zelf is en dus gericht een pad in slaat, anders zou het maar wat doelloos ronddwalen zijn.
Ik ben zelf niet zo ver in mijn ontwikkeling. Ik weet niet wie ik ben en dus al helemaal niet wie ik zou moeten zijn om mezelf te worden. Laat staan dat ik hard op weg zou zijn daar naar toe. Wie denkt iemand die hard op weg is zichzelf te worden dan te zijn, vraag ik me af? En hoe weet je wanneer je er bent en dus geworden bent wie je altijd al was.
Ik kan de vraag ‘Wie ben ik?’ niet beantwoorden. Ik ben elke minuut iemand anders. Ik zou ook wel eens willen zeggen dat ik me ontwikkel tot mezelf. Al was het maar omdat een dergelijke zin enorm goed klinkt. Want hoewel ik mezelf niet volledig ken, heb ik wel bepaalde associaties met mezelf worden: authentiek, eerlijk, oprecht.
Omdat ik een gemiddeld mens ben, denk ik dat ik niet de enige ben die zulke associaties heeft met het concept ‘zichzelf worden’. Jezelf worden staat dan voor echt en oprecht zijn. Je hebt authenticiteit gewonnen. En dat is wat als nastrevenswaardig wordt gezien.
Juist vanwege mijn gemiddeldheid denk ik dat de meeste andere mensen, net als ik, geen idee hebben wie ze zijn. Zelfs niet zij die hard op weg zijn zichzelf te worden. Ze zijn naar mijn inschatting hoogstens op weg een wensbeeld van zichzelf te worden. Een eindeloze weg.
Overigens neem ik aan dat ik zelf op de snelweg zit en hard richting de afrit ‘Cultuurwetenschappen Module Filosofie II’ koers. Maar echt zeker weten doe ik het niet.
Sociaal psychologe en schrijfster Tila Pronk sprak over haar boek ‘Hartstocht’ in ‘Brands met Boeken’ en over Boer zoekt Vrouw. Daar moet ook iedereen ‘zichzelf zijn’! Zij concludeert dat iedereen een rol speelt afhankelijk van het toneelstuk waarin het terecht is gekomen.
All the world’s a stage;
And all the men and women merely players.
Ik wil soms dat ik iemand anders ben.. Zou dat betekenen dat ik mezelf al ben geworden?