Alweer enige tijd geleden stond ik in de Hermitage aan de Amstel voor de tweede keer in mijn leven oog in oog met een van de zwarte vierkanten van Malevich.
In totaal heeft hij vier verschillende zwarte vierkanten geschilderd. De vier vierkanten schijnen behoorlijk van elkaar te verschillen. Ze hebben verschillende maten, en het ene vierkant is in een zwarter zwart geschilderd dan het andere vierkant. Het eerste zwarte vierkant is volgens sommige bronnen (waaronder Wikipedia) in 1913 gemaakt, volgens andere in 1915. Het laatste, kleinste vierkant, is geschilderd in 1932.
Dat kleinste zwarte vierkant was te zien is in de tentoonstelling Van Matisse tot Malevich. De tentoonstelling neemt haar titel letterlijk. Het begint met Matisse (rode kamer), het eindigt met Malevich (zwart vierkant). Het zwarte vierkant was letterlijk het laatste schilderij van de tentoonstelling. Alsof het een soort eindpunt was. Het einde van het modernisme, van de schilderkunst, van de wereld zoals die tot dan toe gekend werd.
Het was het enige schilderij dat er van Malevich hing. En ik moet zeggen, het had me goed te pakken. Meer dan de andere schilderijen op de tentoonstelling. Je moet toch maar durven, dacht ik, een zwart vierkant schilderen en het kunst noemen. Het was niet het beste kunstwerk van de tentoonstelling, en zeker niet het mooiste, maar toch maakte het de meeste indruk op me. Ik heb geprobeerd er goed naar te kijken. Het was echt geschilderd. Met een kwast. Het wit rondom het zwarte vierkant was geen onbehandeld stuk doek, maar ook geschilderd. In gebroken wit. Het vierkant is geen perfect vierkant. Het hangt een beetje uit het lood.
Op het bordje naast het schilderij las ik dat Malevich een bedoeling had met zijn vierkanten. Hij wilde een ‘gevoel van non-objectiviteit schilderen’. Hij vond dat een kunstenaar, als hij echt vrij wilde zijn, zich moest loszingen van natuurlijke vormen. Niks mocht herinneren aan de werkelijkheid. Het moest erboven staan. De kunstenaar moest zich bevrijden van de macht van het voorwerp. Hij moest zich uitdrukken in louter geometrische vlakken. Driehoeken, vierkanten en cirkels. Het zwarte vierkant is het kunstwerk dat alle andere kunstwerken overbodig maakte. “Het zwarte vierkant = gevoel, het witte vlak = de leegte voorbij”, aldus Kazimir Malevich zelf.
Het zwarte vierkant van Malevich markeert dus niet alleen het einde van de kunst, het was ook het begin van het kunstwereldgezwets. Het onbegrijpelijke gelul dat sommige kunstenaars, galeriehouders en kunstcritici nodig hebben om uit te leggen wat de kunstenaar bedoelt. Terwijl het zo aardig was geweest als Malevich niks had uitgelegd. De mensen in verwarring had achtergelaten.
“Maar wat bedoel je dan, Kazimir?”
“Hoe bedoel je, wat bedoel je dan?”
“Nou, wat wil je met je zwarte vierkant zeggen?”
“Wat ik wil zeggen?”
“Ja, wat wil je zeggen?”
“Niks. Het is zwart en het is vierkant.”
“Maar je wil toch wel iets meer zeggen?” “
Waarom zou ik meer moeten zeggen? Ik ben een schilder. Ik schilder. En ik heb een zwart vierkant geschilderd.”
Ik heb dat zwarte vierkant altijd beschouwd als het einde van het abstracte tijdperk in de schilderkunst. Ik heb het dus vreemd gevonden dat sommige schilders nog steeds abstract werken: dat is al GEDAAN, zou ik ze willen toeroepen, het zwarte vierkant is al gemaakt!
Wat je in je laatste alinea zegt, kon wel eens de zuivere waarheid zijn: dat het ook het begin van het kunstzinnige gelul is geweest.
Figuratief is ook al gedaan. Moet iedereen dan maar ophouden met schilderen?
Ik heb me niet helemaal uitgedrukt zoals ik moest doen. Ik bedoelde: het einde van het geometrisch-abstracte werk, waarmee het leven in de 20ste eeuw zo vervuild is geworden. Ieder die op een nog slordiger wijze zijn doeken wil beschilderen, mag dat doen natuurlijk, als ik dat werk maar niet hoef te zien.
Nog slordiger dan geometrisch-abstract werk? Maar geometrisch-abstract is toch het tegenovergestelde van slordig? Zit je weer aan de port?
Met dat slordiger werk bedoel ik bijvoorbeeld dit: Zijn landschappen werden in de loop van de tijd steeds abstracter en begonnen meer te ontstaan.
Tegenwoordig laat hij vanuit zijn intuïtie zijn abstracte schilderijen volledig ontstaan. Zonder vooraf een vast idee te hebben. Hij begint impulsief, tast af en laat het onverwachte en het verrassende gebeuren.
Het gaat hem steeds meer om de innerlijke realiteit die leeft in de fantasie en emotie van de maker.
Ik zal de naam van de schilder maar niet geven.
Maar eigenlijk is dat geometrisch schilderen ook een kwestie van willekeur: een cirkeltje hier, een lijntje daar, een driehoekje weer ergens anders.
En die lui willen maar niet inzien dat ze waardeloos werk maken, dat bovendien al jaren geleden gemaakt is.
Mijn belangstelling voor de moderne beeldende kunst is groot, maar ligt wel elders.
Geweldig dit! Als je naar kunstuur kijkt valt het je ook op. Dat gezwets. Hoe verzinnen ze het.
Leuk, alweer een vierkant, al heb ik dit al eens gelezen. Niet dat dat erg is. Wel erg is inderdaad dat kunstgelul, al heb ik me daar zelf ook wel eens aan bezondigd. Ooit heb ik op verzoek van m’n neef, die kunstenaar is, maar nogal moeilijk uit z’n woorden komt, iets geschreven ter toelichting van z’n werk. Het eindigde ongeveer met: vroeger schilderde Frans naar het leven, maar nu schildert hij het leven zélf! En dat was eigenlijk nog waar ook.. Misschien moet ik eens wat over z’n werk schrijven. Mag dat, Max, of is dat te.. te.. kom hoe heet het, te nepotistisch?
Het kan ons niet nepotistisch genoeg.
erg verrijkend dit relaas: ‘kunstgelul’ ! Denigreren ipv verdiepen in iets en dan met ‘duur’ woord nepotistisch eindigen: indrukwekkend ! ‘Leuk-mooi-lolig-gezellig’ niveau. Daar steekt ieder veel van op, het kunstbewustzijn leeft volop zoal sik aan reacties constateer! Halleluja 2018 …
Ook al vind ik dan bij Malevich de theorie -“Niks mocht herinneren aan de werkelijkheid. Het moest erboven staan” (niks mag herinneren aan de werkelijkheid, diep man )- interessanter dan de uiteindelijke resultaten.
Kunstgezwets is mijn lievelingslievelings, en zeker de laatste tijd het thema in mijn werk! Hier een van me eerste expirimenten ermee: http://marhime.com/geheimepoep/kippfestpret/kippfest/spul2/kunstspecial/fotokunst/index.html
Dit revolutionaire statement in de kunst en kunstgeschiedenis is bij nader inzien, althans in zake de 1e versie uit 1915, niet zwart en niet vierkant! Dus: het lijkt zwart en en lijkt vierkant! Het doek was overgeschilderd op gekleurd ondergrond (oude compositie: rood te zien) en met de hand geschilderd vierkant , dus niet geometrisch maar voor het oog vierkant. Het vertoonde door slechte condities reed snel craquele: de verf liet los, de onderligger en het nieuwe zwarte vlak vechten tot heden een chemische oorlog uit. Deze strijd levert een actief schouwspel op: er is een kosmische constellatie ontstaan van een sponsachtig weefsel dat het universum volgens experts kenmerkt. Het schilderij zelf brengt ode aan zijn schepper door de astrologische weergave van het heelal meer dan ooit te benaderen. Zo’n schilderij wil je toch gewoon een keer met eigen ogen aftasten en met alle zinnen doorleven: een unieke belevenis, enkel bij de 1e versie uit 1915 in Tretyakov Galerie in Moskou te beleven. En daar hangt ook dat wereldberoemde icoon uit 1410-’15 van Andrei Roeblev de Heilige Triniteit met zijn mystieke perspectieven die een drievoudige bodem bezitten, een gelaagdheid van Matrixx–avant -la-lettre. De scene van het bezoek van de drie gasten bij Abraham, drie engelen of drie-eenheid speelt gelijktijdig op diverse sferen, zowel op aarde als in het hemelse. Roeblev heeft hier net als Malevich een weergaloze mystieke sfeer weten te creëren die bij aandachtig waarnemen enkel meer vragen dan antwoorden oplevert!
De schilder heeft de toeschouwer ruimte om zijn objectloze voorwerpen (paradox), beter objectloze ruimtelijke beelden zonder bevooroordeeld te zijn dat ze AAN IETS MOETEN REFEREREN; gezien de vergaande abstractie blijft er zodoende een ruimte voor speculatie en fantasie bij het aanschouwen van dit meesterwerk der complexe eenvoud door de minimale toepassing van vorm en kleur : een geschilderde vierkanten en de ‘kleuren’, eerder niet-kleuren door afwezigheid van kleur zwart en wit. Zelfs de vrijheid blijft of dit kunstwerk zwart op wit, zwart in wit of zwart op wit betreft, een kunst op zich.
Vanwege Malevich’s radicale instelling en durf om deze grenzeloze eenvoud als weergave van het UNIVERSUM en de oneindigheid weer t geven , als het ware te vangen in een beeld (wereldbeeld, bij deze kosmisch beeld ). En zo voort…deze icoon van de moderne kunst die Malevich zelf Suprematisme noemde weet door reductie en abstracte enkel meer op te roepen dan een realistisch beeld zo vermogen: ‘less is more’ in ware zin des woords, incredible!!! Een ongekende gigazet op de vernieuwing van de schilderkunst, een hervormer van de bovenste plank , zeker ook gezien de tijd en de durf het almachtige plek van het Russisch-orthodox ultra-heilige icoon aan te vechten: het hing op de plek van het heiligste in huis, in de bovenhoek van de kamer als een zwevend zwart magisch veld door wit frame omkaderd, een ingekaderd samengeperst universum moest wel voor en tot hoogspanning leiden. De Russische poppetjes Petruska’s kwamen dan ook aan het dansen!
dr. Juri Czabanowski, kunsthistoricus
Meesterlijk!
Over het bijna jarige ‘Zwart Vierkant in Wit Vlak (Frame)’ van Kazimir Malevich: juni 1915- juni 2015
Hulde aan 100-jarige icoon als radicale Black Box van het onbekende Universum of universele zwarte doos (Pandora) als mogelijke potentiële energie-transmission via sociale intermedia bijv. hedendaagse uitstraling breedbeeld-scherm
Gezien voorafgaande reacties vooral in het begin van deze blog deze toevoeging. Er wordt misschien gezwetst, dat is mens-eigen nietwaar? Bovendien is het verrijkend om met elkaar in debat te gaan en te leren luisteren naar elkaars bevindingen en kennis om eigen inzichten, waarden en waarheid bij te stellen zonder zoete broodjes te bakken en alles voor lief te nemen (Verlichters wijzen op eigen (zelf)verantwoordelijkheid nemen vanaf I. Kant).
Malevich zelf
Het Vierkant is voor Malevich zelf het meest markante en essentiële kunstwerk, een soort zelfbevrijding als sprong in ongekende diepte waar hij ook vermelding van maakt: hij ervaart het als grote ongewisheid, onwetend hoe de ontvangst zal zijn van zo’n radicaal statement. Hoe heeft het in soort van verstandsverbijstering gecreerd als ontlading van eigen bewustzijnsproces. Gezien zijn geliefkoosde herhaling van dit icoon als symbool-logo boven zijn werken is het meer dan zwart en vierkant, zeker voor zijn hele leven als reactie op en voorbode van een revolutionair nieuwbegin, daarom wilde hij het zelf graag nog vroeger dateren als concept-in-wording (1913: opera decorschets) en rijping (1915). Het icoon neemt prominent deel aan de laatste futuristische expositie 0,10 gestart op 15 december 1915.
Kubisten (F)/Futuristen (I): Futuro Kubisme in Rusland
Gezien verwijzing naar en het manifest van Futuristen (Marinetti 1909 in Le Figaro Parijs) die de machine verheerlijkt en oude kunst als achterhaald verval ziet (Bugatti is waardevoller en mooier dan Nike van Samothrace, de beroemde gevleugelde godin bovenaan de trappen van Louvre in Parijs) is het duidelijk dat de Russische avant-garde ook uit is op een radicale maatschappelijke revolutie, waarin de Fransen al eerder in geslaagd waren en de Italiaanse futuristen op hoopten (Marinetti was niet zo’n frisse jongen: fascist later en demagoog die rellen uitlokte). Ook Malevich hoopte vurig op een radicale schoonmaak, een nieuwe wereldorde…en die kwam o.a met Russische revolutie van 1917, de 1e Wereld Oorlog maakte deze interne revolutie mogelijk om nog meer dan voorheen de bevolking wakker te schudden (de strijd tussen de mensjewieken en bolsjewieken 1903) en eeuwenoude zittende macht omver te storten. Interessant is ook vergelijking met socialistisch ingestelde architect Bruno Taut en zijn oproep naar de Auflösung der Städte en zijn Alpine Architektur, de bestaande architectuur en steden roepen op tot haat vanwege hun hardheid; hij pleit voor doorzichtigheid, letterlijk door kristallijne bouwwerken uit glas waarvan zijn GlasPaleis op Werkbund-Aussellung in Keulen in 1914 een gerealiseerde voorbode was. De droom van sociaal-geengageerde vernieuwers werd door 1e Wereld Oorlog in de pan gehakt: de verschrikkingen maakte hun nog resoluter dat het na einde oorlog (1918) totaal anders moest! Hetzelfde gold voor de suprematische architectuur en stedenbouw van Malevich: een universeel concept in lijn van de modernistische gedachte.
Aan de gevestigde feodale orde als koning-/keizerrijken kwam na eeuwen een einde in Rusland, Duitsland en Oostenrijk: het werden republieken (“re-publica: publiek als koning”, bij nader inzien logica)! Monarchieën zijn best Middeleeuws (feodaal), in democratie hoort eigenlijk een roulerend bestuur van volksvertegenwoordigers die midden in maatschappij staan: jammerlijk dat het in Polen na muurval niet op solidaristisch-sociaal-democratische en coöperatieve leest verder ging. Altijd weer is er na bestuur-val een machtsstrijd, die een richting en klasse d leiding neemt, zelden is sprake van synergetisch symbiose, eerder treedt ieder voor eigen- en partijbelang op.
3 versies
Voor zover mijn onderzoekskennis reikt zijn er 3 versies van Malevich Zwarte vierkant: 1e versie 79,5 x 75,5 cm. 1915, sinds 1929 in Tretyakov galerie Moskou, 2e versie 106 x 106 cm. Tretyakov St. Petersburg, en op vraag van directeur (vanwege ‘slechte’ conditie 1e versie wegens chemisch ‘gevecht’ (proces) tussen onderlaag en zwarte overschildering) bij opening galerie 3e versie 79,2 x 79,5 cm., Tretyakov Moskou 1929. Wetenschappelijk onderzoek verricht door o.a. Aleksandra Shatskikh via literaire bronnen, in dit geval gedateerde brieven, heeft aangetoond dat de eerste versie van het Zwarte Vierkant in juni 1915 is geschilderd. Deze kennis is gebaseerd op een briefwisseling tussen Malevich en opera-regisseur Matyushin op 27 mei en 8 juni 1915. Het idee voor dit totale abstracte thema kwam voort uit een schets van Malevich voor het decorbeeld voor de opera ‘De overwinning op de Zon’, diverse malen opgevoerd in het Luna Park in Petrograd in 1913. Petrograd voorheen St. Petersburg werd hoofdstad aangelegd door tsaar Peter de Grote; Petrograd (betekent de stad van Peter, werd Leningrad tijdens Sovjet Unie en heet nu weer St. Petersburg; Heiligen zijn terug na val USSR (CCCP), kerken herbouwd: de communistische ‘beeldenstorm’ voorbij (ideologieën zouden van elkaar kunnen en moeten leren i.p.v. bevechten: het beste als humaan evolutie-proces zien: symbiose is synergie). Het belang van de plaats is evident wegens de residentie van de tsaar aldaar en de kritische houding van de inhoud van de opera ‘De Overwinning van de Zon’. De zon als de bestaande macht wordt gevangen en letterlijk begraven, onder de aarde gestopt (omen hetgeen tsaar Nicolas II overkwam). Door de ingeving van een totale zonne eclips oftewel zonsverduistering kwam Malevich op het idee van het zwart vierkant: de geboorte van de totale abstracte kunst, reductie van kleur en geometrische vorm. Vanwege weglaten van herkenbare zaken (objecten) ontstonden zgn. non-objectieve beelden, werd de mogelijkheid wat de toeschouwer erin zag zoveel mogelijk aan zijn/haar fantasie en verbeelding overgelaten. Zijn beelden stonden net als de eeuwenoude traditie van de iconen boven de werkelijkheid, waren verheven van de alledaagse realiteit: vandaar de naam Suprematisme (Verhevenheid) voor zijn vernieuwende kijk op kunst door absolute reductie.
Suprematisme-Modernisme
Vergaande reductie wordt een kenmerk voor de nieuwe kunststroming van de 20ste eeuw het Modernisme, waarin de machine door vergaand ontwikkelde techniek denkt dat alles maakbaar wordt en is. Het milieu en de maatschappij als collectief van individuele mensen: functioneel groen, de maakbare samenleving en mens! In de 20ste eeuw bleek dat deze wensgedachte niet opging. Groen is meer dan functioneel hetgeen minder dogmatische functionalisten nooit aanvochten en een huis meer dan een woonmachine, namelijk een thuishaven en een mens meer dan werkmachine als onderdeel of diens verlengstuk. De machine als apparaat is een afgeleide van praktisch vernuft; de invloed van een ingenieur (eng. engineer; van engine- moter ingenious- ) werd aanzienlijk groter in de 19e eeuw: de hogere opleiding ecole de polytechnique voor technici wordt opgericht. Twee wereldoorlogen (naast Russische revolutie e.a.) volgden, gevoerd met technisch geavanceerde machines en chemische wapens die de gedachte van een ideale samenleving als een utopie aan de kaak stelden. Tegenwerkende en behoudende krachten vervielen in oude gedrag- en denkpatronen, oude feodale macht werd verruild door partij of (neo-) kapitalistische macht, deels door industriële nieuw-rijken.
In de perspectieven en diverse waarheden van dit wereldbeeld groeide de betekenis van de gestructureerde compositie van Zwart vierkant uit tot een van de sleutelwerken van minimalistische kunst, icoon van het Modernisme als kunst en Moderniteit als levensstijl.
Beeld(en)scherm
In menig (figuurlijke ‘bovenhoek’ van) kamer hangt nu een breedbeeld-tv (als teken, icoon aan de wand) die de kosmos als in een bioscoop van een imaginair, zelfs mystiek, zwart beeld in ongekende veelvuldigheid van samengestelde beelden uitstraalt, die wereldwijd nog veel grotere impact hebben: de massa-communicatie van de media; ook het geloof blijft een maatschappelijke rol van betekenis spelen ondanks allerlei (verborgen gehouden) schandalen, spiritualiteit in algemeen als geestelijke inleving blijft essentieel voor (op)voeding en inspiratie.
Betekenis
De mogelijkheden wat het Zwarte Vierkant voorstelt zijn onbegrensd, zoals bedoeld door Malevich krijgt eindeloze fantasie vrije loop, los van en in verband met context. Wat zit er in de black box: THINKING OUT OF THE BOX ! Open de doos en laat daglicht het verborgene ontdekken. Wat staat er in de sterren geschreven? Grote kosmische ontdekkingsreizen voor de komende generaties van de mensheid ontsluieren met gewisheid de nog verborgen kennis en vergaande oplossingen voor onze globale problemen. Onze huidige thuishaven planeet Aarde, nog steeds fonkelend bonte juweel, is kosmisch onderdeel van een universeel galactisch samenspel en wij als mensheid zijn een toenemend groeiend potentiële, medebepalende factor in deze overgangstijd van technologie-versnelling. De co-existentiële inter-relaties tussen mens-medemens-milieu-techniek zijn gebaat door (cyber)empathie en universele liefde van micro-, meso- en macrokosmos. CO-Operatie en integrale samenhang zullen van essentiële (voor)waarden blijken. (E)CO-Existentialisme als leefstijl en levensfilosofie ontwikkelt zich als overgangsfase naar een duurzame samenleving.
Duurzame ontwikkeling: Panavisie
Onder de zwarte laag van overschildering Zwart Vierkant zitten kleuren ver- en opgeborgen die wachten om opnieuw te ontkiemen zoals een afgebrand bos. Het natuurlijk milieu heeft een onwaarschijnlijk groot regeneratievermogen, waarvan onze (wereld)steden nog veel kunnen opsteken door zich steeds meer als duurzame systemen te ontplooien: integrale synergie creeert dragende toekomstgerichte en -gerechte weerstand (resiliency) zoals gewenst: steden als een duurzaam urbaan metabolisme: heal en (re)think positive in co-operative togetherness, color it with rainbows and un- and discover the power of our Sun as Intermedium in our solar system to synergize by maximize energy-linking.
Biologisch wereldzaadgoed: Samen-Leven
De overwinning van de ware Zon op het zwarte doem(denken-doen): stralend Zonnelicht dat wereldzaad ontkiemt en planeet Aarde duurzaam groent (groeit): het zwarte vierkant kleurt bont door globale biodiverse regeneratie. Indien we leren bio-ritmisch en bio-dynamisch te co-existeren verdraagt het milieu en de mens zich in symbiotische verhouding, zijn zij elkaars systematische levensdragers (life-supporting systems): vitaliteit en gezondheid ondersteunen elkaar.
(c) Dr. Juri Czabanowski – Urchitecton
Dank voor de overweldigende reacties en de onbenullige opmerkingen die aantonen hoe groot en diep de cultuur in Nederland leeft!
Inhoudelijke reacties op niveau zijn blijkbaar niet mogelijk , niet eens ingaan op hetgeen iemand zegt, enkel puberale pubertaal op een enkele uitzondering na!
ga zo door met social media en reageren en negeren; lang leve het NAP-niveau in NL; begrijpelijk waarom hier geen bergen, enkel heuveltje in diepe zuiden opduikt!!!
Beste Molovich, ik neem aan pseudoniem?
is de opmerking ‘meesterlijk’ reactie op het geschreven stuk? Indien mijn hartelijke dank, ik ben zowaar meester(docent) en hoop/vertrouw dit mooie beroep weer veelvuldiger naar onderzoek te mogen delen met collega’s en belangstellenden.
Ook de 3e versie van het Zwarte Vierkant life gezien op Expo Kazimir Malevich en de Russische Avant-garde in Stedelijk Museum 2013-’14?
Beste Molovich en followers ik gebruik van eigen neologismen omdat die noodzakelijke synthese (Duurzame Noodzakelijkheid als overgangsfase: Transitie naar Duurzaamheid op en naar humaan-ecologisch-technologische leest en geest) en cyclisch denken en processen beste verwoorden. Mocht Ik hoop dat er wat meer reacties komen n.a.v. een van de meest raadselachtige meesterwerken uit de geschiedenis van de schilderkunst Zwart Vierkant, plus Grata e con gratia, Wendepunkt in der Malerei /Turning Point in painting, zowel artistiek stilistisch als artistiek historisch. Gezien we weer in een globaal keerpunt waar kantelaars nodig zijn (prof. Jan Rotmans) ben ik erg benieuwd of we naar een humaan-ecologische georiënteerd en sociaal-democratische geopolitieke koers en visie (Integrale Panavisie) inslaan (een 2e globale Verlichting is wellicht met vallen en opstaan wereldwijd gaande telkens door zittende macht onderdrukt), van belang is globale empathie en humane sympathie, mededogen voor medemens en milieu en kritische kijk op techniek als hulpmiddel naar duurzame voort-ontwikkeling (zelf)bewust blijven sturen als ‘UmWeltburger’-in-wording in evolutieproces van duurzaamheid als eigentijdse 21ste eeuwse moderniteit: Sustainability as actual Modernity, ECO-Existentialisme-in-wording als Modernisme als cooperatieve integrale levens-, kunst- en filosofiestijl.
De integrale (pana)visie of ECO-Existentialisme (term ‘Sustainism’ is gevallen , echter erg container-Engels; volgens mij is globale helingsproces nodig om allerlei wonden ui t het verleden eindelijk te helen, de zwarte bladzijde in geschiedenisboeken, die telkens weer naar welk ideologisch perspectief weer anders ingevuld worden om eigen gelijk in plaats van feitelijk gelijk te verkondigen. Ook omdat er eindelijk duidelijk dient te komen omdat iedereen op een of andere wijze betrokken is geraakt bij die twee Wereld Oorlogen en postnatale depressies in vorm van (IJS)Koude Oorlog en al die andere wreedheden tot vandaag aan toe: de littekens van de mensheid zullen de kans moeten krijgen om te dichten en helen en wereldwijd naar de One World Commity op een One Planet (Mother Earth als Mega-Metabolisme en onze aller Draag(kracht)moeder, we komen uit haar voort als evolutionair proces van genen-mutatie, een waarachtig gezonde en vitale humaan-ecologisch-technologische duurzame samenleving met elkaar te creëren.
Bijna is het zover: 15 december 2015
‘Zwart vierkant (in wit kader)’ , 1e versie 79,5 x 79.5 cm. ,nu in Tretyakov Galerie Moskou, viert dan zijn 100-jarig bestaan als een sleutel-Icoon van de Moderniteit, die zich in de stijl van het Modernisme manifesteerde en nog steeds ons leven tot heden beïnvloed. De duurzame overgangstijd naar ECO-Existentialisme, de One World Community, zal echter het Modernisme als machine-fascinatie en machine-productie transformeren naar een dynamisch harmonischer co-existentie met het leven van de mens en het milieu in correlatie met vooruitgang van de techniek als cultuur(uit)drager: de dynamische continuïteit in het continuüm, de ontdekking en verwezenlijking van de 4e dimensie is in de huidige Transitie wereldwijd gaande als proces-in-progressie, de duurzame co-evolutiefase. Zij koppelt de evolutie van mensheid-ecologie-technologie-kunst-kosmos als een integraal samenwerkend geheel aaneen als herstel van een algeheel genezingsproces van een ernstige globale systeemcrisis die mede door neoliberale kapitalistisch systeem systematisch aan de lopende band opzettelijk aan de gang wordt gehouden. De huidige stroom mensen op de vlucht geslagen voor een van de vele oorzaken van de systeemcrisis zijn getuigen van een mondiaal fataal systeem van verrijking op kosten van alles en iedereen. Enkel duurzame overgang via humaan-ecologisch georiënteerde samenleving zal de globale crisis kunnen kantelen (prof. Jan Rotmans noemt ‘kantelaars’) en systeem volgens bio-ritmische en dynamische ordening weer vitaler maken en helende regeneratie gestalte geven.
Hoogtijd voor CO-OPeratie, world fair trade en play en behoud bio- en culturele diversiteit in zin van poly- en multiculturen in een co-existentiële samenleving, de co-evolutie is in volle gang als ont-wikkel-ing (ontplooiing oftewel in Duits in ‘Entfaltung’ ontvouwing). De co-evolutie openbaart zich in de kristallisatie van onze planeet Moeder Aarde in een mede door de mens herschapen Bestaan (Existentie) in het antropoceen. De duurzame co-existentie mens-milieu-techniek-kunst-kosmos trappelt om al het noodzakelijke (Notwendige, zoals Energiewende in D) daadwerkelijk te verwezenlijken, de transitie als transformatie met E*-Mission Sustainable als Transmission Possible. Op de VN-Conferentie over Klimaatverande-ring eind november Parijs moet duidelijk de Urgentie via Intelligentie en de common senses als boodschap als integrale panavisie naar duurzame samenleving in CO-OPeraties en Togetherness als One World on One Planet verkondigd worden om Our Common Future als Our Common Existence, ECO-Existentialism, na te streven.
* Electricity and Ecocycling Mission to create an Emission-Zero society at least!!! door duurzaam opgewekte elektriciteit uit oneindige energiebronnen en cyclisch verlopende maatschappelijke systemen waarvaan kringloop-economie van circuleren goederen en materialen een duurzame pijler is.
Terug bij Malevich als multi-Retro(Per)spectivisme: Het zwarte veld als vruchtbare humus popelt om groen en bont te kleuren; de terugkomst van het (Zonne)Licht zal de zwarte ‘wolk’, lege akker, universele leegte verdrijven en de horizon doen herrijzen in witte kader van het versloten licht, het Levenslicht weer toelaten: het bonte Zonneperktijd straal in het solaire tijdperk ! De potentie van de zaden op het akker ontkiemt en omkleurt en revitaliseert in nieuwe orde(ning) onze levensomgeving. Ruimte-tijd-duurzaamheid aan doe(l)denkers en ondernemers. De langverwachte oogst komt voort uit de liefdevolle koestering van en voor de Aarde, de WAardering, de Waarde van het menselijk Vierkant en de natuurlijke Cirkel, de co-existentiële samenhang van de Eenheid in Veel(vormig)heid, de Eenvoud van de rijkdom (Complexiteit-Diversiteit) en rijkdom van de Eenvoud (Universaliteit). De eenvoud de dingen brengt ons tot zingen, de rijkdom laat heldere bronnen ontspringen. Een globale Verlichting wereldwijd in teken van co-existentiële Humaniteit.
Dr. Juri Czabanowski, Geschiedenis Kunst en Duurzame (Steden)bouwen
Urchitecton (in herstel)