Derek Ogilvie

Het is dinsdagavond. Ik zit hier nu avond aan avond, en ik wil graag schrijven over wat ik meemaak en zie, maar het lukt niet. Ik heb er even geen zin in. Ik ben te moe. Te ongeïnteresseerd in mijn eigen observaties. Robin zit tegen me aan te lullen.

Gisteren stond hier de televisie aan. Derek Ogilvy werd ontmaskerd in het programma Rambam. Derek Ogilvy. De babyfluisteraar. De duivel zelve. Als mijn zoon of dochter in de toekomst moeilijk gaat doen, hoop ik dat een eenvoudig ‘pas op, of we halen Derek Ogilvy erbij’ genoeg dreiging is om ‘m braaf zijn bord te laten leegeten.

Ze hadden Derek Ogilvie goed te pakken. Een van de presentatoren (een jongedame) woonde een reading bij van Ogilvie. Ze werd zowaar uitgekozen. Derek Ogilvie wist van alles over haar overleden grootvader. Behalve dan dat die niet overleden was.

Toen Derek Ogilvie een week later in een café zat, kwam ze langs met haar nog levende overleden grootvader. “Meneer Ogilvie, mag ik u even voorstellen aan uw grootste fan”, zei ze terwijl ze haar grootvader voortduwde. Het mocht. “Herinnert u zich mij nog”, vroeg ze. “U heeft me in een reading van alles verteld over mijn grootvader.” Derek Ogilvie kon het zich inderdaad herinneren. “Dit is mijn grootvader”, zei ze, “hij is helemaal niet dood.”

Derek Ogilvie knipperde niet eens met zijn ogen. Hij zei dat hij zich readings nooit kon herinneren (terwijl hij zojuist had gezegd dat ie zich haar nog kon herinneren), vanwege de extreme concentratie. Hij zei dat hij wel eens beelden van zichzelf terug zag en niet kon geloven dat hij dat zojuist had gedaan. Ik zat er met zweet in mijn handen naar te kijken. Niks erger dan iemand door de mand te zien vallen. Als ik, in het dagelijks leven, merk dat iemand aan het liegen is, probeer ik hem of haar indien mogelijk een uitweg te geven. Of ik doe net alsof ik niet door heb dat degene liegt. Maar de leugen kan te erg zijn. Dan moet je de confrontatie aan gaan, hoe groot je aversie tegen confrontaties ook is. In het geval van Derek Ogilvie moet het. Dan maar zwetende handen en een steen in je maag. De man is pure evil. Hij zei nogmaals dat hij zich nooit iets van readings kon herinneren. En wat deden de jongens en meisjes van het ontmaskeringsprogramma Rambam? Confronteerden ze hem keihard met zijn leugens? Neen. Ze lieten Derek Ogilvie ermee wegkomen. Ik stond perplex.

Robin had net een verhaal verteld over een bevriende DJ die na een concert in Paradiso met Grace Jones op een hotelkamer was beland. Hij had er een foto van genomen en die op Facebook geplaatst. Robin wilde weten wat hij met Grace Jones gedaan had. Grace had hem gepijpt. Ja echt. Toen ze wilde dat hij de favor returnde was ie ‘m gepeerd. Ze liep al tegen de zestig, weet je. Ik was niet in de mood om net te doen alsof ik het een indrukwekkend verhaal vond. Robin keek even voor zich uit. “Hey”, zei hij, “wil je een litteken van de seksuele revolutie zien?” Hij stroopte de rechtermouw van z’n T-shirt omhoog. Ik zag een blauwe plek. “Doe normaal joh, zei ze… en BAM BAM BAM, bovenop m’n arm.” Robin lachte, onder de indruk van zijn eigen verhaal.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

3 Reacties

  1. Paranormale oplichters hoeven toch helemaal niet meer ontmaskerd te worden? James Randi heeft al jaren een miljoen dollar klaarliggen voor mensen die claimen paranormale gaven te bezitten en bereid zijn deze aan een kritisch onderzoek te onderwerpen. Voor zover ik weet is er nog nooit iemand komen opdagen. Dat zegt toch genoeg?

  2. De mensen die hun ziel en zaligheid in geloof in dit soort types steken, worden niet meer overtuigd. Misschien missen ze ook gewoon de intellectuele capaciteiten om het spel te doorzien. Des te ranziger is het dat TV zenders en adverteerders het spel mee spelen en Vollidioten als Ogilvie, Char en weet ik veel wie nog meer een podium geven.

  3. Het geinige is, Derek Ogilvie is dus wel komen opdagen bij Randi. Hij had er eentje (op de tien) goed geraden. Ze hadden twee verwacht. Volgens m ij is Derek de enige die de uitdaging van Randi heeft aangedurfd. Hij begint zich overigens, voordat de uitdaging begint, al in te dekken. Dat hij in een vijandige, kille sfeer terecht is gekomen. De onderliggende boodschap is duidelijk: in deze sfeer is het onmogelijk signalen goed te interpreteren. Wat dat betreft had Rambam het slimmer aangepakt, door Ogilvie in zijn natuurlijk habitat te pakken te nemen. Geen excuses mogelijk. En toch laten ze hem ermee weg komen.

    Hier Derek bij Randi:

    http://www.youtube.com/watch?v=woPpC6Q5Yrg

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *