Elfstedentochtkoorts

It giet on! Gisteren, tijdens de uitzending van De Wereld Draait Door is officieel de Elfstedentochtkoorts van start gegaan. Aan tafel mijmerden Erik Hulzebosch en Erben Wennemars over het vooruitzicht weer op natuurijs te mogen schaatsen. Maar ze bogen zich natuurlijk vooral over de vraag: zal de Toch der Tochten eindelijk weer eens plaatsvinden? Wij spraken met Friso Zweetpennink, enthousiast deelnemer aan de Elfstedentochtkoorts.

Continue reading →

Believing the lie

Kenmerkend voor gokverslaafden is dat ze altijd denken de volgende keer echt de jackpot te winnen. Het moet toch een keer beter gaan, na zo veel verlies. Nog een keer inzetten en dan cashen. Zo denken ook de fans van Elizabeth George. We proberen het nog één keer. We kopen toch weer dat laatste boek. Ooit was de Lynley serie zo leuk, zo’n 15 jaar geleden. Het moet toch weer net zo leuk kunnen worden.

Continue reading →

Telefoon

Ik zat in de trein van Utrecht naar Amsterdam. Te lezen in Naar de Overkant van de Nacht van Jan Van Mersbergen. Ik had mijn zoon weggebracht bij zijn opa en oma. In de stoeltjes links voor mij zat een stel van ergens halverwege de twintig. De jongen zat aan de telefoon. Hij deed weinig moeite zijn stemvolume te drukken.

Continue reading →

Blackout

Holleeder is een vrij man. Peter Rudolf de Vries had vanmiddag een ontmoeting met hem in het Ketelhuis waar Holleeder naar de film was geweest. De Vries: “Holleeder is erg veranderd. Hij was stiller dan normaal. Afwezig bijna. Hij gaf me hand zo slap als een washand. Toen ik vroeg hoe hij zijn tijd in […]

Continue reading →

Met vijf anusballen de stad in

Ter gelegenheid van Wereld Gedichtendag een poème trouvé. Letterlijk overgenomen uit een artikel van Bart Middelburg (Het Parool) over de dwangmatige exhibitionist Steven G. Met vijf anusballen de stad in Op 12 maart vorig jaar Gordde Steven G. een korset om Hij deed een rood Minirokje aan en Propte een ketting met vijf Zogeheten anusballen […]

Continue reading →

Kleur bekennen

Rijd je in je vakantie door het Zuid-Spaanse landschap en zie je in de verte een blauwe schim die, naarmate je dichterbij komt, steeds meer weg heeft van een blauw dorp, dan komt dit niet doordat je de avond tevoren te diep in je glaasje Blue Curacao hebt gekeken. Het is het dorp Juzcar. Dit typisch Spaanse bergdorp werd volledig blauw geschilderd, inclusief de kerk en grafstenen. Idee kwam van de makers van de 3D film, The Smurfs.

Continue reading →

De nieuwe Ashtray!

Nadat bassist Ian McKelvin in de afkickkliniek Jehova’s getuige was geworden en drummer Brian O’ Nolan uit de band gezet was wegens excessief drankmisbruik, vreesden velen voor het voortbestaan van Ashtray (of emotion), meestal kortweg Ashtray genoemd. Maar nu ligt hun nieuwe, dertiende, album dan toch in de winkel en de fans kunnen gerust zijn: Tomorrow and tomorrow – de titel verwijst naar de beroemde speech van Macbeth – is als vanouds één lange klaagzang over [o.a.] het menselijk tekort, de mileuverontreiniging, het smelten der ijskappen, het uitsterven van diersoorten en het verkillen der menselijke betrekkingen.

Continue reading →

Jan

Met inachtneming van verder waarderingen heeft Jan geruchtmakende vertoningen gespiritualiseerd met overeenkomende gewaarwording. Ja zelfs zonder enig vermoeden en ondoorwrochtende vertoningen, waarbij navelstaren niet overeenkomt. Overigens heeft Jan niets gecultiveerd met andersdenkenden omdat zijn gemoedshouding volkomen telkens ondoorzichtig blijkt te zijn. Wat dat betreft heeft Jan het niet erg getroffen. Daar waar anderen levend toekijken […]

Continue reading →

Het is zwart en het is vierkant

Alweer enige tijd geleden stond ik in de Hermitage aan de Amstel voor de tweede keer in mijn leven oog in oog met een van de zwarte vierkanten van Malevich.

In totaal heeft hij vier verschillende zwarte vierkanten geschilderd. De vier vierkanten schijnen behoorlijk van elkaar te verschillen. Ze hebben verschillende maten, en het ene vierkant is in een zwarter zwart geschilderd dan het andere vierkant. Het eerste zwarte vierkant is volgens sommige bronnen (waaronder Wikipedia) in 1913 gemaakt, volgens andere in 1915. Het laatste, kleinste vierkant, is geschilderd in 1932.

Continue reading →

Henk van Nazareth

Je hebt van die dagen, dat je niet echt weet wat je ermee moet aanvangen. Maar dan kom je, nota bene dankzij Oxysept, ineens terecht op de Soundcloud-pagina van Henk van Nazareth. En dan denk je bij je eigen: goh, wat een aardige muziek. En wat een fijne teksten! Eindelijk eens iemand die het leven […]

Continue reading →

De minder mooie dromen van Martin Luther King Jr.

Dat “I have a dream” van Martin Luther King. Ik heb dat altijd een beetje makkelijk gevonden. Je gaat op een preekstoel staan, roept een paar keer “Ik heb een droom!” en hup, de wereld is veranderd en je bent de nieuwe Gandhi. Trouwens, wat die Gandhi deed: ook beetje makkelijk hoor. Kop kaalscheren, met een rond brilletje in een luier op straat gaan zitten en hopla: je bent de nieuwe Jezus. En die Jezus…

Continue reading →

De Cock en de dood van een acteur

De Cock pakte een paling uit zijn Albert Heijn-tas en begon er mee te zwaaien. Eerst rustig. Verveeld bijna. Een glas viel van de bar. Vledder kreeg een klets tegen zijn wang. Al snel begon De Cock wat wilder om zich heen te slaan. De gestapelde bierglazen gingen eraan, met luid gerinkel. Een dove bejaarde die rustig aan het biljarten was kreeg de paling tegen zijn achterhoofd.

Continue reading →

DYSTOPIA 101.doc (3)

Woah. Megakippfest nam het imposante kantoor in zich op. Twintig meter hoge muren die als reusachtige lavalampen fungeerden, plafonds van marmer waar groteske kunstwerken aan waren gehangen. Megakippfest was blij dat hij dressed to impress was; zijn robotcentaurlijf had hij opgeblonken met chroompoets, zijn eigen lijf met vaseline, en een casual chic strikje om het af te maken. De robotpenis stond op zachte sfeerverlichting, en de techno was vervangen door easy listening jazz.

Continue reading →

Kleine fabel

Ach, zei ik, terwijl ik in de file stond, de wereld wordt iedere dag kleiner. Eerst was hij zo groot dat ik bang was. Ik reed verder en was blij dat ik in de verte links en rechts vangrails zag, maar die vangrails liepen zo vlug naar elkaar toe, dat ik nu vast sta en […]

Continue reading →

DYSTOPIA 101.doc (2)

WHAM!!! De frictieloze sliding deur met motion sensors werd ingetrapt en het Gamma team stormde naar binnen in dekkende formatie.
“KAMER 1 CLEAR!” riep Gigabyte 5, zijn lasergeweer omdraaiend om Race Rocket van rugdekking te voorzien, die WHAMM!!!! de deur van kamer 2 intrapte. Met één oog gesloten en zijn andere oog op het vizierdisplay van zijn laser scande hij de kamer tot hij iets terug ging.
“GEVONDEN!” riep hij, zijn laser iets laten zakkend. Flits Ultra kwam naast hem.
“Jezus…”
Hij wendde zich met volle mond af, en snelde naar een scannervuilnisemmer.
“Recyclen is goed. Bedankt voor uw *TOS-TI*”, klonk het robotachtig.

Continue reading →

DYSTOPIA 101.doc (1)

RrrrrrrrrrRRRRROOOOOAAAAAAAAAARRRRRR trilt de lucht door de hitte van de naar beneden wijzende straalmotor van de met loeiende sirene voort knallende space-auto. Langzaam verdwijnend in de verte ontsluiert zich voor het oog de achtergrond: een vuurrode lucht over het aluminium glimmende oppervlak van NEO-AARDE, opgetrokken uit de totaal door atoomoorlogen VERWOESTE OUDE AARDE.

Continue reading →

De Sterfbed Spijt Top Vijf

Soms kom je op onverwachte plekken op het web pareltjes tegen. Van de week belandde ik in een wat neogotische bui op de website van ene Bronnie Ware, een vrouw die jarenlang mensen op hun sterfbed begeleidde. Ik verwachtte het gebruikelijke gezweef, maar Bronnie bleek prettig aards. Ze vertelt op haar blog hoe ze ontdekte dat mensen ook in de manier waarop ze doodgaan best op elkaar lijken. Terugkijkend op hun leven kwamen haar patiënten met telkens weer dezelfde zaken waar ze spijt van hadden. Bronnie turfde en maakte een top vijf. Een enorme cliché top vijf, maar dat maakt hem niet minder waar. Er staan ook tips bij, voor het geval het niet al meer dan duidelijk was. Lees en doe er je voordeel mee.

Continue reading →

Derek Ogilvie

Ze hadden Derek Ogilvie goed te pakken. Een van de presentatoren (een jongedame) woonde een reading bij van Ogilvie. Ze werd zowaar uitgekozen. Derek Ogilvie wist van alles over haar overleden grootvader. Behalve dan dat die niet overleden was.

Continue reading →

Reclame doen we niet

Gisteravond was er op Canvas een aardige uitzending over de autosportramp in Le Mans 1955 (83 doden, meen ik), waarbij het ging tussen Mercedes (Duits) en Jaguar (Engels). Een 50-jarige Fransman die reed voor Mercedes vloog brandend de tribune in. Mensen onthoofd et cetera. Het circuit van Le Mans was nog hetzelfde stratencircuit dat vóór […]

Continue reading →

Je maakt dat doek

Achter H & H zitten Harm en Henk Pontinga, schilders te Dirkswoud. Aan de Noordervaart staat hun ‘werkpaleis’. Dat klinkt een beetje als ‘werkplaats’ in het Dirkswoudse dialect, ze wilden het geen atelier noemen. De broers doen hun werk al sinds 1977, ook naar volle tevredenheid van de Dirkswoudenaren die hun diensten inkopen. Hun laatste […]

Continue reading →