Café de Vermiste Kat (6) – Rihanna

Oorspronkelijk was het de bedoeling dat er in café De Vermiste Kat enkel muziek van The Cats te horen was. We zeiden het al eerder: de voormalige, te vroeg van ons heen gegane eigenaar K.C. trok z’n ideeën graag tot in het extreme door. Na de vierde keer One Way Wind begon hij ook wel in te zien dat het geen doen was. Hij voegde de cd’s van Cat Stevens toe aan de platencollectie. En daarna alles van The Stray Cats. En van Cheshire Cat. En de soundtrack van Faster Pussycat Kill Kill, zwartwitfilm van tietenkoning Russ Meyer. Vrij obscure muziek die weinig klandizie trok. Er was dan ook vaker geen dan wel muziek te horen. Maar zodra iemand een bandnaam met een cat, een kat of een pussy tegenkwam, dan werd de plaat gekocht een meegenomen naar café De Vermiste Kat.

Op muzikaal gebied werd het allemaal een stuk aangenamer toen Johnny Doerian ineens aan kwam zetten met een plaatje van Cop Shoot Cop, dat onder was gebracht bij het label Big Cat Records. Die hadden ook namen als Pavement, Lotion en Grandaddy in hun stal. Aanvankelijk sputterde K.C. nog wat tegen, maar er was geen houden aan: de stamgasten waren te zeer te spreken over de nieuwe muzikale input. Het beleid werd versoepeld. De muziek die gedraaid werd hoefde maar heel zijdelings met een kat te maken te hebben. Als je kon aantonen dat de gitarist een vriendinnetje had die van katten hield, dan was het goed. Maar de muziek waarvan de relatie met de kat overduidelijk was, bleef toch het dierbaarst. De plaatjes van Cat Power, Jaya The Cat, Cat Martini en recent nog Kiss the Anus of a Black Cat worden gekoesterd.

Nummers over katten zijn uiteraard ook favoriet. Cats in the cradle (liefst in de versie van Johnny Cash), Black Cat John Brown van Alamo Race Track worden nog bijna dagelijks gedraaid. Mijn persoonlijke favoriet is Woody van Hayden, over de kat van de Canadese singer-songwriter die elke lente erop uit trekt om wat dan ook te doen en een ongeruste Hayden achterlaat op z’n veranda.

Maar dat terzijde. De vraag die momenteel een ieder in café De Vermiste Kat bezighoudt is of we de muziek van Rihanna mogen dragen. Rihanna was namelijk het topic van de dag omdat zij door het Nederlandse modeblaadje Jackie ‘Niggabitch’ was genoemd. Het was overduidelijk grappig bedoeld, een mislukte poging om wat streetcredibillity aan stoer taalgebruik te ontlenen. Niggabitch, dachten ze bij Jackie, dat is een lifestyle. Je kunt er wat van meepikken. Een niggabitchsjaaltje rond je hoofd knopen. Wat niggabitchblingbling aan je oren. Lekker combineren met Gooise kak. Het stukje leek, bij nadere bestudering, nota bene een advertorial voor peuterkleding. Men vond ongetwijfeld het contrast tussen een schattige peuter en het straatculturele niggabitch leuk getroffen.

Maar! Het was de niggabitch in kwestie zelf onder ogen gekomen. En niggabitches laten nu eenmaal nergens graag gras over groeien, zeker niet over zoiets. Met als gevolg dat het wereldnieuws werd. En ook al heeft geen van de aanwezigen in café De Vermiste Kat ooit het blaadje Jackie gelezen, en ook al weten ze hooguit van horen zeggen wie Rihanna is, ze is toch het onderwerp van gesprek. Ook hier loopt de discussie hoog op.

We zullen het niet gaan herhalen, want zo boeiend is het allemaal niet. De vraag blijft evenwel of we haar muziek hier mogen draaien. Heeft Rihanna iets met katten? Het verlossende woord komt van Vernon (makelaar, heeft het moeilijk): “Als ze een niggabitch is, heeft ze ongetwijfeld een pussy.” Gesterkt door het luide gelach dat hem door deze opmerking ten deel valt, loopt Vernon meteen daarop naar de wc met de mededeling dat hij voelt hoe ‘een niggabitch kopjes aan het geven is’. Iedereen is het erover eens dat dat nu net weer net zo’n opmerking is die echt niet kan.

Het is dat we onder vrienden zijn.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

15 Reacties

  1. Ik vind het wel racistisch dat wij blanken nooit mee mogen doen met hun geniggerbitch enzo :-(
    Hier zit ik dan, bleek als een blad papier naar Samuel L. Jackson te kijken in Pulp Fiction (of wat dan ook) en ik wil alleen maar zo cool zijn als hem en ik weet ook wel dat het een beetje onbeholpen is allemaal maar als ik nooit oefen!! Rihanna!!!! WORDT HET NOOIT WAT!

  2. Misschien moeten wij, blanken, eigen geuzennamen gaan gebruiken die niemand anders mag gebruiken. Dat we elkaar bleekscheet of kaaskop gaan noemen en woest worden als iemand anders het lef heeft die woorden te gebruiken. En dan ook echt woest hè. Want anders krijg je geen streetcreds.

    Overigens, over Sam. L. J. gesproken, die was destijds in een vrij ernstige discussie verwikkeld met Spike Lee die van mening was dat het veelvuldig gebruik van het woord nigger in Pulp Fiction en Jackie Brown niet kon. Vooral niet omdat het geschreven was door een bleekscheet.

  3. Ik heb de oplossing ineens gevonden, Kippfest. Wij, blanke mannen, moeten elkaar nigga gaan noemen. Desnoods niggabitch. Zolang we er geen zwarte mensen mee aanduiden, moet ik het denk ik mogen.

  4. Goed moment om weer eens de onvolprezen Urban-Dick open te slaan:

    NIGGER- a black man with a slavery chain around his neck.
    NIGGA- a black man with a gold chain on his neck.

    WHITE What everyone calls people with white skin, and white people can’t call people with black skin black.
    Black Guy : Whats up white boy.
    White Guy : Hey my black friend
    Black guy : You can’t call me black that racist

    WHITE
    A skin color – the majority in the United States – which is apparently considered a negative quality by many, including those who are white themselves but consider themselves to be “not that white”. Associated with poor dancing skills and general nerdiness. For a black person to be called white is considered highly insulting.
    “White” can be used as a synonym for uncool.
    If a person can not dance, sing, is uncoordinated, overly concerned with academics etc.

    WHITE trash
    anyone who goes by the name Paris Hilton, wants to be Paris Hilton, knows Paris Hilton, or has spent one night in Paris Hilton.
    “Paris Hilton proves you don’t have to be poor to be white trash”.

    1. Negers mogen blanken whitey noemen en vrouwen mogen denigrerende grappen over mannen maken en dat is bon-ton. Omgekeerd niet. Je mag ook geen honden schoppen, maar een hond die een man bijt is grappig; hetzelfde principe.

  5. Volgens mij waren het de blanken die de zwarte mensen als slaven behandelden? Als het andersom was geweest zou je het ook niet fijn vinden om uitgescholden te worden om hoe je voorouders werden genoemd. Wat een waardeloze discussie zeg, je moet elkaar sowieso niet uitschelden, zeker niet als slaaf!

    1. Nee hoor christenslaven waren blank = white?
      En de berber-barbaarse Barbarijse zeerovers waren coffee-white, black with creamer white?

      Neurks & Nance are WHITE!

        1. Rihanna en Obama zijn ook whities. NL draagt trots de rode lantaren in het vierde-wereldlandenpeloton bij de raswetenschappen. Ik heb elders wel eens een bijscholing gepoogd, maar voor Molovich, gezien zijn afkomst volgens verwachting, vergeefs.

          Rihanna heeft een ‘Afro-Guyanese’ moeder (een echte nigga) en een vader van ‘Barbadian and Irish’ afkomst. Ze is dus net als Obama een ‘mulatto’, “mixed”, “bi-racial”, “multicultural” of “African-American”.
          In de binaire zwart-wit goed-fout retweet-termietenpolder kwettert de linkerhelft breinloos zwart en de rechterhelft wit.

      1. Blödmänner und Blödtussi’s, dort im osten!

        ecco:
        Sly and the Family Stone:
        Don’t call me nigger, whitey (don’t call me whitey, nigger)

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *