Over Nout Wellink en de financiële markten als een verwend kind

“We hebben het niet zien aankomen. We konden het ook niet zien aankomen. Als we het hadden kunnen zien aankomen, dan was het nooit zover gekomen.” Dergelijke woorden hoorde ik Nout Wellink gisteren uitspreken in Pauw en Witteman. Het ging over de eurocisis. Die hij dus niet had zien aankomen. Hij was zeer tevreden over zijn eigen antwoord.

Nout Wellink is altijd zeer tevreden over zijn eigen antwoorden. Zichtbaar glunderend geniet hij met volle teugen van de woorden die hij zojuist zijn mond hebben verlaten. Terwijl het een logica van lik-me-vestje is. Als je iets niet hebt kunnen zien aankomen, dan heb je meestal gewoon niet goed gekeken. Of je hebt de gevaren en risico’s niet goed ingeschat. Omdat je bijvoorbeeld, puur uit ervaring, denkt dat het zo’n vaart niet zal lopen.

Volgens mij zat Wellink ergens in het vroege voorjaar van 2008 aan tafel bij Clairy Polak in Buitenhof. In Amerika was de crisis in volle gang. Clairy Polak vroeg wat wij daarvan zouden merken. Nout Wellink vertelde ons minzaam dat we ons nergens zorgen over hoefden te maken. Wij hadden niet van die malle hypotheekproducten. Hier in Europa hadden we het allemaal uitstekend geregeld. Onze economie was zo solide als maar zijn kon. We konden rustig gaan slapen.

Geen flauw idee of Nout Wellink dat echt dacht. Of dat hij met die woorden vooral de rust wilde bewaren. Want o wee als ‘de financiële markten’ ook naar Buitenhof kijken en zien dat Nout Wellink, de President van de Nederlandsche Bank, bang is voor economische malaise. Dan roep je die economische malaise namelijk onherroepelijk op je af. Wordt het een self fullfilling prophesy en is Nout Wellink ineens persoonlijk verantwoordelijk voor de crisis.

Die houding bespeur ik bij meer mensen die het voor het zeggen hebben. Voortdurend heb ik het gevoel dat ze niet het hele verhaal vertellen, bang als ze zijn de markten op slechte ideeën te brengen. Voortdurend heb ik het gevoel dat ze beslissingen nemen die als voornaamste doel hebben de markten tevreden te stellen. Nu hebben de Merkeltjes, Sarkozietjes en Ruttetjes bijvoorbeeld weer besloten dat de banken niet meer mee hoeven te betalen aan de vooral door hen veroorzaakte ellende rondom de euro. Waarom besloten ze dat? Omdat investeerders slecht reageerde toen dat eerder werd voorgesteld. En wat deden de markten vanochtend? Die gingen weer eens omlaag. Want zo makkelijk zijn de markten niet gerust te stellen.

Men doet net alsof ‘de financiële markten’ een verwend kind is dat elk moment in een onbeheersbare woede-aanval kan uitbarsten als je niet doet wat ie zegt. En omdat je die onbeheersbare woede-aanvallen wilt voorkomen, probeer je in te schatten wat ie wil voordat ie het wil. Dus geef je ‘m maar een koekje. Maar verwende kinderen laten zich niet zo makkelijk voorspellen. Die vinden wel iets anders om zich woedend over te maken. Worden ze woedend juist omdat je denkt ze met een koekje af te kunnen schepen.

De markten worden geregeerd door handelaren die allemaal denken dat ze slimmer zijn dan hun mede-handelaren. Ze proberen te voorspellen wat de markt gaat doen. Ze proberen te voorspellen wat hun mede-handelaren voorspellen. Ze proberen te voorspellen wat hun mede-handelaren denken dat zij gaan voorspellen. En op basis van zulke voorspellingen maken ze beslissingen. Kopen, verkopen of niks doen. De markt voorspelt wat de markt gaat doen en als de markt voorspelt dat de markt naar beneden gaat, dan sleurt ze zichzelf mee in het moeras van de rode cijfertjes. De Merkeltjes, Sarkozietjes en Ruttetjes proberen op hun beurt te bedenken wat de markt nodig heeft om zichzelf uit het moeras te trekken. Maar in plaats van de stok te pakken en zichzelf eruit te hijsen, gebruikt de markt de stok om zichzelf nog wat dieper het moeras in te duwen.

Conclusie: de Merkeltjes, Sarkozietjes, Ruttetjes en Wellinkjes moeten zich niks meer aantrekken van de markt. Ze moeten niet proberen te voorspellen wat de voorspellers zullen voorspellen als dit of dat besloten wordt. Ze moeten stoppen met de markten hun zin te geven. Ze moeten doen wat moet gebeuren. Ik heb geen flauw idee wat dat is. Maar er zal toch wel íemand zijn die dat weet? Een nanny of zo. Of die paranormale kinderfluisteraar, David Ogilvy. Die krijgt lastige kinderen altijd wel rustig.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

2 Reacties

  1. Shhhhhhhhhhh je maakt de markt wakker, en dat moet je niet zo zeggen die markt is nog veels te jong om dat door te hebben die begrijpt dat niet.

  2. Er is maar één oplossing. Je moet die beursjongens even laten merken wie er de baas is. Dus: alle Europese beurzen een half jaar sluiten en de aandelenhandel stilleggen. En dan zeg je erbij: jullie mogen pas weer aan het werk als je je netjes hebt gedragen en blijft gedragen.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *