gru·we·lijk bn, bw 1 afgrijselijk: een ~e misdaad 2 geweldig: het is ~ koud 3 fantastisch: wat een ~ feest!
Dat taal een dynamisch fenomeen is, voortdurend aan verandering onderhevig, dat wist Gerard Freriks (familie van? “Helaas wel ja”), geschiedenisleraar op een VMBO in Alkmaar. Dat wist hij en dat accepteerde hij. Zo had hij meegemaakt dat het woord “vet” niet enkel meer werd gebezigd om bijvoorbeeld duidelijk te maken dat iemand te veel patat in z’n leven had gegeten.
Met een dergelijke flexibiliteit van de taal heeft Freriks vrede. Hij heeft er eveneens vrede mee dat hij het lang niet altijd kan bijbenen. “Als leraar strompel ik er een beetje achteraan. Je moet niet proberen ze bij te houden, maar je moet wel kunnen volgen.” Echter, vanuit zijn eenvoudige woonst in Alkmaar-Zuid wenst Gerard ook een waarschuwing te geven: “Als woorden een nieuwe betekenis krijgen die min of meer tegenovergesteld is aan de oude, dan dient zulks de kop ingedrukt.”
Een poging van Freriks om een dergelijke ‘woordenwenteling’ inderdaad de kop in te drukken, eindigde voor de geschiedenisleraar jammerlijk in een schorsing voor onbepaalde tijd. Een klein jaar geleden behandelde Freriks in de vierde klas de Tweede Wereldoorlog. “Uiteraard kom je dan ook over de Holocaust te spreken. Ik vertelde over Auschwitz en hoe gruwelijk het allemaal was. Ik kon er niet al te diep op ingaan, want dat staat het aantal uren dat ik tot mijn beschikking heb niet toe. Maar ik meende de essentie op z’n minst duidelijk te hebben gemaakt.”
“Wie schetste mijn verbazing toen ik de proefwerken nakeek? Maar liefst vier leerlingen hadden op de vraag in een paar zinnen te vertellen wat de Holocaust inhield, geantwoord dat het een waanzinnig feest was geweest waaraan miljoenen mensen uit heel Europa hadden deelgenomen. Wat is dit voor zieke grap, dacht ik. Dus de eerstvolgende keer dat ik ze les gaf, ben ik naar ze toe gegaan om ze eens goed de waarheid te vertellen. Of ze wel beseften hoe kwalijk hun antwoord was. Begrijp je wel hoe gruwelijk de Holocaust was? Ze keken me vol ongeloof aan, toen een van hen zijn mond open deed. Gruwelijker dan Sensation White, vroeg ie. Nou, die heb ik een hengst met Sprekend Verleden deel 4 gegeven.”
Nog diezelfde dag is Freriks voor onbepaalde tijd uit zijn functie ontheven. “Toen ik onlangs op een familiefeest de toedracht van mijn schorsing vertelde, werd ik keihard uitgelachen door die nieuwslezende neef van mij. Dat ik dat niet wist! Dat ik wat niet wist, vroeg ik. Dat het woord gruwelijk bij de jeugd van tegenwoordig een positieve betekenis heeft. Hij begon nog harder te lachen. Hij kwam niet meer bij. Met z’n kale kop. Nou, toen heb ik hem ook maar een hengst met Sprekend Verleden deel 4 verkocht. Dat draag ik altijd bij me. Je weet immers nooit.”
Ik kan als kortstondig geschiedenisleraar beamen dat je zelfs voor de belangrijkste onderwerpen eerder in minuten dan in uren moet denken. Om te beginnen bleek geschiedenis ten opzichte van mijn jeugd van drie uur à 50 minuten tot twee uur à 45 minuten per week te zijn teruggebracht. Dan kwamen de kinderen standaard met jassen aan de klas binnen. Voordat die helemaal uit waren en ze bovendien hun ciabatta’s en sushi op hadden of althans in de prullenbak hadden gegooid, was je een minuut of zeven de les in. En natuurlijk mocht je van het studiehuis nauwelijks ‘frontaal lesgeven’, waardoor van de overgebleven 38 minuten een kleine dertig als verloren moesten worden beschouwd. Tenslotte waren er aan de lopende band snuffelstages en badmintondagen. Al met al mocht je blij zijn als je de kids echt iets mocht leren, waarbij aangetekend moet worden dat het nog lang niet makkelijk was, met de methodes die we hanteerden, om iets nieuws te vertellen, want veel onderwerpen worden bewust cyclisch behandeld. Dus wordt alles wat je vertelt onmiddellijk door die hersenen ingepast in wat ze al denken te weten.
Misschien had ik moeten zeggen dat de bewakers van Auschwitz nog wreder waren dan de doorbitches van Sensation White. En dan gewoon afwachten.
Zie ik daar nu het woord ‘kids’ staan? Ik ben een beetje in verwarring Wouter.
Of ben je enkel tegen het woord kids als het ter aanduiding van de eigen kinderen is?
Dit is toch literair, daar hoef je toch niet van in verwarring te raken? Natuurlijk gebruik ik dat woord nooit serieus, noch als het over mijn eigen kinderen gaat, noch als het over die van anderen gaat. Áls ik iemand zou vragen hoe het met de kids gaat, zou dat ironisch zijn. Ik zou het dan met een bepaalde nadruk uitspreken. Zo is het ook met dit stukje, die nadruk is dan niet hoorbaar, maar ik hoop toch dat de hele toon wel iets weggeeft. Daarbij gaat het over een bepaald soort kinderen.
Bij het schrijven dacht ik trouwens wel ‘En nu eens zien of Molovich het ziet’, dat leek me ook wel leuk. Je maakt het me wel makkelijk door zomaar weg te geven dat je het inderdaad zag.
Ik maak het de mensen graag gemakkelijk.
Even hier regeren op dat verhaal over de Holocaust waar sommigen inderdaad weinig van afweten:
In 2009 werd er onder de Britse jeugd een onderzoek gedaan over WO II en het was werkelijk niet te geloven hoe velen onder hen zo slecht waren in geschiedenis!
Wat zou Hitler namelijk in zijn graf lachen als hij te weten kwam dat de (Britse) jeugd niet eens meer wist wie hij in werkelijkheid was! En het idee dat Goebbels verward werdt met een joods meisje en dat Auschwitz een pretpark zou zijn! En Himmler was tenslotte ook geen schoolmeester!
Het herschrijven, verloocheren en vergeten van de geschiedenis werkt alleen in het voordeel van kwaadaardige figuren. Jaren geleden was al bekend dat veel Britse kinderen niet eens wisten wie Churchill was. Toch is er ook van hem bekend (al was hij Hitlers aartsvijand) dat Churchill allerminst een onschuldig persoon was.
Hij deed géén enkele pogingen om de Europese joden te redden, hij liet half Europa platgooien, offerde in WO I tienduizenden Britse soldaten voor niets op bij Gallipoli (Turkije) in 1915 en hij leverde in WO II Oost-Europa uit aan Stalin die veel meer Russen de dood injoeg dan Hitler!
Het wordt daarom ook hoog tijd dat de Europese jeugd de betekenis van geschiedenis opnieuw leert kennen!
Hier zal ik bovendien zelfs nog bij voegen hoeveel mensen voor en tijdens WO II Hitler zo vreselijk hebben onderschat:
Simon Wiesenthal (1908-2005), de beroemde nazi-jager, schreef in de jaren ’80 een boek over zichzelf naar aanleiding van zijn jacht op oorlogsmisdadigers over hoe hij precies dacht over de verhouding tussen allerlei bevolkingsgroepen en de joden.
Zo werd hij ooit bij een lezing bekritiseerd door een jongeman die toen beweerde dat Wiesenthal een soort James Bond was en dat hij nazi’s als ontbijt, middageten en als avondeten nuttigde! Prompt antwoordde hij daarop dat Wiesenthal zeker GEEN zwijnenvlees lustte, laat staan nazi’s!
Op het einde van zijn boek had Wiesenthal al verkondigd dat het antisemitisme al eeuwenlang heerst in Europa en in de wereld en vrijwel onuitroeibaar is. Daar kwam nog bij dat veel Europese joden, voor WO II , Adolf Hitler en de nazi’s verre van gevaarlijk vonden, hen soms belachelijk maakten, ze ‘Mein Kampf’ niet of nauwelijks lazen of serieus namen en de joden zelfs dachten dat, als ze geen verzet tegen de nazi’s pleegden, wel een akkoord konden gaan sluiten met Hitler, Himmler, Heydrich, Eichmann e.v.a. nazi’s in de hoop dat die hun moordplannen tegen hen wel zouden opgeven!
Er waren zelfs een hoop Poolse, Russische, Oekraïense e.a. joden die meenden dat de nazi’s hen zouden verlossen van het antisemitisme en het Stalinistische communisme en ze haalden hen vaak nog binnen als bevrijders!
En hoe dat is afgelopen weten we thans allemaal omdat Adolf Hitler de joden gewoon zou blijven haten en, gelijk wat dat akelige links met de islam doet, hen gewoon met moord en roof te lijf ging, hoe onschuldig, aardig en lief die joden ook tegen hem wilden overkomen!