Steve Jobs schijnt niet de gezelligste jongen te zijn geweest om mee om te gaan. Hij was wel by far de meest intelligente, hij heeft Apple groot gemaakt. ‘We owe him a lot,’ zei P.Z. Myers, en zo is het. Zijn dood, aan alvleesklierkanker of aan leverkanker, of waarschijnlijk aan beide kankers te wijten, lijkt een beetje op de dood van mijn geliefde, Alice, die vorig jaar overleed.
Alice stierf ook aan diverse kankers. Uitgezaaide, onherstelbare ellende.
Langzamerhand begin ik er nu vrede mee te krijgen. Langzamerhand. Ik moet soms nog verschrikkelijk huilen.
Ik heb nooit aan een Mac gezeten, alleen aan een Window-toestel, maar ik weet wel: er is een groot man heengegaan. Zoals Alice het zei, een jaar voor haar dood: ‘Daar gaat er wéér een!’
Daar is er inderdaad wéér een gegaan.
Ik had de man nooit horen spreken. U wel, verwacht ik. In 2003 kreeg hij het eerste bericht over zijn slokdarmkanker, daarmee ging hij niet naar een kankerexpert, maar naar een soort Moerman, die hem een dieet aanbood. Dat hij jarenlang volgde, en zo kun je dus ook sterven.
Een kwakzalversdieet, Steiners’ antroposfie of wat dacht je van deze, ordinaire reli-oplichting anno nu, http://www.trouw.nl/tr/nl/5091/Religie/article/detail/2957963/2011/10/08/Blinden-Burma-zijn-helemaal-niet-genezen-door-Nederlander.dhtml
In het katholicisme zijn de wonderen langzamerhand alleen maar bekend uit de historie (bijvoorbeeld deze: http://nl.wikipedia.org/wiki/Jozef_van_Cupertino). De wonderen komen nu uit de evangelische hoek, en dat komt door de Amerikanen, met hun tele-evangelisten.
Ik zou zeggen: er moest gevangenisstraf op staan.
Fact check: Steve Jobs volgde inderdaad 9 maanden lang een dieet tegen het advies van zijn dokter, maar onderging in juli 2004 een operatie om een tumor aan de alvleesklier te laten verwijderen.