Meester

Ietwat onwennig zit ik vooraan in het klaslokaal, op een bijzonder ongemakkelijke houten stoel. Ik weet niet echt wat er van mij verwacht wordt, dus ik kijk het allemaal maar even aan. In een notitieblokje heb ik vast de opstelling in het lokaal nagetekend, dan kan ik daar straks mooi alle namen in noteren. Ik ben een ramp met namen, vooral als ik er tientallen tegelijk moet onthouden. Ik vind één al lastig. Wanneer iedereen gevraagd wordt om in een kring te gaan zitten pak ook ik m’n stoel op en schuif aan. Ik word aangestaard door meer dan twintig paar nieuwsgierige ogen. Iedereen weet al wie ik ben, dat is ze een week geleden al verteld. Ik ben de nieuwe meester.

Terwijl ik de kring rondkijk probeer ik de klas af te zetten tegen mijn eigen klas, inmiddels al een dikke twintig jaar geleden. Ik probeer de onderlinge verhoudingen in te schatten, wie vormen er groepjes, wie zijn de sporters, wie zijn de populaire kinderen van de school en wie juist niet, wie zijn de snelle leerlingen en wie de wat minder snelle. Ik vraag me af of ik al direct ben begonnen met labelen en zeg tegen mezelf dat ik ermee op moet houden. Ik probeer me te herinneren hoe ik me vroeger voelde wanneer er opeens een vreemde in de klas zat. Het lukt me niet, het is te lang geleden.

Een voorstelrondje, iedereen vertelt graag. Ik leer uitvoerig hoe iedereen heet, hoeveel broertjes en zusjes ze hebben, wat voor sport ze doen, wat hun lievelingskleur is, welke muziekinstrumenten ze spelen. Ik leer over hun hobby’s, de een houdt van muziek luisteren, de ander van dansen of voetballen, weer een ander noemt shoppen. Het valt me op dat niemand het heeft over gamen of televisie kijken. Vrijwel allemaal noemen ze buitenspelen hun favoriete hobby, weer een vooroordeel uit het raam.

Dan is het mijn beurt. Ik vertel kort wie ik ben en waar ik van houd, daarna mogen ze vragen stellen. Direct schieten alle vingers de lucht in, het meisje links van me mag de eerste vraag stellen. Terwijl de woorden over haar lippen rollen gaan er in de kring een hoop vingers teleurgesteld weer naar beneden, ze hadden allemaal dezelfde vraag.
‘Meester, wilt u kinderpostzegels kopen?’

3 Reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *