Ik vertrek zonder kinderen


Gezinnen met kinderen zouden uitgesloten moeten worden van deelname aan het programma ‘Ik vertrek’, sinds jaar en dag een kijkcijferknaller van de Tros. ‘Ik vertrek’ volgt Nederlanders, meestal afkomstig uit reguliere negen-tot-vijf-kantoorbaantjes, die in een warm land een toeristische en/of horecaonderneming starten. Niet gehinderd door enige kennis van zaken, taalkennis of financiële middelen storten zij zich in ‘de verwezenlijking van hun droom’. Regelmatig is het trouwens meer de droom van één van de partners, waarbij de ander ‘uit liefde’ alles opgeeft en mee gaat naar het beloofde land. In hun kielzog vaak een aantal diep ongelukkige kinderen, in de prettige leeftijd van 10 tot 16 jaar.

Aangekomen in het mediterrane paradijs blijkt al gauw dat pa en ma zich ruziënd het leplazarus moeten werken voor een habbekrats, onderwijl proberend de totaal vervallen authentieke gîte klaar te maken voor bewoning. Zonder hulp natuurlijk, want het geld is bij aankomst al op. De kinderen worden naar de eerste de beste lokale school gestuurd met de mededeling: ‘Voor pappa en mamma is het ook niet makkelijk. Het went vanzelf en als je lief bent krijg je een lollie/ijsje/hondje.’ Half Nederland smult van deze tragische figuren, die overduidelijk hulp nodig hebben bij het overwinnen van een aantal diepgewortelde psychische problemen.

Leedvermaak, bevestiging van het feit dat je maar beter kunt blijven waar je bent, even je eigen sores vergeten… er zijn veel motieven te bedenken waarom mensen naar de ellende van anderen kijken. Ikzelf keek vooral ter bevestiging van de gedachte dat je maar beter gelukkig kunt zijn met wat je hebt. Met de afleveringen waarin kinderen figureerden had ik altijd al moeite. Nu ik in mijn eigen ‘Ik Vertrek’ acteer, weet ik zeker dat het onverantwoord is om kinderen totaal onvoorbereid mee te zeulen, voor het verwezenlijken van de droom van hun ouders. Laat staan dat ook nog te filmen en ter leering ende vermaeck aan gansch het land te presenteren.

Mijn man en ik hoeven geen onbewoonbaar verklaarde woning op te knappen, hebben een vast inkomen en spreken de taal. Onze kinderen werden 9 maanden voorbereid op ons vertrek. We hebben scholen bezocht om te kijken waar zij het best zouden passen en kozen uiteindelijk voor een internationale school. Als ze thuis komen heb ik meer dan voldoende tijd om ze te begeleiden bij al hun besognes. En toch, ondanks alle voorbereiding en zorg, zijn ze op dit moment volledig de weg kwijt in het nieuwe land. De aanpassing is zwaar en vergt veel van ze. Op sommige momenten zelfs zoveel dat ook ik me wel eens afvraag of het de juiste keuze is geweest, om voor 3 jaar te vertrekken. Bij onze voorbereiding hoort gelukkig ook een vangnet, voor als dingen echt niet goed uitpakken voor iemand in het gezin.

Het zou de Tros, de grootste familie van Nederland, sieren als ze zou stoppen met het exploiteren van het verdriet van kinderen bij Ik Vertrek. Dat volwassenen zich in een ondoordacht avontuur storten en zich daarbij laten filmen is hun eigen keuze. Zij weten tenslotte waar ze zich aan blootstellen: een combinatie van hoongelach en leedvermaak. Het is ieders goed recht om 45 minutes of fame te verkiezen boven eigenwaarde. Maar wanneer een overduidelijk totaal onvoorbereid gezin zich opgeeft, zou er op z’n minst één ouder op de Ik Vertrek redactie moeten zeggen: daar stoppen we mee, dat doen we niet meer. Gewoon in het belang van die kinderen, in plaats van de kijkcijfers.

12 Reacties

  1. 1.En nou word ik toch wel nieuwsgierig naar de mening en ervaring van Dochter en Zoon van Stavast. Hier, op Nurks.
    2. Dit stukje gaat niet over poep. Dus of je nu weer de 50 reacties gaat halen?

  2. Dochter en zoon Stavast komen aan het woord zo gauw ik ze kan laten spreken zonder zelf in tranen uit te barsten over de het feit dat we ze in een totaal vreemde wereld hebben laten landen. Beloofd!

  3. We kunnen het hier wel over poep gaan hebben. Wordt er in Ik Vertrek bijvoorbeeld veel gepoept? Of houden ze dat soort basisdingen er weer uit, zoals gewoonlijk? Net zoals Jan Smit en Nick en Simon, die zie je ook nooit poepen in die real life soaps van ze. Eten ze de meest rare dingen in Griekenland, drinken ze van alles door elkaar, zie je ze de volgende dag met een kater wakker worden, maar welke gevolgen dat zuipgedrag voor de ontlasting heeft, houden ze angstvallig uit de uitzending.

    1. Ow poep ja! Bij Ik Vertrek gaat het regelmatig over poep. In de authentieke gîte zit meestal een nog authentieker hurktoilet. Als ze arriveren moet de hele familie daar nog om lachen. Na 2 dagen is dat hurktoilet alleen al reden voor echtscheiding. Jan, die altijd gewoon achter de balie zat bij het ziekenfonds, blijkt toch niet zo handig te zijn als loodgieter. Els is inmiddels ongesteld en dan is zo’n hurktoilet al helemaal een drama. In alle opzichten.

    2. Mij schiet alleen Monique van de Ven op de wc in Turks Fruit te binnen (te binnen, huh? moet dat niet zijn: er schiet mij binnen?)’bietjes, het zijn bietjes’ (ze was bang voor kanker, maar de rode kleur was niet veroorzaakt door bloed maar door) En John Travolta die zijn einde vindt op een wc in Pulp Fiction omdat hij zat te lezen en en dus zijn geweer even om de hoek van de wc gezet had.

  4. Mooi en herkenbaar verhaal Vrouwke.

    (Ex-)collega van mij deed ook mee met “Ik Vertrek”, inclusief kinderen. Ze hebben het nog geen half jaar uitgehouden in de Dominicaanse Republiek.

    Gelukkig is er nog iets positiefs overgebleven van dit hele avontuur. De uitspraak: “mooi he, die armoede?”, tijdens het programma ge-uit door betreffende collega, doet nog steeds af en toe de afdeling opklaren.

  5. Overigens: de komst van “de TV” zorgde voor nogal onverwachte reakties van het management.

    Ik werk op een nogal gesloten, veiligheidskritische afdeling waar het normaal gesproken lastig binnenkomen is. Zodra er echter een echt camera-team van de TV langskomt blijkt alles te kunnen. Alles wat door God (en management) verboden is blijkt opeens toch niet zo verboden te zijn als een produktie-assistente erom vraagt.

    Tip voor terroristen; neem een camera mee en je wordt met alle egards ontvangen.

  6. In Europa zijn er trouwens al heel wat landen waar ze liever GEEN Nederlandse kinderen meer willen hebben in hotels, restaurants, campings etc. omdat die namelijk grotendeels (n dan bedoel ik niet alle Nederlandse kinderen!) totaal zijn oververwend en verpest! Hierdoor gingen ze daar een onuitstaanbaar gedrag vertonen jegens anderen daar die kinderen meenden dat ze in het buitenland ook alles mochten!
    En lees hier maar een hoe dat precies zo is gekomen:

    Onze kinderen zijn oververwende nesten geworden en dat is onze schuld’

    Moeder Kimberly Valzania windt er geen doekjes om: onze kinderen zijn verwende nesten geworden, en we hebben ze feitelijk zelf gecreëerd.
    Ben jij er zo een? Zo’n zogenaamde helikoptermoeder die overal bovenop zit? Die alles regelt voor haar kind, nooit een gebeurtenis in zijn leven mist, overal bij betrokken is en alles in het werk stelt om ervoor te zorgen dat hij zich vooral speciaal en belangrijk voelt, met een fantastisch en rijk leven?
    Kimberly begrijpt dat best. Ze is er zelf ook één. Zo’n moeder het helemaal anders wil doen dan haar ouders vroeger, die geen idee hadden waar hun dochter eigenlijk precies mee bezig was in haar leven.
    Maar, schrijft ze op ScaryMommy, we hebben het jammer genoeg helemaal verkeerd aangepakt. Betrokkenheid is goed, maar we zijn erin totaal doorgeslagen. En nu zijn onze kinderen verwende nesten geworden! Dat komt volgens haar hierdoor:

    1. We onderhandelen met onze kinderen omdat we ze meer als vrienden en maatjes zien. “Als je je lief gedraagt, krijg je iets lekkers.” En wanneer je kind zich daar niet aan houdt: “Goed, je krijgt nog één kans om te luisteren.” Wat er natuurlijk altijd meer worden. Zo luisteren onze kinderen natuurlijk nooit naar hun ouders of naar anderen!

    2. We ruimen hun kamers voor hen op, in plaats dat ze dat zelf horen te doen. Omdat we het gewoon niet meer aankunnen, de zooi en vuile was, maar onze kinderen uiteindelijk toch toestemming hebben gegeven met vriendjes af te spreken of een film te kijken. Bovendien: als je het zelf doet, gebeurt het tenminste.
    Sukkels die we hierdoor zijn geworden! En nu weten onze kinderen niet beter dan dat een ander hun zooi wel opruimt waardoor ze dat nooit zelf leren te doen.

    3. We dragen hun tassen uit school . Omdat ‘ie zo zwaar is, arm schaap, met al dat huiswerk erin. Alsof hij/zij hem zelf niet even uit de auto kan tillen als hij/zij er al de hele dag mee op school heeft rond gezeuld. Je bent toch geen pakezel?
    Teveel medelijden met je kind hebben is namelijk helemaal NIET goed en vooral niet als je de mening van hem/haar niet eens vraagt ook!

    4. We vragen tegenwoordig wat ze ’s avonds willen eten. Is jou dat vroeger óóit gevraagd? Je at gewoon wat de pot schafte, laat staan dat we de keuze kregen of we uit eten wilden of gewoon zelf zouden koken.
    Blijkbaar hoeveel veel van zulke kinderen niet eens meer te leren hoe ze zelf moeten koken!

    5. We laten de plannen van de kinderen tussen de onze komen. “Nee, we kunnen niet komen, want Pietje heeft een wedstrijd.” Wat natuurlijk prima is, want daar willen we zelf graag bij zijn. Maar moeten we echt ons eigen leven on hold zetten, als we ook prima eens een wedstrijd kunnen missen? Krijgt je kind heus niks van en ze raken hierdoor teveel aan de televisie verslaafd.

    6. We willen gewoon dat ze gelukkig zijn. Maar een keer níet gelukkig zijn omdat je je zin niet krijgt, is goed voor kinderen. Ze moeten leren dat het leven niet alleen om hen draait. Daar krijgen ze karakter van en liefde, vriendschap, gelijk en blijdschap zijn totaal NIET te kopen, te verkopen of af te kopen!

    7. We vormen geen front met onze partner. Mag het niet van mama? Vraagt je kind het toch lekker aan papa. Vind je het gek dat je kind jullie tegen elkaar uitspeelt, als jullie samen niet één lijn trekken?
    Voor die kinderen is het vaak al helemaal geen pretje om hierdoor geschieden ouders te krijgen!

    8. We geven onze kinderen geen taken en verantwoordelijkheden mee. Als je kind de tafel niet dekt en afruimt, de vaatwasser niet inruimt of de hond niet uitlaat, zou hij potdorie huur moeten betalen.
    Want zodra die kinderen volwassen worden kunnen ze hierdoor niet voor zichzelf zorgen en zichzelf gaan verwaarlozen!

    9. We bedenken smoesjes voor hun slechte gedrag of cijfers. “Ach, hij was zo moe.” “Ze had honger.” “Hij kon zijn huiswerk niet maken door voetbaltraining.” Hallo, zonder discipline wordt het nooit wat met de arbeidsethos van je kind.
    Ouders die zo dom zijn om te denken dat verkeerd gedrag goed is te praten moeten echter niet zeuren als ze ooit zelf het slachtoffer van hun verwende kroost worden!

    10. We gaan in discussie met hun leraren en trainers en corrigeren hen niet. Prima dat je je kind verdedigt, maar een kind moet ook leren om voor zichzelf op te komen, én zijn meerdere te respecteren. O, en als de leraar zegt dat je kind een luie werkhouding heeft: geloof dat dan gewoon. Hij heeft het best voor met je kind.
    Kinderen zijn niet onfeilbaar en ze kunnen gewoon niet alles! Ze mogen tenslotte ook fouten maken omdat ze daar van leren en je moet ze NOOIT gaan overstelpen met complimentjes!

    Zouden er nou eindelijk ook eens ouders opstaan die tot inkeer komen en hun kinderen WEL normen en waarden bijbrengen? Verwende kinderen kennen bovendien helemaal geen dankbaarheid, ze willen alles hebben en zijn vaak niet eens tevreden te stellen als ze alles krijgen omdat ze hiervoor geen moeite hiervoor hoeven te doen en alles niet waarderen!

    1. Minder computergames spelen en TV kijken, dat scheelt ook al een hoop. Niet alleen neemt de belastbaarheid toe, IRL door leeftijdsgenootjes op de hak genomen worden wil nog wel eens heilzaam zijn!

      1. Dat heel wat ouders evenmin zo dol zijn op hun kroost bewijst dit krantenartikel uit 2019:

        Levenslang voor Amerikaanse ouders die hun twaalf eigen kinderen misbruikten

        Het echtpaar Turpin uit Californië hebben hun omvangrijke kroost (dat haast uit een sprookje afkomstig kon wezen al had het oudste kind bijna de ouder van de jongste kunnen zijn geweest!) jarenlang vreselijk mishandeld en gevangen gehouden in hun huis! en dan hoop ik nog zelfs dat dit afschuwelijke echtpaar GEEN familie zijn van de prachtige komiek Ben Turpin (1869-1940)!

        Een aantal kinderen van David en Louise Turpin kreeg, op de dag dat hun kwelgeesten een levenslange celstraf kregen opgelegd, de kans om te vertellen welke impact het misbruik door hun ouders op hen heeft gehad.
        De Turpins werden vorig jaar opgepakt, nadat bleek dat ze twaalf van hun dertien kinderen jarenlang hadden mishandeld en uitgehongerd. Ze maken pas hooguit over 25 jaar kans op vrijlating.

        In januari 2018 zag een 17-jarige dochter van de Turpins kans te ontsnappen uit de ouderlijke woning in Perris, zo’n 100 kilometer ten zuidoosten van Los Angeles. Het meisje belde de politie vanuit een telefooncel en sloeg alarm. Bij de inval troffen agenten een waar griezelkabinet aan. De kinderen, tussen 2 en 29 jaar oud, waren zwaar ondervoed en hadden zich al maanden niet meer gewassen. De stank in het huis was vreselijk.

        Vandaag was de eerste keer dat de slachtoffers van David en Louise Turpin zich, na hun bevrijding, publiekelijk uitspraken over wat hen is overkomen. Geen van hen is sinds hun bevrijding ooit bij naam genoemd, gefotografeerd of gefilmd. Ook vandaag niet. Bij binnenkomst in de rechtszaal brak een van de kinderen in tranen uit. Ze zat tijdens de zitting hand in hand met een van de aanklagers.

        ,,Het leven was slecht, maar het heeft me sterk gemaakt’’, sprak een van de dochters. ,,Ik heb gevochten om de persoon te worden die ik nu ben.’’ De jonge vrouw vertelt hoe ze zag hoe haar vader haar moeder veranderde, en hoe ze zelf bijna veranderde. ,,Maar ik besefte wat er aan de hand was. Ik ben een vechter, ik ben sterk en ik schiet door het leven als een raket.’’

        Volgens de autoriteiten was het misbruik en de verwaarlozing van de kinderen zo erg dat de groei van de kinderen stokte. Hun spieren slonken weg en twee meisjes zullen nooit in staat zijn kinderen te krijgen.
        Toen hun 17-jarige zus wist te ontsnappen en hulp inriep, wist het meisje zelfs haar eigen adres nog niet eens. Ook wist ze niet welke dag en jaar het was en moest haar worden uitgelegd wat het woord ‘medicatie’ betekent.

        Wat ze wel wist, was dat zij en haar broers en zussen jarenlang gruwelijk hadden geleden. Ze mochten niet als andere kinderen buitenspelen, maar leefden in afzondering. Ook naar school gaan, was er niet bij. ,,We gingen niet naar school’’, vertelde het gevluchte meisje. ,,Ik heb nooit de eerste klas afgemaakt.’’ Alleen de oudste dochter zou de derde klas lagere school hebben gevolgd.
        Als er bovendien al cadeau’s en taarten door die snertouders werden gekocht dan werden die gebruikt als een soort Tantaluskwelling daar die kinderen daar niet eens aan mochten komen!

        De kinderen vertelden hoe ze werden geslagen, in kooien zaten en aan hun bed werden gekluisterd als ze hun ouders niet gehoorzaamden. Overdag werd er geslapen en ’s nachts waren ze een aantal uren actief. Na hun ontdekking moesten alle kinderen worden opgenomen in een ziekenhuis.
        Zeven van de volwassen kinderen wonen nu samen en ze gaan naar school.

        ,,De verdachten hebben levens geruïneerd, dus ik denk dat het eerlijk is als hun straf gelijk is aan die voor moord’’, sprak openbaar aanklager Mike Hestrin in februari. De advocaat van vader David las een verklaring voor, waarin hij zei zich ‘te verontschuldigen voor alles wat ik hen heb aangedaan.’’ Louise Turpin nam zelf het woord en zei: ,,Sorry voor alle pijn die ik heb veroorzaakt. Ik hou van mijn kinderen en wilde alleen het beste voor hen.’’

        Die akelige ouders houden in werkelijkheid alleen maar van zichzelf, ze hebben veel medelijden met zichzelf en willen dat ook afdwingen naar anderen die daar hopelijk en wijselijk nooit zullen intrappen!

  7. In de tekenfilm ‘Batman- Make ‘Em Laugh (1994)’ werd ooit een vrij omvangrijke vrouw, Lisa Lorraine, die een actrice was en toen speelde voor huismoeder in een film, zelf eens omgevormd tot een soort huismoeder die discipline moest gaan bijbrengen aan een stoere jongen, zij het wel door toedoen van een superschurk!
    Lisa Lorraine was namelijk ongehuwd en vrijgezel en ooit had zij de Joker, de aartsvijand van Batman en Robin, dwarsgezeten in een komische show! De Joker, een misdadige clown, wist haar echter een jaar later zodanig te hersenspoelen en hierna te verkleden in een oranje superheldinnen-kostuum met een gele cape, handschoenen en laarzen, dat zij meende dat zij een echte superhuisvrouw was.
    En toen Lisa Lorraine, alias ‘Mighty Mom’ (Machtige Mama), zowel Batman als Robin moest weerstaan, in opdracht van de Joker, dacht zij zelfs nog dat ze de moeder was van Robin. Deze was echter een weeskind daar zijn biologische ouders waren verongelukt (?) in een circus en hij had inderdaad, gezien het leeftijdsverschil tussen hem en Lisa Lorraine, haar pleegzoon geweest kunnen zijn!
    Toen Robin haar wilde overmeesteren, om Lisa Lorraine hiermee uit de macht van de Joker te krijgen, wist zij hem echter onderuit te halen waarna ‘Mighty Mom’ onmiddellijk Robin over de knie nam en zij hem een flink pak voor zijn broek gaf!
    En wat zou Robin zich zwaar vernederd hebben gevoeld toen hij van Lisa Lorraine een flink pak slaag kreeg terwijl zij ook heel streng tegen hem zei: “Stoute jongen! Je krijgt van Mama billenkoek!”

Laat een antwoord achter aan sikbock Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *