Hoeveel bijstandstrekkers kent u? Ik gok niet veel. Mensen op het laagste maatschappelijke level kent u uit de krant, of uit de buurt, maar verder komt u niet. Andere vraag: hoeveel psychose-patiënten kent u? Ik wed maar weinig. Psychose, u kent het woord, u kent het van de verrekijk, wellicht, en daar blijft het bij. Maar dan: hoeveel bijstandstrekkers kent u, die uit de eerste hand weten wat een psychose is, en die bovendien op zoek zijn naar een uitvergrote foto van Hans Wiegel en Frits Bolkestein voor in de huiskamer? Wederom een gok: ik gok niet een.
Ik ben een bijstandstrekker. Dat zit zo (in drie zinnen): nog geen vier maanden geleden studeerde ik in Leiden, had een tamelijk veelbelovende toekomst, een gezonde afkeer van steuntrekkers en werkte aan een iets te ambitieuze masterscriptie; drie maanden geleden was die masterscriptie geïmplodeerd en werd ik, als door een valwind op een zomernamiddag, plotseling overvallen door een psychose die mij nog steeds fulltime aan de medicijnen (godzijdank, overigens, voor medicijnen) heeft en hoe; één maand geleden was ik opeens ernstig ziek geweest, had mijn leven een 180 gemaakt en moest ik voortaan verheugd zijn met een karig enkeltje uitkering en een toekomst die voor alles tamelijk onzeker is. Driewerf klote, zeg maar. Welkom aan de andere kant, dames en heren…
…denk aan uw grondig doorgelichte bagage (BSN + in te leveren bankafschriften = leven) bij het uitstappen en vergeet niet uit te checken – een auto kan ik voorlopig wel op m’n buik schrijven natuurlijk…
Ik ben dus bijstandstrekker. En ik ben VVD-stemmer. Of die twee überhaupt te combineren zijn is even afwachten – tot Griekenland dusdanig naar de klote is dat de PVV voluit kan tweaken met die coalitiestekker – maar tot nu toe huldigde ik het ijzersterke, aloude wie-niet-werkt-die-niet-eet-principe, en werd daarenboven niet moe dat ook te pas en te onpas te verkondigen, jawel…
Ik ben geen bemiddeld man. Ik heb geen bezitting die noemenswaardig zijn. Ik heb een computer en een smartphone, een boekenverzameling en een bed en daar houdt het wel zo’n beetje op. Ik was altijd gewend om rond te komen van de stufi. Uiteraard had ik een maximale lening – ik zou het de samenleving allemaal dik terugbetalen zodra ik dat vermaledijde papiertje had – dus ik had maandelijks genoeg money to burn – overigens nog bedankt daarvoor. Standaard shoppen bij de Albert Heijn, dat werk. Het beviel me allemaal uitstekend…
Dat is nu anders: Aldi-bezoek is een serieuze optie geworden en nu ik rook (ik rook weer sinds de ziekenhuisopname – een goede vriendin die geneeskunde studeert kwam met de wijze opmerking dat er maar weinigen van de psychiatrische afdeling afkomen die het laten kunnen…) merk ik steeds vaker dat het hijsgenot wordt gefrustreerd door dat geniepige vraagje: kan ik het wel betalen, eigenlijk? Waarschijnlijk niet.
…u moest eens weten hoeveel commentaar ik had, vroeger, op die eeuwige bijstandstrekkers met hun onafscheidelijke pakje shag… Mooi was die tijd, jawel…
Dus hier sta ik dan, terug op de rails, maar op een spoor dat feitelijk nergens heen gaat. Verder studeren wordt mij afgeraden vanwege herhalingsgevaar (een psychose is niet iets dat je graag herhaalt, en na één terugval kun je verder studeren sowieso wel vergeten…) dus ik ga, met enkel vaardigheden in de aanbieding en een medische “geschiedenis”, hup de arbeidsmarkt op. Volgende week het eerste serieuze gesprek met mijn gemeente-consulent, ja ja. Ik weet al wat een jaar lang om kwart voor vijf opstaan inhoudt, om je vervolgens een dag lang in het zweet te werken in het beruchte magazijn van Albert (u weet wel, waar u de boodschapjes bestelt, zo in de loop van de 9 tot 5… handig hoor…) en die gratis fitness heb ik wel gezien inmiddels, dankuwel. Maar ik verwacht, zonder dat ooit zo vanzelfsprekende papiertje, de komende jaren ook geen CEO-aanbiedingen, dat spreekt…
…ik mag dan geen papiertje hebben, ik ga ze niet prikken ook niet. Dan maar de administratie in… Desnoods bij de belastingdienst…
Mijn enige strohalm is dan schrijven. Net als miljoenen andere Nederlanders met een manuscript in de la hoop ik een dezer dagen eindelijk door te breken. Maar: ik heb na die psychose geen zin meer om een uitgever achterna te zitten. Die mag wel naar mij toe komen: luie bijstandstrekker die ik ben, plemp ik dat manuscript, beetje bij teasend beetje, gewoon online, en wel op speknbonen.blogspot.com – komt dat zien, mensen, gratis literatuur, dan leest u ook eens wat…
…blijft u ook Nurks checken – de New Yorker van de Lage Landen, jawel – en lees mijn stukken (er is genoeg voor iedereen). U heeft al betaalt, moet u maar denken…
Zolang ik nog kan schrijven, kan ik mezelf wijsmaken dat ik niet de zoveelste kansarme bijstandstrekker ben. Althans, dat hoop je dan. Bijstand is € 659,93 in de maand, inclusief vakantiegeld.
Tot zover. Bedankt voor uw aandacht. De volgende keer meer over het beruchte uitkeringstraject. Tot die tijd houd ik mij aanbevolen voor een mooie foto van de voorvechters van de beruchte versobering ervan – een beetje een goedkope, dank u.
Je bent niet alleen. De weg terug omhoog is lang, mij heeft het +- zeven jaar gekost. Maar het kan. Ken je dat boek van Wouter Kusters en mijzelf al? We kregen ***** van Cicero in de #VK
http://samgerrits.wordpress.com/2011/08/31/over-mijn-werk/
Dank – ik ga je boek zeker lezen.
‘Waanzin is een overdaad aan denken’ – dat is ook precies hoe ik die tijd ervaren heb. En ja, ook ik verlang nog wel eens terug, naar de euforie bijvoorbeeld, de waanzinnige euforie die optrad nadat ik zover gevorderd was dat ik niet meer geloofde, letterlijk, in de hel beland te zijn… Die euforie was waanzinnig – zag en hoorde alles in HD-kwaliteit, maakte vrienden bij de vleet, was 24/7 enthousiast – ja, iets daarvan terugkrijgen zou mooi zijn (pilletje eraf zou waarschijnlijk helpen, maar ja, voor je het weet ga je weer duivels zien, of denk je dat je in de Truman Show zit, of in een experiment, of dat de wereld die avond zal vergaan, of noem maar op – waanzin is een overdaad aan denken en zo is het).
In mijn AH-ervaring heb ik niet met bier en chips lopen strooien maar dacht ik dat het gehele filiaal, en dan hebben we het over een AH XL, dat het gehele filiaal dus was afgehuurd door vrienden om mij te beschermen en was volgestopt met figuranten en acteurs (die ik nog achtervolgd heb omdat ik ze zo bespottelijk slecht vond spelen) om mij te testen en te achterhalen aan welke geestelijke kwaal ik dan wel leed – dat er *iets* mis was had ik gelukkig nog wel door, hoewel ik er trouwens lang van overtuigd geweest ben dat *het* allemaal niet aan mij lag, maar enfin. Over zo’n psychose kun je eindeloos oudehoeren en dat zal ik hier maar laten – want volgens mij kunnen we in plaats daarvan beter dat boek van je gaan lezen, Grrrits. Goed, trouwens, dat je het geschreven hebt – ik ben benieuwd.
Ik ben wel eens jaloers op de man die bij ons op zijn trekkertje het gras maait en de plantsoenen bijhoudt. Lekker buiten werken, een beetje lichamelijke inspanning (maar niet te veel), geen moeilijke vraagstukken oplossen. Dat zou ik gaan doen bij gebrek aan andere mogelijkheden.
Ik ben jaloers op mijn opa, die z’n boot was neergeknald door de jappen, en toen kwam die op zo’n eiland en kreeg die een of andere ziekte ofzo, waardoor hij recht kreeg op een oorlogspensioen en nog wat, weet ik veel. Anyhoo, toen kocht hij een sigarenzaak, en die bestierde hij op zo’n manier dat hij altijd quite speelde- geld had hij toch al. Dan verkocht die bijvoorbeeld een tijd lang zippo’s voor onder de kostprijs, waardoor mensen uit gansch het heler land naar zijn zaak toekwamen, tot dat de zippofabriek geirriteerd zei dat dat niet mocht.
“Ok,” zei hij dan, en gooide dan iets anders in de absurde korting.
Hij had ook een messerschmit auto, en een goggomobiel, die hij reed als een gestoorde idioot. Me pa reed vaak mee en stond die doodangsten uit, omdat hij willekeurig ging spookrijden enzo. Jaaaaaaaaa de goede oude tijd! Ik heb die man nooit meegemaakt. Wel jammer.
Ik kan u de hand schudden want ik werd ooit psychotisch terwijl ik een bijstandsuitkering had.
Wie niet werkt wie niet eet? Vorig jaar waren er in Nederland [gemiddeld] 1,467.280 mensen met een uitkering. Dit jaar zal dat cijfer niet veel anders zijn. Op dit moment zijn er 137.000 vacatures. Dus 1.330.280 mensen mogen de hongerdood sterven. Of kunnen VVDers niet rekenen?
Ik wens u overigens alle sterkte.
En die VVD’ers willen dan ook nog eens het ambtenarenapparaat verkleinen. En minder geld naar de zorg, zodat daar ook wat ontslagen vallen. En weet ik veel waar ze nog meer geld op willen besparen dat tot gevolg heeft dat de werkeloosheid gaat stijgen. Er moeten uitkeringstrekkers zijn. Voor het algehele geluk van mensheid zou het mooi zijn als een aantal van die uitkeringstrekkers tevreden is met hun situatie. Een paar jaar geleden had je een Duitser die een boek had geschreven over het recht op luiheid. Dat was ook een bewuste werkloze burger. Toen dacht ik al: daar zouden er meer van moeten zijn.
Precies. Er is dusdanig veel menselijke activiteit dat de poolkappen er van smelten. Meer luiheid is dringend gewenst. Tip: ga blowen.
THC is helaas de nummer 1 uitlokker van psychoses, dus ik denk dat ik het voorlopig bij tabak hou, dank u. Maar interessant dat er zich, als ik het goed begrijp, inmiddels al twee ex-psychotici gemeld hebben. Het fenomeen blijkt toch weer wijder verspreid dan je voorshand vermoeden zou…
Rekenen kunnen VVD-ers trouwens goed en ik ben daarop geen uitzondering (10 voor wiskunde B, althans voordat de puberteit toesloeg en het tijd werd voor vriendinnetjes, skaten en lamballen meer in het algemeen – met een hakken-over-de-sloot-6je geëindigd, iets wat ik overigens nog steeds betreur, maar enfin). De cijfers die je geeft zullen ongetwijfeld kloppen, maar het zou m.i. kortzichtig zijn het bij die cijfers sec te laten, want: hoe zit het met zelf bijdragen aan werkgelegenheid? Hoe zit het met ambitie, met je eigen onderneming starten en de wereld veroveren te beginnen met je eigen mooie Nederland? Natuurlijk, dat we beschikken over een sociaal vangnet in NL is lovenswaardig, zonder meer, daar kan geen weldenkende burger tegen zijn, en ook een VVD-er niet. Maar: niets doen is waardeloos, en van lethargie is volgens mij nog nooit iemand *echt* gelukkig geworden. Beter ga je aan de slag, zou ik zeggen, niet per se omdat je anders gebrandmerkt zou moeten worden als uitvreter (hoewel zo’n brandmerk ook vanzelf wel prikken gaat, als je er eenmaal in zit, tenminste, zo ervaar ik dat), maar gewoon, omdat je zo onder de mensen komt, je eigen potentieel kan waarmaken, naar geluk kunt streven etc. En als er dan geen vacatures zijn die aansluiten op wat jij voor jezelf voor ogen had, of geen vacatures überhaupt, zoek dan naar andere middelen. Doe een uitvinding, maak een film, richt een bedrijf op. Als je in de zorg werkt en je wordt, terecht, ontslagen omdat er bezuinigd moet worden, blijf dan niet doelloos op je luie reet zitten maar zet je capaciteiten om in goede, geldmakende initiatieven – bouw je eigen onderneming en lever die zorg alsnog, gewoon op particuliere basis! Doe wat! In godesnaam mensen, doe wat. Ik zat gisteravond te kijken naar zo’n Britse detective en ik dacht: hoeveel Britten zitten er *nu* te kijken naar een serie die gemaakt is in NL? Hoeveel? Nul, waarschijnlijk – en waarom? Kom op mensen, de wereld veroveren, wij zijn toch godverdomme Nederlanders! WIJ ZIJN TOCH GODVERDOMME HET LAND VAN REMBRANDT EN VAN GOGH VAN DE VOC VAN DE WEDEROPBOUW VAN DUTCH DESIGN, TIESTO VAN VAN van…. ahum aldus.
Ik heb gesproken.
Ik las eigenlijk dat Spencer ‘Ga bowlen’ als tip gaf. Ik vond het al zo raar.
Bowlen mag ook. Maar dat levert geen geld op dus dat is waardeloos. Volgens sommigen althans.
Bowlen ftw. Ik ben voor bowlen.
Veel gedaan ook trouwens, toen ik was opgenomen. Viel onder creatieve therapie, geloof ik
Ik zou allebeide doen, zoals Jeff The Dude Lebowski.
Ik heb het doorgegeven en gevraagd de taken eerlijk te verdelen. Dus binnenkort 332.570 nieuwe Nederlandse uitvindingen, 332.570 nieuwe Nederlandse speelfilms, 332.570 nieuwe bedrijven en 332.570 nieuwe zorg-instellingen. En allemaal winstgevend. Nu alleen nog een manier vinden om de Britten onze inferieure tv-series door de strot te duwen. Maar dat is een kwestie van tijd, want waar een wil is, is een weg.
De uitdaging is natuurlijk een uitvinding te doen waarmee je meteen 10.000 man de arbeidsmarkt op helpt. Liefst iets dat die poolkappen nog in stand houdt ook ;-) Ik zat bijvoorbeeld te denken, waarom geen zonnecellen bouwen op de daken van alle treinen in NL. Maken toch aardig wat zonne-uren die dingen zou je denken…
En verder: vraag niet wat je land voor jou kan, vraag wat jij voor je land kan doen; onverwoestbare waarheid, nog steeds wat mij betreft…
Let wel, ik claim hier niet de waarheid in pacht te hebben uiteraard. Maar doemdenken en sombermansen tja, daar is de wereld toch te mooi voor, m.i., en altijd maar afgeven op je overheid, zonder eerst zelf de handen uit de mouwen te steken – het is een neiging die maar al te vaak de kop op steekt, dezer dagen. Ik zou zeggen, verwacht geen wonderen vanuit Den Haag, een overheid die netjes op de winkel past is alles waar je op mag hopen – hoe die winkel eruitziet heb je als burger m.i. zelf in de hand…
helemaal mee eens. Wij van de jaren ’80 hadden allemaal een uitkering, iedereen was stapelgek (behalve ik), straatarm en, zeker vergeleken met jullie generatie arme ploeteraars, dolgelukkig.
Sterkte en gezondheid gewenst. Schrijven kan een way out zijn, woekeren met je talenten immers. In loondienst of als ZZP’r. Maar het advies om te blowen zou ik niet navolgen. Kunt u niet gewoon het VVD kantoor / achief aanschrijven en verzoeken om een gesigneerde foto?
Op speknbonen.blogspot.com staat er veel attractievere foto bij dit stukkie!
O ja, en dat gedicht De Atheist vond ik wel goed. Maar ja, daar valt amper droog brood mee te verdienen.
Mooi stuk.
leuk stukkie +1. Felicitaties trouwens hier aan alle psychotici die nog wat van hun leven willen maken c.q. wat van hun leven gemaakt hebben.. bij veel psychotici pakt dat heel anders uit..
Ik heb zelf een tijd als vrijwilliger gewerkt met schizofrenen en die waren in het algemeen vrij reddeloos.. Misschien waren die zwaarder ziek of misschien waren ze gewoon minder getalenteerd waardoor ze de weg naar boven definitief kwijt raakten.. feit is dat ze er nooit meer bovenop komen..
enfin, om kort te gaan: u zijt bofkonten, dat realiseert u zich toch wel?
mijn laatste “hulpproject” was trouwens een vervelende zelfvoldane domme schizofrene rukker.. wat heb ik me aan die gozer geërgerd.. ik ben er toen maar mee opgehouden omdat ik het idee kreeg dat zieke mensen niet per definitie een vriendelijke behandeling verdienen.. Ik heb mijzelve toen maar ongeschikt verklaard.. logisch ook, ik kreeg er tenslotte geen cent voor
Allemaal bedankt voor jullie reacties. Een psychose, althans die van mij, laat je eenzaam zijn tot je er letterlijk niet meer van slapen kunt en het is goed om nu weer terug te zijn. Inderdaad, heel goed.
De statistieken volgends diverse ggz-bronnen: Eén op de 10.000 mensen maakt voor het eerst een psychose mee. Ongeveer 100.000 mensen zijn schizofreen, nog eens 100.000 mensen zijn borderliners en 500.000 mensen zouden een antisociale persoonlijkheidsstoornis hebben.
Ik zie ze gelukkig niet allemaal, maar op mijn werk toch wel een zo’n honder per jaar. En die zitten allemaal in de bijstand en komen er nooit meer uit.
Overigens zijn daar heel wat onder die niet te geschuffeld zijn om te schoffelen en daar best vrolijk van worden.
Al die ongelukkigen zijn, cijfermatig, zo’n klein deel van de bevolkimng, dat je je af kan vragen waarom het kabinet zoveel moeite doet daar op te bezuinigen. Reken maar eens uit wat het aan ministerraadtijd, ambtenaren, mailtjes en regelgeving kost, om die bezuinigingen praktijk te maken. Zonde van het geld en heeft de samenleving geen recht op met staatsteun vertoonde gekken? Ze werken prima als zondebok en zelf voel je je al gauw geulkkig dat je er niet bij hoort.