Nr. 2 komt thuis: “Het is vandaag 11 september! We hebben op school geleerd over de vliegtuigen in de torens.” Volgt een weergave van de les over de aanslag op het WTC in New York. En dan de fatale vraag:
“Ik vraag me de hele tijd af hoe ze nou met pistolen in het vliegtuig konden komen.”
Mijn adem stokt. De schellen vallen me van de ogen. Voor het eerst dringt het besef tot me door: mijn twee jongste kinderen hebben nooit een andere wereld gekend dan die van na nine eleven.
Ze hebben nooit anders meegemaakt dan deze door werkelijke dreiging of door paranoia ingegeven werkelijkheid van marechaussee, politie, afluisterpraktijken, camera’s urbi et orbi. Ze weten niet dat je krap tien jaar geleden gewoon kon leven in Nederland, alsof je vrij was.
Hun grootouders zijn opgegroeid met het geluid van bommen die om hen heen vielen, met de angst voor razzia’s, met het zien weg sleuren en nooit meer terugkeren van hun ouders. Eenmaal volwassen zijn ze hippie geworden. De wereld mocht nooit meer zoiets afschuwelijks meemaken. Cut the crap. Love and peace, from now on, if it’s not too much to ask.
Mijn generatie is in vrede en weelde groot geworden. Hebben wìj wel zo’n geweldige maatschappij gecreëerd met ons allen? Ik vind van niet. Wij zijn gevangen door allesetende molochs van Werk en Geld. In onze metalen dwangbuizen rennen we ons leven achterna: “Hebben-hebben-hebben.” Nee, van ons moeten we het niet hebben. De baby’s van 11-9, die zullen het doen. Als zij groot zijn zeggen ze: “Genoeg! Terug naar de Eenvoud en de Liefde.”
Ik denk dat er niks anders over blijft voor ze OZ, want we gaan allemaal naar haaien. Het sociaal/financieel/economische systeem is instortende. Over 10 jaar zitten we allemaal in zeer eenvoudige omstandigheden te proberen de Liefde vast te houden. Want dat is het enige dat rest.
Was niet het verontrustende dat die kapers juist zonder pistolen hun daad hebben gepleegd?
Ja, da’s het hele eieren eton. Die kinderen wisten dat dus niet. Docent dacht waarschijnlijk dat dat gesneden koek was. Die scheermesjes.
Stanleymesjes geloof ik. Na al dat gelul over wat het allemaal betekende, zou ik best eens het definitieve antwoord willen weten op de hamvraag: HOE HEBBEN ZE DAT KLAARGESPEELD? Ik geef toe dat ik alle herdenkingsartikelen de afgelopen week ongelezen heb gelaten, dus misschien heb ik het gemist, maar ik vermoed toch dat dát verhaal er niet bij zat.
Scheermesjes, dacht ik.
Ja duh, scheermesjes: Gillette Sensor, Gillette SensorExcel, Mach 3 en kom, hoe heet die nieuwe met 47 mesjes, GilletteFusion ofzo?
Ik dacht meer aan de uitklapbare scheermesjes. Die oude Italiaanse kappers gebruiken.
Italiaanse kapers?
Bij mijn weten hebben ze “gewoon” de piloot overmeesterd en zijn zelf gevlogen. De passagiers hebben een tijd lang gedacht dat het een gewone kaping was, want zoiets was nog niet vertoond. In het derde of vierde vliegtuig hadden de passagiers via mobiele telefoons gehoord over de andere twee die in het WTC waren gevlogen, en die zijn toen in opstand gekomen. Dat vliegtuig is ergens in het weiland neergestort, als ik het me goed herinner.