Ik volg altijd de mensen die in Zomergasten komen. Soms zijn het – als je geluk hebt – interessante geleerden of schrijvers of schilders of leuke cabaretiers. Het lijkt nu alsof het aantal interessante mensen op is. Vanavond hadden ze Marc-Marie Huijbregts, zoals je zijn naam spelt, merk ik nu op google. Een minder soort acteur of zanger of cabaretier. ‘Zing eens gewoon,’ zei zijn vader eens, toen hij hoog begon te zingen. Dat was een wijze raad.
Men vraagt zich af hoe zo een zelfingenomen mens zo vaak op de televisie mag. Ik herinner me nog hoe het publiek applaudisseerde toen hij zonder toupetje verscheen, en hoe hij daar toen een verklaring voor gaf. Dat deed hij in deze Zomergasten ook weer: hij was zo androgyn, hij had twee zusters etc., dus het was meer dan ijdelheid, kortom.
Ik heb niet zijn hele verklaring afgewacht, want op Eurosport was op hetzelfde tijdstip de finale bezig van het Australian Open van het snooker tussen Mark Williams en Stuart Bingham. Williams is de nummer één van de wereld, Bingham is de nummer dertig, ongeveer. Hij lijkt een kruidenierszaak te leiden in Preston. Hij heeft geen bottle, zoals zijn mede-snookeraars het zeggen: hij kwam nog nooit verder dan een kwartfinale.
Maar hij stond 5–8 achter en hij won met 9–8, een uitzonderlijke prestatie. Ik ben blij dat ik het gezien heb, en dat ik niet verder gekeken heb naar het gewauwel van Marc-Marie Huijbregts. Ik schakelde af en toe wel terug naar Nederland 2, want je weet nooit. Marc-Marie kwam bijvoorbeeld aan met Jessey Norman, die de Marseillaise zong in 1989 in Parijs, en hij zei daarbij: daar staan Henk en Ingrid ook van te genieten!
Mijn mening in deze: als dat is waarvan Henk en Ingrid genieten, laat ze! Geef daar dan maar geld aan uit. Maar probeer ook wat geld vrij te maken (geld dat je uitspaart door bijvoorbeeld een jaar of vier lang niets te doen aan de fietspaden in Drenthe, Overijssel en Noord-Spaarneland) voor de paar musici in Nederland, die nog iets interessants doen, de paar schilders die ook iets interessants doen, de toneelspelers etc.
Eigenlijk was z’n punt dat je niet alles moet afbreken. Dat kunst geld kost en dat je ervoor moet zorgen dat iedereen dat begrijpt. Ik vond deze uitvoering van de Marseillaise nu ook niet het meest gelukkige voorbeeld om dat te illustreren, maar goed, ieder z’n smaak. De smaak van Marc-Marie Huibrechts is de mijne niet, wat niet wegneemt dat ik ‘m graag mag, dat ik ‘m grappig vind en dat hij een zeer aardige en originele kijk op het leven in het algemeen en dat van hemzelf in het bijzonder heeft.
Dat je niet alles moet afbreken, daar ben ik het, in tegenstelling tot de heren politici, geheel mee eens. Want hoe richt je ooit een orkest weer op, nadat het is afgeschaft.
Maar hoe je een figuur als Marc-Marie ooit grappig kunt vinden, ontgaat mij volkomen. Het is een zelfingenomen kwast, en dat is nog mijn normaalste uitdrukking, want eigenlijk heb ik een gruwelijke hekel aan zo iemand: iemand die voorgeeft enig idee over de wereld te hebben, en dan blijkt dat hij geen idee heeft.
Ja. Ik ben nog steeds geshockeerd van die pruik. Kaal worden doe je meestal niet in een dag, dus kan je er aan wennen enzo. Maar bij hem was het heeee guitig jong met je hoge wijfen gekir haha leuk -pruik af – PATS WAAAH KLAP IN ME BEK. Alsof die getransmuteerd is. Alsof die werelddraaitdoorgast ineens PATS een glaszoutzuur in z’n miegem had gegooid. Wtf?? En dan nou weer met die jaren vijftig opa bril.
Oh maar over kunst: Kill your darlings, zeggen ze toch? Nou, Nederland doet z’n best. Ik ben benieuwd en voor!