Stijloefeningen (86) – Boers

Ik stap dus op ut stationsplein in dieën groâte stad uut dieën bus, met mien zoân in zijne keierwoâguh. Mien zoân sloâpt. Gelaik n’n roâske. Ut regent en ut woâit. Ut volk war voârnoâm’luk met z’n eigens bezig. Kop in den kroâg, gok richting grond. En den deze war op weg noâr den Bibliotheek. Om een of ander boekske genaamd Stijloefening’n van een of andere oâteur uut Frankrijk genoâmd René Quenoâ te leiuh. War ik al n’n week of wa noâr op zoek. Wa ene brute schajtzooj ist hiero trouwens in den groâte stad. Ik loâp hiero oâver een of andere voâge plank hout. Oâveral waar’k kiek bouwputt’n en dergelaike. Heipoâlen dender’n mien oâruh binn’n, drilboâren drill’n mien trommelvliez’n d’ruut. Moâr ik stoâr mich doâr moâr nie an.

Wil ik doâr den bieb betrejuh, wo’k doâr aan mien mouw gesjord doâr zo’n vrouwke. Ge wit wel, me van die hoâr’n. Een permanenke of wee’k wa veur sjiek kapsel. Schoon vrouwke, kan’k oe wel zegguh. Ze vroâgt iets in een of ander toâlke da’k nie thuus brenguh kan. Zal wel Duuts wezuh of zu etwas. Ik zai wablief. En da vrouwke zai ut nogmoâls in da brabbeltoâltje van d’r. Moâr nu’k goe oplet, heur ik da ze hoâgstvermoedeluk vroâg: ‘Witte gij of di’t postkantoâr is of nie?’ Ut vrouwke loât mich n’n briefke zien , waarop ik Roâdhuusstroât  ljees. Ik zai tegen da vrouwke, ik zai: woâr ziedegij mich veur an? Ik stoân hier op mien klomp’n en in mien boer’nkiel en gij loopt mich hiero dieën weg te vroâguh? Zijdegij helemoâl zot geworden? En weil ik da zai, kiekt da vrouwke achterom en zie daar n’n wagenke achteruut riedend weg jakkerûh. Ut vrouwke oârzel gjeen momentske en vliet er achteroân.

Ik stoâ bij dieën Q. Moâr hoe’k ok kiek, da boekske genoâmd Stijloefening’n zie’k d’r nie bij stoân. Dus di jong goât naar den kompjoeterkes en begint tegen een van dieën kompjoeterkes te schreien da Stijloefeningskes nie aanwezig is en of da normoâl war. Ge roâdt ut al: da kompjoeterke zai niks. Ge ken nog bejer un boâl hooi vroâguh om n’n koe te immiteren, of nie? Dus ik goâ noâr zunne knech die doâr an zunne sjiek buroke gezeten zijt. Dus ik zai tegen da menneke, ik zai: hedde gij Stijloefeningskes van Renéke Quenoâ, of nie? Dus da menneke klopt ut een en ander in op zijne kompjoeterke en op zunne gegeje moment zien ik um van zijne zetel afkomen en richting de Q lop’n. Dus ik zai tegen um, ik zai: hedde ge da boekske dus toch op voorroâd, of nie? En hij zai tegen mai, hij zai: Joâ. Dus ik zai, d’as mooi, zai ik. Moâr bij dieën Q oângekommuh, ziet da menneke dus helegaar niks van wa’k wilde. ‘Da’s dan froâi’, zai ik tegen ‘m. Dus hij zai tegen mich, hij zai: Ge kunt ut best n’n mail noâr da magazijn stur’n. Dus ik zai, da zou best, maar’k woâr ziedegij mich veur an? Ikwit dus bij God nie hoe’k da mot doen, n’n mailke sturen. Dus hij zai da hij ut wel efkes zou doen. Afijn, hij doe da dus, en een klein kwartierke loâter, krijg da menneke een mailske terug woârin stoât da Stijloefeningkes wel degelijk doâr is, woâr ut mot wezen. Moâr doâr he’k al reeds den ganse dag lopen koekeloere da ut n’n oârd ha, of nie?

Op boerderie Bosch en Lommer, koop ik n’n poâr klompkes veur mien zoân. Krek wa’k wou!