Yo kids! Vet cool dat je weer kijkt! Hoor mijn verhaal: Ik stapte laatst de bus uit op het stadionplein. Je weet togh?! Ik duwde mijn zoon die in zijn superlauwe, gifgroene kinderwagen lag te ronken. Het was druk op het plein, maar de mensen waren me toch een partijtje chaggie! Niet normaal meer. Ze keken allemaal naar beneden terwijl de miezerregen en de wind hun ding deden. Lekker? Not! Maar geen reden om je kaaskop te laten hangen, want het leven is te gek! Onthoud dat, kids! Maar goed, even chillen nu: ik was op zoek naar Stijloefeningen (je weet togh!), van Raymond Qeuneau. En daarom ging ik naar de Openbare Bibliotheek, want boeken zijn vet cool! Maar ineens kon ik niet meer op de weg, maar moest ik op een plank lopen. Hoe weird is dat! Ik deed even pas op de plaats en zag toen de ongelooflijke mess die het was, niet normaal meer. Alsof Amsterdam door z’n fokking kop is geschoten en aan de beademing lag, weet je. Echt. Niet. Normaal. Meer. Maar goed, maakt niet uit.
Voordat ik de fokking bieb wilde betreden werd ik aangeklampt door een chick met vet cool zwart krullend haar. Die chick vroeg me in het Engels met een supersexy Frans accent of dit het fokking postkantoor is. Hoe weird is dat?? Dus ik wil haar vertellen dat ze hier niet goed zit, haalt ze een fokking agenda of weet ik veel wat uit haar binnenzak en laat mij twee adressen zien. Dus ik check die adressen, kijkt die chick nerveus als een mug naar achteren, waar een vet coole Renault 21 uit negentien fokking achtentachtig of zo, niet normaal meer, achteruit van ons weg rijdt. Ik wil die chick vertellen dat ze naar de Raadhuisstraat moet gaan, maar ze luistert al niet meer en rent, als in slow motion achter de auto aan. Leipe shit ouwe, echt niet normaal meer. Maar whatever.
Even later sta ik boven de boeken bij de Q te checken. Er heerste zo’n vet chille sfeer in de bibliotheek, echt master. Maar hoe ik ook zocht, dat fokking Stijloefeningen zat er niet bij. Dus ik naar compu, klop een search in en zie dat Stijloefeningen volgens de compu wel is waar ie moet zijn. Dus ik naar een medewerker en ik zeg: ‘Yo gast, ik ben op zoek naar Stijloefeningen van Raymond fokking Queneau en het staat niet in de kast, maar volgens de compu wel.’ Moest ik mijn vraag drie keer herhalen voordat die gast me digde. Niet normaal meer. Maar toen ging ie met me mee. Hij zoeken. Hij niets vinden. Hij zeggen tegen mij dat ik een mail moet sturen naar het magazijn, want die hadden nog wel een exemplaar. Ik zeg: ‘Boks ouwe’ en taai af naar de compu om die fokking mail te sturen. Kwartiertje chillen. Dropt er een mail in m’n mailbox. Wat denk je? Volgens het magazijn lag fokking Stijloefeningen gewoon waar het fokking moest liggen en waar ik dus de hele fokking tijd had lopen zoeken! Dat dig je toch niet?
Kocht ik even later, in een babywinkel op het Bos en Lommerplein, vlak bij waar mijn huis woont, superlauwe babypatta’s. Helemaal master!
Mieterse bijdrage, Max!
Puik hè.
Heb je dat boek nu eigenlijk wel gevonden, ouwe? Heb ‘em namelijk in de kast staan…
Ja, ik heb ‘m van Wouter geleend, die ook wel eens op Nurks schrijft. Hij woont een paar honderd meter bij de bieb vandaan. Het is wel spannend om net dat exemplaar in huis te hebben, want het boek is met persoonlijke opdracht van Rudy Kousbroek, aan Karel van het Reve.
Nog 14 nummertjes ouwe, dan komt dat collector’s itempje weer mijn kant op. Aan alle mooie dingen komt een eind, lees Prediker er maar op na. Maar zorg ‘ns dat die apostrofjes goed om komen te staan, dat is namelijk ontzettend irri voor wie daar gevoelig voor is!
Zijn daar instellingen voor? Want als ik een goeie apostrof wil maken, moet ik dat doen door ‘m twee keer in te tikken en dan de eerste te wissen, volgens mij.
Een goeie apostrof maak je zo: Ctrl+Alt+0. Dus: ’m of ’ns.