Gedempt (3)

Over de blues gesproken: het mooiste bluesnummer is, naar mijn smaak, Mannish boy van Muddy Waters. In deze uitvoering ook, met die geweldige uithalen (‘Yeah!’) van zijn gitaristen enzovoorts. Ik ken het nummer in wel tien uitvoeringen, maar dit is de beste. Ik wist nooit dat het in 1955 was uitgebracht als Manish boy, maar zo leer je nog eens wat.
Mijn leven lang is deze muziek, bijvoorbeeld ook die van John Lee Hooker, het ijkpunt geweest. Ik ben dan wel niet opgegroeid op een tabaksplantage in Alabama, maar toch voelde ik me daarmee verbonden.
Wat daarmee aan te vangen, op jonge leeftijd, toen Heintje nog heerste, en ook bijvoorbeeld Sam & Dave de hitparades bestormden?
Heintje, met zijn ‘gouden keeltje’ zoals er toen over geschreven werd, vertrok al snel naar Duitsland, Oostenrijk of Luxemburg, ik weet niet waarheen, waar hij nog menig hitsucces zal hebben gehad (en gefeliciteerd ermee), maar ja. Hij kwam ook wel uit een provincie. Zoals ik er toen over dacht, en nu nog steeds over denk: een weggeefprovincie, een aanhangsel van Nederland, dat gewoon ook weggegeven had kunnen worden aan België of aan Duitsland. Zegt u nu zelf.
We raken van ons onderwerp af: de blues. Laat ik maar eindigen met een nationaal nummer van Cuby & the Blizzards. Goeie band.

1 reactie

  1. Ah, de live-platen van Muddy Waters. Muddy Waters was er, met z’n band dan ook, zo goed in om het publiek te tergen. En maar aanhouden die toon/noot (is dat toeval trouwens, dat dat achteruit gespeld precies hetzelf – enfin, lamaar)en maar doorjanken met die gitaar.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *