Soms heb je dat wel eens. Dan zit je op je bank, rustig naar Oprah Winfrey te kijken, die zeurt over haar eetproblemen of zo. En dan ineens heb je het helemaal gehad met je inboedel. Ik woon aan de Tweemolentjesweg in Delft, moet u weten. Misschien dat het daar vaker gebeurt, dat durf ik niet te zeggen. Maar feit is: ik had het ineens gehad met mijn inboedel. Alles stoorde me. Te beginnen met de bank waarop ik zat. Een of ander hørblybørlymodel van Ikea. In een soort limoengroene kleur die na jaren intensief bankzitwerk de nodige vage vlekken bevat. Wat een oervervelende bank, vond ik het ineens. Een soort dik, vadsig zeurwijf dat de hele dag zuchtend en steunend niets doet. En mijn Lundia-boekenkast begon me ook mateloos te irriteren. Dat stond daar maar wezenloos boeken op de plank te houden. Niks komt er uit voort. Meubels zijn zo godverdomde passief. Nu ik er weer aan denk, kan ik me weer kwaad maken. Die tafel van mij. Een eenvoudige, eikenhouten tafel met robuuste poten. Wat een walgelijk lethargisch object is dat. En de stoelen die er naast staan, nutteloze toeschouwers van een toneelstuk waarin niets gebeurt.
Stel nu dat ik daar ter plekke aan een hartaanval was bezweken. Het had ze geen reet geïnteresseerd. Wat ik ook doe. Al begin ik de horlepiep te dansen of de vellen van m’n lul te masturberen, het interesseert ze geen ene moer, ze blijven apathisch op hun plek staan. Een desinteresse die daar uit spreekt! Te wanstaltig voor woorden. Dus ja. Daarom dus. Daarom heb ik mijn huisraad naar buiten gesleept. Heb ik er een busje zippobenzine op leeg gespoten. En er een lucifer bij gehouden. En toen ik toch bezig was, heb ik ook maar meteen mijn kleren in de hens gestoken. Kan ik me ook mateloos aan storen, aan kleren. En die godverdomde tyfushaarlakbussen van die godverdomde ex van mij. Die zijn gelukkig ook in vlammen opgegaan. Nu is ze echt weg.
Het geknal en geknetter was schitterend. Eindelijk deden m’n meubels iets.
Wat??? Nog geen reactie??? Zo onterecht. Geweldig verhaal. En zo herkenbaar ook.
Vind ik ook: geweldig verhaal! Ik zal er nog een paar foutjes uithalen, trouwens.
Inderdaad wel herkenbaar. Ik kan me soms oj enorm storen aan dingen. Dat jebijna kwaad op ze wordt.