Veel Nederlanders noemen het drama in het winkelcentrum in Alphen aan den Rijn ‘on-Nederlands’. Ik hoorde het zelfs uit de mond van een nieuwslezer.
Volgens mij werd het ook gezegd over:
- De moord op Pim Fortuyn (2002)
- De schietpartij op het Haagse Terra College (2004)
- De moord op Theo van Gogh (2004)
- De aanslag op de koninklijke familie (2009)
Hoe vaak moet iets gebeuren in Nederland om het Nederlands te maken? En bovendien: wat maakt het uit of het Nederlands of on-Nederlands is?
Daarentegen hoor je nooit van ‘on-nederlands’ bij afrekeningen in het criminele milieu. Terwijl dan toch ook de kogels om je oren vliegen.
Het mag allemaal misschien iets minder vaak voorkomen dan in andere landen, maar dat is dan het voordeel van een klein landje te zijn.
Je hoort ook wel eens dat iets on-Nederlands goed is. ‘De nieuwe van Ilse de Lange is on-Nederlands goed.’ Het zegt natuurlijk vooral iets over hoe wij onszelf zien.
Overigens hebben ze het in Amerika wel vaak over on-Amerikaans. Maar dat is dan weer bedoeld als een beschuldiging. Als in niet-patriottisch.