Ik had vandaag bus 21 willen nemen naar het Centraal Station om naar de Openbare Bibliotheek te gaan en Stijloefeningen van Raymond Queneau te lenen, een boekwerk waar ik al weken naar op zoek ben. Maar ik heb gisteren iets te veel biertjes naar binnen gegooid en ben nu zo goed als nergens toe in staat. Het wordt, vrees ik, een dagje op de bank hangen. Hopelijk is mijn zoontje niet in een al te zeurende bui. Gejengel resoneert zo vervelend in een houten harses. Misschien hijs ik mezelf nog even aan mijn eigen haren op uit het moeras van de kater om in de babywinkel van het Bos en Lommerplein een paar schoenen voor m’n zoontje te kopen. Dat moet nog wel lukken, het is hier om de hoek. Meer hoeft de wereld van mij vandaag niet te verwachten.
Toch is het fijn om te weten dat het allemaal de schuld van Maxime Verhagen is.
Inderdaad.
:-)
Je had het kunnen weten. Zo’n blogbal, verdomd. Natúúrlijk kom je halfdronken thuis, zoals ook mevrouw Molovich je het wel zal hebben ingepeperd! Terecht hoor, mevrouw, want wat moet u met een halfdronken Max? Niets kunt u daarmee aanvangen. ‘Hoeveel jaar zijn wij nu getrouwd?’ kunt u hem vragen, maar dat heeft ook weinig zin.
Het beste, mevrouw, zou nog een strafexpeditie zijn, jawel, een strafexpeditie, waarbij u hem vertelt: ‘Ga aan je werk, lummelzak! Maak je Stijloefeningen af, op een behoorlijke manier!’
Dan komt het vanzelf goed, mevrouw.