Mergpijpen

‘Mergpijpen!’ riep hij uit, en waarom zouden we hem niet serieus nemen? Democratie, daar gaat het om. ‘Merrrgpijpen! Ze kosten maar nul komma zevenenzeventig euro, dus de brave burgerij bukt en pakt zijn merrrgpijpen. De burgerij eet gewoon emulgatoren! Stabilisatoren! Voedingszuren!  En verdikkingsmiddelen! En waarom? Dat zal ik u vertellen! Omdat merrrgpijpen zoet zijn, dames en heren. Daarom! In mijn jeugd was het anders! Toen bestonden mergpijpen wel, maar wij aten ze niet. En waarom niet? Omdat wij niet wilden lijken op freule Stoetwegen van Wttewaal! Wij verdomden het! Geen mergpijp ging door onze slokdarm. Maar moet je het nu eens zien. Ze vreten nu allemaal die verschrikkelijke merrrgpijpen! Ik ben, dat mag u best weten, een paar keer opgenomen, niet vanwege het eten van mergpijpen natuurlijk, want dan hadden ze me gewoon mogen neerknallen. Jawel! Mergpijpen: een absurde gewoonte. Kleverige chocolade en zo. Nee, waar ik voor opgenomen ben, dat was een eenvoudig geval van haat tegen de maatschappij. Toen. Want ik voorzag toen al dat het een gewoonte zou worden de merrrgpijp te eten. De MERRRGPIJP! Er zijn nog diverse pogingen gedaan om mij van het onderwerp af te leiden, maar ik blijf erop hameren: een West-Europeaan kan zich toch niet meer tot de homo sapiens rekenen als hij aan de mergpijp begint. Want eenmaal begonnen, is: een levenslange verslaving. Je wordt eenvoudig een homo mergpijpianis. Want dat wil ik ook nog eens benadrukken, lieve lezers en gevallen, waar ook ter wereld: het eten van merrrgpijpen is niet zonder gevaar! Begint u er niet aan! Blijf zuiver.’

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *