Mijn hert altijt heeft verlanghen naar de muziek van Mattheus Pipelare of naar de kunst van Bas Jan Ader. Het zal de overgave zijn – ik bedoel niet mijn overgave, maar de overgave van de kunstenaar. Ga daarnaar op zoek, en je vindt de mooiste dingen.
Een Dirkswouds kunstenaar die zich Karst Wromstra noemt (terwijl hij gewoon Kees Homstra heet) ontvangt bij mij geen genade. Hij is in the business met installaties en performances. U kent het wel, die installaties met computerschermpjes enzovoorts. Dat is al vijftien jaar lang in de mode, en ik heb nog nooit iets aardigs gezien op dat gebied. Zijn performances beperken zich tot onuitgesproken speeches, dus met veel gebaar niets zeggen.
Misschien kent een lezer wel een voorbeeld van een aardige installatie. Ik ken ze niet, en ik geloof dat ik op dit, en op elk gebied, een gemiddelde liefhebber ben. Die gemiddelde liefhebber vindt een bepaalde manier van kunst maken grote onzin. Toch wordt die kunst gemaakt. Er zijn zelfs kunstscholen die het maken van zulke kunst bevorderen.
Daar moet eens een eind aan komen, zou je denken. Er komt ook wel een keer een eind aan, aan de free jazz is tenslotte ook een eind gekomen. Het BIM Huis bestaat nog wel, maar je hoort die lui niet meer.
Maar wat moeten die duizenden jongens en meisjes dán gaan doen? zult u mij vragen. Moeten ze zich dan maar terugtrekken uit de kunst? Misschien, maar dat hoeft van mij nu ook weer niet. Het is trouwens niet aan mij.
Maar het zou mij een lief ding waard zijn als Karst Wromstra weer gewoon Kees Homstra ging heten, zich dus wat minder zou aanstellen, en als hij gewoon schilderijen of beelden of tekeningen of iets dergelijks ging maken. Dat kun je toch wel, Kees, of heb je dat niet gehad in je opleiding?
en ik heb nog nooit iets aardigs gezien op dat gebied , zeg je over o.a. video’s. Dat hoeft natuurlijk niet aan het aanbod te liggen, want ik heb de afgelopen 15 jaar heel wat interessante video’s bekeken. Op youtube zocht ik net nog tevergeefs naar een zeer simpele maar fascinerende video van een in het wit geklede russin gezeten aan een witte tafel, frontaal gefilmd alles,in 1 shot, op die tafel en erg grote pan met rode soep (?), enfin, ze tilt die pan op, en zet die aan haaar mond; de rode vloeistof loopt alle kanten op, ze drinkt door tot de pan leeg is. Loopt dan beeld uit. Klaar einde video. Ooit gezien, en in m’n geheugen ge-etst. Weet niet meer van wie het was. Ken je trouwens onze eigen Aernout Mik? Er mag gelachen worden, ook belangrijk.
http://nl.wikiquote.org/wiki/Aernout_Mik
Je hebt helemaal gelijk, Rigo. Ik kijk nooit naar films, video’s (behalve muziekvideo’s), zelfs niet naar tv-series zoals Derrick (‘Was machst du, Harry?’) of Morse. Want daar heb ik geen tijd voor. Terwijl ik wel graag scripts of scenario’s lees.
Er gaat dus een hele wereld vol pracht en praal aan me voorbij.
Als je nog verder wilt zoeken naar die Russin met die pan met borsjt, moet je eens op Vimeo kijken. Daar staan veel kunstvideo’s en ander leuk spul op.
Ik ben de naam Aernout Mik wel eens tegengekomen, maar ik heb nooit een video van hem gezien. Helaas!
Zou het een pan Borsjt kunnen zijn?
Borsjt, borsjtsj, borscht (Jiddisch) of (Pools: barszcz, Russisch: борщ) is een in Slavische landen veel gegeten rode bietensoep.