Amsterdamse humor

Amsterdamse humor. Je moet er van houden. Laat ik maar meteen een bekentenis doen: ik hou er niet van. Eigenlijk bestaat Amsterdamse humor helemaal niet. Laat ik daarom eerst maar eens uitleggen wat ik onder Amsterdamse humor versta.

Amsterdamse humor is: iets zeggen wat een zweem van dubbelzinnigheid heeft en er dan keihard om gaan lachen. De grappenmakers lachen zelf meestal het hardst. Wat pijnlijk kan zijn als niemand de dubbelzinnigheid ziet, want dan is de grappenmaker in z’n eentje aan het lachen. (Dat lijkt de grappenmaker overigens zelf nooit te deren, maar dat komt doordat Amsterdamse grappenmakers meestal zo hard om zichzelf lachen dat ze niet door hebben dat er niemand anders lacht.)

Maar als een Amsterdamse grappenmaker zich onder Amsterdammers bevindt, dan bestaat het gevaar van de eenzame lach niet, want Amsterdammers zien bijna alles dubbelzinnig. En bovendien lachen ze graag. Wat dat betreft is op zaterdag boodschappen doen in Amsterdam ongeveer hetzelfde als kijken naar een aflevering van RTL Boulevard waarin Gordon te gast is.

Zo stond ik laatst bij de slager op mijn beurt te wachten. Voor mij was een oud vrouwtje (wij schatten haar rond de 72) bezig met haar bestelling. Ze had een rookworst besteld.
‘Wil je ‘m heel of door de helft,’ vroeg het slagersmeisje.
‘Wat maakt het uit?’ zei de oude vrouw.
‘Kun je ’m er in één keer inschuiven?’ vroeg het slagersmeisje.
‘Zohoo,’ riep de slager die achterin een lamsbout in stukken aan het hakken was.
De oude vrouw lachte haar door sherry en sigaretten schor geworden lach.
‘Ja,’ zei het slagersmeisje, ‘zo mag ik tegen haar praten.’
‘Ik kan ’m hebben,’ zei de oude vrouw.
‘Is je man van huis?’ vroeg een ander slagersmeisje.
De oude vrouw lachte weer. En begon te hoesten.
‘Je man zou ’m anders ook kunnen gebruiken,’ zei het slagersmeisje terwijl ze de rookworst omhoog hield.

Het duurde even voordat ik begreep dat je in de ovale vorm van een rookworst een vereenvoudigde weergave van het vrouwelijk geslacht kon zien.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

5 Reacties

  1. Een poging om veel reakties te krijgen bij AT5.

    Ik zal even reageren voor de gemiddelde AT5-bezoeker:

    Waar hep jij nou helemaal verstand van, achterlijke provinsiaal? Als je het hier niet bevalt, dan rot je maar op terug naar je dorp. Zukke onzin hebben we hier niet nodig.

    Weet je wat Amsterdamse humor is? Ik hou nu op met lezen en ga naar de wc, effe naar mijn eigen gezeik luisteren.

  2. Amsterdamse humor is als een spelletje pingpong. Het gaat op en neer en vaak snel, maar het succes hangt natuurlijk af van het nivo van de spelers..

  3. Ik heb de zgn Amsterdamse humor nooit begrepen. Wat ik wel heb begrepen is dat ik altijd hard moet lachen als een Amsterdammer iets zegt waarbij hij kijkt alsof het geestig is.

  4. Ik heb de Amsterdamse humor ook nooit begrepen. Maar ík vind het het leukst als iemand iets raars zeer serieus zegt.
    Dus: je mond op slot en luister, OZ. Het is nog maar een paar dagen geleden dat Max Molovich en ik in mijn woonplaats Egmond aan Zee bijeen waren. Ik zeg tegen hem: ‘We moeten eigenlijk een heel andere richting uit, met Nurks.’
    ‘Waarom?’ vroeg Max.
    ‘We hebben het steeds over mensen. We hebben het nooit over onze mededieren.’
    ‘Aha!’ riep Max uit.
    ‘Wat bedoel je?’ vroeg ik.
    ‘Nou, ik had een stukje over kangoeroes in voorbereiding.’
    ‘O ja?’
    ‘Jazeker. Over de kangoeroe als huisdier. De gedomesticeerde kangoeroe, kortom.’

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *