Toen ze de brochure doorbladerde vroeg Gemma nog: is dat wel een veilig land, Egypte? Ze dacht natuurlijk niet aan een revolutie. Nee, zakkenrollerij en oplichting, dat waren voor Gemma de meest bedreigende visioenen. Vriendin Anja stelde haar meteen gerust. Ze reisde al jaren naar Hurghada en had ervaren dat jonge Egyptische mannen juist erg lief zijn, en oprecht geïnteresseerd in rijpere Nederlandse vrouwen. Of, zoals Anja het samenvatte: ‘Meid, stop je anusdildo in de koffer, stof je blauwschimmelkaaskut af en bereid je voor op een vakantie waarbij elke Ali Baba zijn gulp spontaan openspringt.’
Dat was een maand geleden. Nu viste Gemma de natte bordjes uit het afdruiprek, haalde een doek over het aanrecht en wierp een blik op de TV. Cairo. Daar hoefde ze niet eens te zijn. Maar toch, de reis was gecanceld. De koffer stond nog gepakt onder het bed. Een Robbedoes stripje zat in de handbagage, net als het geslepen crayon, met een elastiekje vastgemaakt aan het kruiswoordpuzzelboek. Sinds ze die ene keer de hoofdprijs had misgelopen bij de TV-kwis, omdat ze het Franse woord voor potlood niet kende, gebruikte ze altijd het woord ‘crayon’. Tot ergernis van haar omgeving.
The story of my life, dacht Gemma. Het gaat allemaal nét niet door: de nieuwe, tweedehands auto waarmee ze het openbaar vervoer achter zich zou kunnen laten kwam niet door de keuring vanwege een kapotte aandrijfas, de hoofdprijs van 10.000 euro bij de TV-kwis, de reis naar Hurghada en de kans op een hete vakantie. Had het nog wel zin om op iets te hopen als het zo duidelijk was dat het allemaal niet voor haar was weggelegd? Hoewel het pas 2 uur in de middag was schroefde Gemma een nieuwe fles wijn open. ‘Alleen drinken, ook al zoiets’, dacht ze.
En terwijl ze zich verdrinkt in zelfmedelijden, hoort ze op de achtergrond het nieuws op de radio: Skytours vliegt weer op Egypte. ‘Godverdomme’, denkt ze, ‘daar heb ik geboekt…. ik ga toch….Ali Baba en zijn 40 rovers lopen mijn poort niet voorbij.’ De adrenalinekick drijft haar naar buiten, in de richting van de dichtstbijzijnde pinautomaat. Ze haalt het maximumbedrag eruit. Morgen zal ze dat nog een keer doen, en ook de dagen daarna. Tot haar hele rekening leeg is. Want het zal haar verdomme niet gebeuren dat ze in Egypte komt en die pinautomaten nog steeds niet werken. In haar hoofd speelt een revolutionaire gedachte: ‘Voor één keer zal voor mij een sprookje van 1000 en 1 nacht uitkomen. Het maakt me niet uit hoeveel het gaat kosten.’
Afgelopen nacht gelezen en in eerste instantie was ik nogal verrast door je woordkeuze. Later zag ik dat de woorden bij Molovich vandaan kwamen. Mooi gedaan, ik heb het met plezier gelezen.
Enigszins out of the ordinary is die tekst wel natuurlijk. Voor mijn doen dan.
Molovich. Zet blogsters van onbesproken gedrag aan tot het gebruiken van vieze woorden. Well played, captain.
(Ik denk wel dat het rally-idee impliceert dat je de woorden ook nog eens in de opgegeven volgorde gebruikt. Maar puik verhaal verder.)
Klopt, dat van die volgorde wist ik niet. Jammer! Volgende keer speel ik het via de regels van het spel.
Daarom heb ik deze exercitie ook maar geen woordrally genoemd. We moeten zuiver in de leer blijven.
Dit had ik, bij nader inzien, onder de tag woordbingo kunnen onderbrengen.
Maar het is wel een goed idee, om wat vaker een woordrally te houden.
Ondertussen wil Oom Hosni nog steeds niet weg, en hij heeft zijn Beria al vice-president gemaakt, zodat hij rustig met al zijn miljarden kan weggaan, in september.
Uiteraard pikt geen Egyptenaar dat. Morgen wordt het gewelddadig. Vannacht al waarschijnlijk.
Je zou zo’n woordrally eens aan al je schrijvers kunnen voorstellen, Max. Ik maak er wel een Dirkswoudje van.
Ja, dat ga ik ook zeker doen.
Mooi. Heerlijk!
LOL.
In Egypte en het Midden-Oosten zullen al genoeg machtslustige personen hebben rondgewandeld die met geld smijten of vergaren, gelijk als uit Ali Baba en de 40 rovers! Nou ga ik alleen hier vermelden dat het vergaren van immense rijkdommen, gelijk aan het grootkapitalisme (dan reken ik Dagobert Duck hier nou niet eens mee) tot je ondergang kan leiden:
Het grootkapitalisme is inderdaad al tijdenlang een kwaadaardige tumor geweest, net als het kolonialisme, en hierdoor ontstonden zelfs hun tegenpolen zoals het communisme en het nationaal-socialisme al werkten zij soms ook samen met de kapitalisten en zelfs met elkaar. Dat hebzucht en gierigheid niettemin heel wat mensen uiteindelijk fataal zullen worden zal ik duidelijk maken in het volgende verhaal:
In de jaren ’80 las ik eens in de Telegraaf (ik was toen nog een tiener) een artikel over een mooie en rijke Britse filmster die door haar hebzuchtige en gewetenloze nicht, een barones, helemaal werd kaalgeplukt, gelijk zoals dat vaak in films, tekenfilms, strips of in beroemde detective-verhalen voorkomt!
De namen van hen beiden ken ik helaas niet meer maar de barones had zelfs nog een paar harteloze familieleden die eveneens bereid waren om de rijke tante (zij leefde als een kluizenaar en ze begon al te dementeren) steeds meer bezittingen, rijkdommen en geld afhandig te maken. De oude filmster overleed hierna en ze werd uiteindelijk in stilte gecremeerd waarna de barones en al haar handlangers dachten dat gestolen en gepikt in de toekomst goed zouden gedijen!
De barones had echter nog een hele slechte eigenschap die haar inderdaad later zelfs fataal ging worden en dat was haar gierigheid! Ze leende constant geld bij andere rijke mensen maar betaalde nooit iets terug waarna een paar van deze rijkaards besloten om de politie op de barones af te sturen.
Dezen belden hierop aan bij haar landhuis waar twee nietsvermoedende bedienden (of zij in het complot zaten is alleen onbekend) opendeden en toen de agenten de woonkamer binnen gingen waanden ze zichzelf haast in de grot van Ali Baba en de 40 rovers!
Want overal stonden kostbare porseleinen vazen en prachtige spiegels, hardhouten bewerkte stoelen, dure schilderijen, marmeren zuilen, zilveren servies, gouden bestek en kranen, kunstvoorwerpen met juwelen erin verwerkt en peperdure tapijten op de vloer en werkelijk de hele woonkamer was er tot de nok mee gevuld!
De politie wist echter allang dat de barones in werkelijkheid NOOIT geld bezat daar zij dit steeds maar leende van anderen en ze kregen dus snel argwaan. Meteen werden de autoriteiten en de justitie ingelicht en de barones en haar familie gearresteerd waarna, na een uitgebreid verhoor, de aap uit de mouw kwam en toen vloog de hele criminele familie van de filmster voor vele tientallen jaren de bak in!