Ik heb weer de hele dag de berichten vanuit Egypte gevolgd, meestal verzorgd door Al Jazeera (hulde voor die zender!), en ik dacht steeds: hij stuurt zijn ordetroepen erop af. Het wordt gewelddadig.
Maar dat werd het niet. Oom Hosni ging weg, met al zijn gestolen miljarden. Hij kan maar beter niet in Egypte blijven, want hij wordt nog neergeschoten. Ik zou dat niet als een terroristische daad zien, maar als een rechtvaardige daad.
Goed. Deze keer liep het goed af. Twee jaar geleden liepen de rellen in Iran slecht af. Facebook en Twitter, of niet. Er zijn nog meer landen waar het zo zou moeten: Birma bijvoorbeeld, Noord-Korea. Tibet. China zelfs. Kirgizië. Rusland.
Als Twitter of Facebook nu eens uitsluitend voor deze doelen zouden worden gebruikt – en niet voor het oeverloze gezwets waarvoor ze nu gebruikt worden – dan zouden ze nog enig nut kunnen hebben. Maar dat is, gezien de verwendheid van de westerse mens, wishful thinking.
Ik geloof juist dat in dat oeverloze gezwets de bron ligt van wereldvrede.
Absoluut. Zo tweet ik sinds een paar dagen met een Indonesische moslima die NL studeert in Jakarta. Ik neem aan dat ze eerstejaars is want de tweets zijn in hilarisch Nederlands, rechtstreeks uit de Google Translate toverdoos. Maar toch…wereldvrede via Twitter. Heal the world!
Daar geloof ik niets van. Neem nu de gevallen van Iran en Egypte. In Iran zou je kunnen zeggen: Twitter heeft de opstand vormgegeven, min of meer, totdat de bevolking van Twitter werd afgesloten. Die opstand mislukte en werd tamelijk simpel neergeslagen. In Egypte was het Facebook waarmee de opstand begon. Het hele internet werd afgesloten voor de bevolking, maar toch lukte die opstand. Tenminste, tot nu.
Stel dat iets dergelijks zich in Nederland zou voordoen. Bijvoorbeeld als Geert Wilders premier zou zijn. Geloof je nu werkelijk dat die verzameling lulhannesen op Twitter en Facebook plotseling vrijheidsstrijder zou worden?
Maar Nederlandse tweeps zijn dan ook van het miserabelste soort. Alleen maar bezig met zichzelf belangrijk te tweeten, hun mening aan iedereen op te leggen, en o zo lange tenen te hebben als iemand het waagt kritiek te leveren. Nee, in dit land zijn geen vrijheidsstrijders op Twitter. Tenminste niet in mijn timeline.
Hetzelfde geldt voor de Nederlandse bloggers, ben ik bang. Die lul van een Van Weesie van GeenStijl zou de meest invloedrijke Nederlandse blogger van het afgelopen decennium zijn geweest!
Ik kijk wel eens op StumbleUpon naar Amerikaanse, Engelse, Franse en Spaanstalige blogs en sites. Daar zit ook wel schorremorrie tussen, en huisvrouwen die hun hondje laten zien etc., maar daar stuit je toch geregeld op sites die echt interessant en wat waard zijn.
Ik vind dit allemaal wel wat kort door de bocht. Twitter mág van mij ook best een luchtig medium zijn, waar iedereen zichzelf een beetje belangrijk vind.
En m.i. vind je in Nederland (zoals in grote delen van West Europa) weinig vrijheidsstrijders omdat die vrijheid hier allang bestreden is. Er zal eerst toch echt wat meer ellende moeten komen voordat men wakker wordt. Het is natuurlijk aan een kant niet te hopen dat die ellende komt, maar voor het ontwikkelen van een sociaal bewustzijn zou het geen slecht idee zijn.
En ik ben het absoluut niet met je eens Ben, dat er in het nederlands geen interessante bloggers te vinden zijn. Uiteraard is het engelse en spaanse taalgebied aanzienlijk groter, dus het valt niet te vergelijken. En natuurlijk roepen de schreeuwers als GS om de meeste aandacht, maar met een beetje goede wil kan je de betere bloggers ook vinden. Ik lees best veel blogs, maar heb niet genoeg tijd om alle goede blogs te lezen die er op het net te vinden zijn. Teveel!
Je hebt gelijk, Lies. Het is wat kort door de bocht, ook wat die vrijheidsstrijd betreft: die is al voor ons uitgevochten.
Wat betreft die goede Nederlandse blogs: ze zijn er natuurlijk wel, maar waar is onze bioloog, oceanograaf, astronoom, natuurkundige, waar is in het algemeen onze geleerde op het internet? Ik bedoel bijvoorbeeld een Nederlands soort P.Z. Myers van http://scienceblogs.com/pharyngula/.
Waarom bestaan die scienceblogs niet in het Nederlands? Goede vraag, trouwens.
@lies misschien liet ik mijzelf wat te zeer gaan over Twitter. Deels mijn eigen frustratie over het medium. Ik moet mijn following lijst opschonen. Feit is dat ik herken wat Ben zegt over het oeverloze gezwets van soms behoorlijk fragwürdige types.
Als jullie het goed vinden, ga ik nog even door over Twitter. Daarop zijn de meesten anoniem bezig. Ze kunnen om vier redenen anoniem zijn:
1. uit zelfbescherming (terwijl je weet dat iemand heel simpel je IP-adres en dus ook je huisadres kan vinden);
2. uit aanvalsmotieven (het lijkt mij dat dit in Nederland zeer veel voorkomt; zie ook de reacties op GeenStijl);
3. uit paranoia (daar is helaas niets aan te doen);
4. omdat je zo’n verdomd mooie naam hebt gevonden (Max J. Molovich, Vrouwke van Stavast, Oud Zeikwijf, het is heel jammer dat Ben Hoogeboom geen anonieme naam is, maar echt volgens de Burgerlijke Stand bestaat sinds 24 september 1953).
De laatste mogelijkheid is uiteraard de beste en de mooiste. Met de mogelijkheden 1 en 3 kan ik ook vrede hebben. Wat mogelijkheid 2 betreft: kijk vooral uit voor Ben666 en Anton312, dat soort namen. Dat is in Amerika, Engeland, Duitsland, Frankrijk, zelfs in België niet gewoon. Dat is hier doodnormaal.
Maar ik sta wel meer te kijken van Nederlandse zaken. We zijn zo ongeveer het gelukkigste land ter wereld. Toch stemt 15% op de PVV. Heel raar.
@ben Ik ben alleen niet onder eigen naam op Twitter omdat ik uit Google wil blijven. Wil niet dat ik en de rest van de familie wordt afgerekend op iets dat ik jaren geleden in een bepaalde context zei. Toch heeft juist het anonieme ook iets heel bedreigends. Je weet niet met wie je in werkelijkheid te maken hebt. En daarmee ben ik al eens behoorlijk op de koffie gekomen. En ik zie ook in mijn TL de afgelopen dagen zieke types voorbij komen. Allemaal met nickname en fake ava.
Dat vergat ik nog als reden: weg van Google blijven. Goede reden.
Ja, die hordes PVV-stemmers (want zo kunnen we ze wel noemen) op Twitter zijn het tuig der natie. De eeuwige kankeraars en de vroeg-senielen, die van beledigen een volkssport hebben gemaakt. Ze denken misschien dat ze dapper zijn. Beklagenswaardig volk is het.
Ik heb één week op Twitter gezeten, en toen mocht ik niet meer van mijn lief. Ik beledig namelijk terúg en daar was ik zowat de halve dag mee bezig, toen.
De enige Twitterpagina waar ik nog wel eens op kijk, is de pagina van Max. Die gebruikt dat medium goed.
Ik denk minimaal een keer per week na over het opheffen van mijn Twitter account. En toch doe ik het niet. Waarom niet? Kan er eigenlijk geen goede reden voor bedenken. Misschien wacht ik ook wel op het moment dat mijn man zegt: zou je er niet eens mee ophouden, Vrouwke?
Ik heb ook een half jaar op Facebook gezeten, maar ook daarop heb je toch voornamelijk gezanik. Daar ben ik dus ook mee gestopt.
Ik vind bloggen het leukste werk dat er is: produceren, Dirkswoudjes maken. En Korte Nurksjes. Elke dag één stukje, of liever gezegd: elke nacht een stukje. Want ik schrijf ze meestal ’s nachts.
Dat bloggen heeft het briefschrijven vervangen, dat ik vroeger deed. Elke dag één lange brief, of twee kortere. Dat heb ik zo’n jaar of dertig gedaan. Je was van de straat af.
Bloggen op z’n Nurks is inderdaad het leukst. Voor schrijver en lezer. Vooral doorgaan Ben!