Achterbankjespolitiek

Er spookt sinds enige tijd een prangende vraag door mijn hoofd. En niet alleen door dat van mij. De vraag is de volgende. Waarom bleven de ministers Opstelten en Schippers angstvallig in hun brandweerbusje zitten bij hun bezoek aan de brand in Moerdijk? Menig journalist heeft zich dit openlijk afgevraagd en tot op heden heeft niemand de vraag kunnen beantwoorden. Maar ik ben er uit.

Aanvankelijk dacht ik dat Opstelten en Schippers de rit gebruikten om uitgebreider met elkaar kennis te maken. Het valt toch niet mee om met zo’n nieuwe ministersploeg direct tot grote prestaties te komen. Daarvoor moet je elkaar natuurlijk goed kennen. Weten wat je collega op de boterham heeft tijdens de lunch. Weten op welk strand men luiert tijdens het zomerreces. Maar beiden komen uit het VVD-nest. Die kenden elkaar natuurlijk al van haver tot gort. Dit was niet de reden van de weigering om de bus uit te komen en de hulpverleners een hart onder de riem te steken.

Toen dacht ik even aan het kinderslot. Dat zal je gebeuren zeg. Dat je haast niet kunt wachten met uitstappen om voor de camera’s de groengele dampen diep te inhaleren, daarmee bewijzend dat deze heus niet schadelijk zijn voor je gezondheid. En dat dan het portier op kinderslot zit! Dat wil je niet. Ik meende een wild op de autoruiten bonkende Opstelten te zien met zijn neus tegen het raam gedrukt. Later bleek dat hij zwaaide naar het camerateam van de NOS.

Nee, de oplossing die ik heb gevonden is van een geheel andere orde. Of ze het nu bewust deden of niet, Opstelten en Schippers hebben Nederland op geniale wijze duidelijk gemaakt hoe het nieuwe kabinet omgaat met problemen. Namelijk: laten merken dat je iets heel belangrijk vindt, maar er in de praktijk helemaal niets aan doen. En zo werden er twee ministers op deze ‘ramp’ afgestuurd, die vervolgens expres bleven klessebessen achterin de bluskar. Een schoolvoorbeeld van symboolpolitiek. Gaat de kwestie Afghanistan niet precies zo? Het kabinet Rutte vindt een nieuwe missie heel belangrijk. Ligt echter gevoelig en dus stuurt men alleen politiemensen. Of het fileprobleem. Hard roepen dat je dat thema serieus neemt en vervolgens voorstellen de maximumsnelheid te verhogen met 10 kilometer per uur. Symbolische daadkracht.

Intussen hadden de nieuwbakken ministers het prima naar hun zin in de bus. ‘Kijk dan, ze denken echt dat we er uit komen,’ fluistert Opstelten. ‘Haha, ja inderdaad, ik zie de brandweercommandant al aan komen dartelen. Chauffeur, gas!’ roept Schippers. ‘We hebben vanmiddag nog een debat te voeren over het boerkaverbod.’