In Frankrijk woedt er momenteel een venijnige polemiek over de Louis-Ferdinand Céline, zoals u wel bekend een schrijver die zowel geniaal als abject was.
Wat is er gebeurd? Elk jaar wordt er een boekje samengesteld en uitgegeven, met daarin een lijst van de markantste persoonlijkheden van Frankrijk: de ‘Recueil des célébrations nationales’, bedoeld om die VIP’s in het zonnetje te zetten. Dit jaar gebeurt dit voor de 25ste keer, reden dus voor een feestje. De Minister van Cultuur, Frédéric Mitterrand, was van zins exemplaren van dat boekje te schenken aan de aanwezigen van het jubileumgala, een idee dat hij van Kippfest heeft gejat, die een maand daarvoor had rondgebazuind de eerste 50 gasten van het Blogbal een exemplaar te schenken van Top of the Blogs, zoals u allen weet de thans onder de drukpers liggende prachtige bloemlezing van gratis online literatuur. Maar o wee, een bobo van een joodse organisatie was not amused en gebood Mitterrand het boekje naar de prullenbak te verwijzen. Het had de samenstellers ervan, een twaalftal kopstukken uit de culturele intelligentsia, beliefd Louis-Ferdinand Céline erin op te nemen. Als te vieren BF’er. Dat kon echt niet.
Frédéric Mitterrand sliep er een halve nacht over en besloot dat Serge Klarsfeld gelijk had. Exit boekje, exit viering.
Daarmee dachten de bobo’s de polemiek met een sisser te doen verstommen. Ware het niet dat de Fransen als één man opstonden en er schande van spraken. Sublieme geesten waren wel vaker abject. Genialiteit ging toch geregeld hand in hand met gekte? Het was niet alsof je zijn antisemitische pamfletten in de brochure zou opnemen; het ging alleen om de herinnering, niet om het vieren; het was het aloude slechte huwelijk tussen Kunst en Politiek, tussen Kunst en Regeren; enzovoorts en zo verder. Aan de andere kant de pro’s: respect voor de gedecimeerde Joden. De golf van verontwaardiging werd een tsunami en die zou heel goed de kop van de minister kunnen gaan kosten.
Kippfest daarentegen, die ook stevig door gematigde personen op het hart gedrukt is bepaalde onwelgevallige schrijvers uit zijn collectie te schrappen, hield voet bij stuk. En zo kunt u binnenkort bij Marhime.com tegen kostprijs een geheel authentiek en ongecensureerd exemplaar van Top of the Blogs aanschaffen, inclusief extreme bloggers. Dank u Kippfest.
Céline heeft inderdaad schandelijke dingen geschreven, maar hij heeft (bij mijn weten) niets schandelijks gedaan. Hij hielp sommige joden zelfs.
Ik vind het dan ook vreemd dat juist Serge Klarsfeld zo tegen Céline tekeer kan gaan. Céline was een andere man dan Klaus Barbie, tenslotte.
Ik ga in elk geval Céline’s Reis naar het einde van de nacht herlezen. Ik heb dat boek nog in die oude Van Oorschot-uitgave, heerlijk. Geweldig boek.
Geweldig boek ja. Een van de beste boeken die ik ooit heb gelezen. Samen met Dood op Krediet. Hij is toch ook nog even arts in Vichy geweest? Ik weet niet of je dat schandelijk kunt noemen. Dat hij joden heeft geholpen is nieuw voor mij, maar volgens mij was niets menselijks hem vreemd, om het zo maar eens te zeggen.
Céline was een pseudoniem voor Destouches, en hij was dokter in Vichy, ja. In Parijs ook, trouwens, in een wijk waar uitsluitend arme patiënten woonden die hij toch maar hielp. Ik zou hem graag als huisarts gehad willen hebben.
Mijn theorie is trouwens dat hij tijdens de oorlog, misschien al eerder, begon met middelen gebruiken, en daar ging hij mee door. Daar kwamen zijn laatste boeken vandaan. Het is maar een theorie natuurlijk.
Een aardige theorie. Ik lees in de paar latere boeken die ik van ‘m las vooral frustratie en verongelijktheid.
Omdat je niet al te veel tv kijkt, zul je waarschijnlijk House niet kennen (dagelijks te zien om 19.00 uur op RTL5), over een briljante maar zeer misantropische diagnosticus (bestaat dat in Nederland?). Hij haat mensen maar kan het niet laten ze te helpen. Is tegen wil en dank met ze begaan.
Ik ken House van de geweldige scripts, want die verschijnen gewoon op het internet, maar ik heb inderdaad nog nooit het programma gezien, wat wel jammer is. Ik lees om die tijd meestal.
Céline had inderdaad last van frustraties en noem het maar op, maar een mens gaat niet uit verongelijktheid reizen van Zuid-Frankrijk naar Denemarken. In 1945, wat een slecht jaar was om te reizen.
Zijn drie boeken die erover gaan, laten inderdaad een man zien vol verongelijktheid. Onleesbaar. Ongenietbaar. Céline was een schrijver van 2 boeken. De rest kun je weggooien.
Ik ken Céline sinds ik zeventien was, van mijn leraar Nederlands, Piet Meeuwisse. Dus ik kocht dat boek (De reis) met op het omslag dat nare hoofd met dat oog, dat volgens mij niets met de inhoud van doen had. Het is geen horror, al loopt het wel slecht af met sommige mensen.
Oud Zeikwijf, help mij eens! Alsjeblieft. Zo’n 20 of 25 jaar geleden verscheen er een boek dat leek op een dagboek van een dokter in een praktijkje in bijvoorbeeld een plaatsje nabij Toulouse. Een fantastisch boek, maar ik ben het kwijt geraakt, ik heb het weggegeven aan een arts, en die arts is overleden. Ik weet nu niet de titel, en ook niet de naam van de schrijver. Heb jij een idee? Alsjeblieft, OZ!
Als het je nog helpt, OZ, als de naam van de schrijver bijvoorbeeld Sade was, dan heette zijn boek Le Sadisme en als hij bijvoorbeeld Ben heette, dan had hij zijn boek Le Bennisme kunnen noemen, wat mij zeer wel zou zijn bevallen. Er zat in de titel een A, dat staat vast. Dezelfde A die ook in zijn achternaam zat. Die achternaam kende vier of vijf letters.
Ik heb al eerder zitten zoeken op het internet, maar ik kom er maar niet uit. Als je een idee hebt? Graag.
Je hoeft niet meer te zoeken want ik ben er al achter gekomen via Google. Excuseer me dus voor de drukte. Ik bedoelde het weergaloze La maladie de Sachs van Bruno Sachs. Een formidabel boek waar je achteraan moet gaan!
Ongewelvallige schrijvers? Wat? Huh? Ben ik weer oblivious, ofzo? IK DOE HET NIET EXPRESS WAT HEB IK NOU WEER GEDAAN SORRY