Verantwoordelijkheid

Wat mij al jaren echt bugt, is dat steeds meer bedrijven, organisaties en overheidsinstellingen hun verantwoordelijkheden op de burger afschuiven.

In het bedrijfsleven is het doodnormaal, want één van de pijlers van het winstdenken: zo goedkoop mogelijk doen en het opruimen door de conzument laten betalen (consument wordt tegenwoordig als conzument uitgesproken, hebben jullie gemerkt). Het begint ondertussen de spuigaten uit te lopen. Niet: ‘Wij zorgen dat alles op een gezonde en verantwoorde manier is geproduceerd’, maar: ‘U vraagt, wij draaien.’ Nu is wat u vraagt heel veel: een iPod plus Blackberry voor elk lid van het gezin, drie beeldschermen in huis, op z’n minst. Spulletjes die VRETEN aan moeder aarde. Wij moeten dus wel zo nu en dan Moerdijkse toestanden aanvaarden, want wij vragen om gif, veel gif. Elke dag van ons leven, in grote hoeveelheden. Wat IK dus niet uw schuld vind. Want als die hebbedingetjes niet werden gemaakt, dan zou u ze niet willen.

In Frankrijk wordt melk, ja gewoon melk, in flessen van dik PVC gedaan. Op elk van die flessen staat vervolgens het verzoek om het afval vooral te scheiden. ‘L’écogeste‘. Hier in Nederland spendeert Philips een fortuin om steeds opnieuw uit te vinden wat u weer eens zou willen hebben. Dan maken ze dat. Allemaal elektrische apparaatjes met lampjes die nooit meer uitgaan en programmaatje zus en functie zo. Vervolgens worden wij gesommeerd de ramen te isoleren want de energierekening van Nederland is niet meer op te hoesten. Bedrijven maken troep die wij vervolgens moeten opruimen. Dat is zo’n beetje de status quo.

Waar blijft de overheid? Die bekleedt niet de rol van beschermvrouwe van moeder natuur, dat u het weet. De overheid is in dienst van het bedrijfsleven, want de economie moet draaien. Coûte que coûte. Wat maakt het uit als al het groen verdwijnt onder een dikke laag asfalt? Wat maakt het uit dat Frankrijk meer dan 50 (vaak lekke) kerncentrales in werking houdt? De conzument wil het. De burger wil het.

De burger heeft het weer gedaan. Zowel overheid als bedrijfsleven hebben hun verantwoordelijkheid op hem afgeschoven. Terwijl hij daar te dom voor is. De burger, de conzument, is namelijk niet bevoegd om die verantwoordelijkheid te dragen. Jan in de straat weet niet het fijne over de productie van goederen, over de gevolgen daarvan. Dat kunt u niet van hem vragen. Dat is UW job.

Ook de politie heeft er een handje de verantwoordelijkheid bij de burger neer te leggen door middel van het geven van ongevraagd advies:
– Doe uw deur nooit meer open! (Dat Nuon en consorten meteropnemers onaangekondigd blijven sturen hindert de politie blijkbaar niet in het verkondigen van dit advies).
– Neem geen postpakketten aan die u niet heeft besteld! (Dat je ook weleens post krijgt van ANDEREN komt niet in hen op).
– Als een groep agressieve mannen je voor je deur terroriseren: je hebt niet de juiste toon, ga op cursus!
De burger heeft het WEER gedaan, terwijl oom agent onverlet overdag blijft patrouilleren, wanneer zowel hangjongens als boeven nog liggen te maffen.

U begrijpt overigens wel dat wat betreft het onderwerp ‘de politie’ uiterste voorzichtigheid geboden is, in het licht van de recente veroordeling van de drager van een t-shirt met 1312 erop. Het kon weleens verwijzen naar de positie van de letters ACAB in het alfabet, en dat, landgenoten, kon natuurlijk iets heel naars betekenen voor de beschermers van onze veiligheid.

U leest het goed, landgenoten. Nederland stond al niet bekend als hoedster van het vrije woord, het is nu hard op weg naar complete belachelijkheid. Wat natuurlijk geheel onze verantwoordelijkheid is.

Oud Zeikwijf
Beroepsbrokkenpiloot. Vloog nochtans op haar achtste reeds rakelings langs bergkammen om berggeitjes en bergmarmotjes te tellen. Is tot haar eigen verdriet gemodelleerd naar haar vader, een onbehouwen Italiaanse charmeur met een groot hoofd en een passie voor even belachelijke als tijdrovende hobby’s. Komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Heeft in Japan gewoond. Woont sinds begin jaren ’80 in een boomhut op het Waterlooplein in ‘Magies Centrum Amsterdam’, van waaruit ze haar schrijfsels via rooksignalen aan de redactie doorseint. Ze schrijft ook voor AT5, Sargasso en voor Kutbinnenlanders. En op haar eigen stukje internet: oudzeikwijf.com.

19 Reacties

  1. Maar, wil je nu beweren dat de burger hier niets aan had kunnen doen, of zou kunnen doen?
    Moeten wij, gemakzuchtige op luxe en gemak terende burgers, nu allemaal gaan vingerwijzen en piepen?
    ‘Het is allemaal hullie ze schuld?’

  2. OZ, ik worstel een beetje met dit stuk. Ik geloof er niet in dat de overheid dit allemaal moet regelen. Sterker nog, hoe ouder ik word des te minder geloof ik er in heb dat de overheid het allemaal kan regelen. Ouch, dit klinkt waanzinnig rechts. Ik ga dan ook meteen even m’n handen wassen.

      1. Het was een grapje met een serieuze ondertoon. Ik was in the old days een voorstander van de grote overheid. Dat was in de tijd dat er meer mensen dachten dat de samenleving daardoor maakbaar zou worden. Ik ben van dat geloof gevallen. Het schuldgevoel, dat vaak gepaard gaat met afvalligheid, blijft. Ik denk dat het te maken heeft met de volstrekt rode opvoeding die ik thuis kreeg.

  3. Het lijkt me meer een algemene tendens: iedereen schuift z’n verantwoordelijkheid af op een ander.

    Gelukkig hebben we binnenkort een Nationale Zondebok.

  4. Het is een oproep voor BURGERLIJKE ONGEHOORZAAMHEID. Nee, we scheiden ons keukenafval niet meer! Ja, we nemen gewoon pakketjes aan van de post! Ja we kopen zoveel mogelijk troep! Zolang we braaf de boel bij elkaar proberen te houden blijven ze die troep produceren. Alleen als het ECHT DE SPUIGATEN uitloopt zal er wat aan gedaan worden bovenaan de keten.

    1. Je hoeft je afval ook helemaal niet te scheiden, het gaat allemaal weer op 1 grote berg.

      Groene bakken zijn nog altijd veel te vervuild om als ‘gescheiden en groen’ te worden behandeld.
      Dat komt omdat de burger er van alles in flikkert.
      Lege verblikken en zo.

  5. In tijden van bar weer neemt je natuurlijke weerstand wat af. Logisch, want een natuurwetje.
    Nou weet ik niet hoe het met uw weerstandsvermogen zit, maar ik vind het in ieder geval vermoeiend murw gebeukt te worden door politici en nablatende media dat De Burger nalatig is, klaagt, geen verantwoordelijkheid neemt, een loopje neemt met normen en waarden en gecorrigeerd zou moeten worden met gedragscodes en publiekscampagnes. Daar krijgt een gewoon mens toch een keer de griep van in? Nog even en je gaat het zelf ook geloven.

    En als klap op de vuurpijl krijg je, als je wat kritische noten bij de gang van zaken zet, nog eens te horen dat je dan maar je eigen verantwoordelijkheid moet nemen. Bij de stembus. Dat heb ik verdorie elke keer gedaan! En dan toch nog met kabinetjes opgezadeld zitten, die opnieuw over de schuld van De Burger beginnnen.

    Het betoog van mevrouw Zeikwijf is me uit het hart gegrepen.

  6. Nee hoor, de overheid hoeft niets te doen. De burger is zelf mondig en in staat om verantwoordelijk te handelen. Hij stelt zijn eigen belang niet boven het algemeen belang. Een overheid kost alleen maar geld, hoe minder overheid des te beter. Kijk maar naar Tahiti en Kameroen, daar gaat het geweldig.

  7. Tahiti. Nou moeten de weg niet kwijt raken. Waar gaan we heen? Wie zijn we? Waar zijn we? Gauguin op Tahiti.

    Verantwoordelijkheid neem je als je weet wie je bent, waar je bent en waar je heen wil. Maar om nou iedereen die zijn verantwoordelijkheid niet weet te nemen, een gebrek aan existentieel bewustzijn te verwijten?
    Zodra een mens regeringsverantwoordelijkheid neemt, lijkt-ie daar weer teveel aan te hebben. Kijk naar Tahiti, Kameroun en Nederland.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *