Gisteren was het Blue Monday, de meest depressieve dag van het jaar. Dat vertelde mijn tandarts me. De feestdagen zijn voorbij. De kater van de feestdagen is voorbij. De opluchting dat de feestdagen voorbij zijn is voorbij. De opluchting dat de kater van de feestdagen voorbij is, is voorbij. En er zit niks leuks aan te komen. En alsof dat niet genoeg was, hing er een asgrijze sluier over vandaag.
Maar geen Blue Monday voor deze jongen. Ik ging namelijk naar mijn tandarts en als ik naar mijn tandarts ga, moet ik altijd aan het volgende verhaal denken, zoals opgetekend door mijn lief die dezelfde tandarts heeft. Eigenlijk is het haar tandarts. Maar goed. Mijn lief zat dus bij mijn tandarts en het gesprek kwam op flossen (hoe kan het ook anders, zult u misschien denken, maar dan kent u mijn tandarts niet, die praat namelijk met je over van alles – over blue monday bijvoorbeeld – en maar heel zijdelings over je gebit en wat daar ook bij komt kijken). Of mijn lief wel floste. Mijn lief moest dit ontkennend beantwoorden. ‘Flos jij eigenlijk wel’, vroeg de tandarts toen aan zijn overduidelijk homofiele assistent. ‘Alleen als ik stout ben geweest’, antwoordde deze.
(Voor de lezertjes wier gemoed gisteren wel wordt schoon gewaaid door melancholische windvlagen / U kunt weer met een gerust hart vrolijk zijn, het was allemaal de schuld van Maxime Verhagen.)
Als de feestdagen voorbij zijn heb ik daar meer zicht op..Broese in Utrecht noemt direct ook de ramsj Mensen komen deze weken massaal af op goedkope boeken want ze zijn misschien iets terughoudender in deze tijd van financiele crisis.
Whatever works… Om je indien nodig nog verder op te vrolijken hierbij een link naar The Cycle of Flossing.
Dit is ook een mooie flostoon, van Wouter Diesveld: http://www.wdcartoons.com/prenten/soorten/strips/383