Barbarous

George Orwell schreef in 1947 in Politics and the English language dat er zes regels van taalgebruik waren ‘that one can rely on when instinct fails’. De eerste vijf regels zeggen simpelweg: gebruik je moers taal. Regel zes luidt: ‘Break any of these rules sooner than say anything barbarous’.

Onze heer Wilders heeft die regel no. 6 nooit gelezen, wed ik. Anders had hij nooit gekomen met zijn ‘de moslims’, ‘de islam’ en zijn ‘kopvoddentax’, waarvoor je moest ‘aftikken’.

De oppositiepartij met een spreker in haar midden, die er blijk van geeft die zes regels van Orwell te kennen en ook te gebruiken – die partij krijgt mijn stem.

8 Reacties

  1. Maar een lijst van mogelijk communistisch gezinde kunstenaars aan de geheime dienst van de VS doorspelen, dat mocht weer wel… Met alle levensverwoestende gevolgen van dien. Nou, geef me dan toch maar die barbaarse uitspraken in alle openheid.

  2. Ik vind de reactie van Norman MacKenzie het mooist: “Tubercular people often could get very strange towards the end. I’m an Orwell man, I agreed with him on the Soviet Union, but he went partly ga-ga I think.”

    En deze, van Celia Kirwan, is ook wel aardig: “Of course, everybody thinks that these people were going to be shot at dawn. The only thing that was going to happen to them was that they wouldn’t be asked to write for the Information Research Department.”

  3. Ik volg de lijn van Kirwan. Ze had Orwell, in een tijd dat je zoiets niet even kon googelen, slechts gevraagd of hij misschien mensen kende die zich positief over Geert Wilders hadden uitgelaten en daarom misschien minder geschikt waren als spreker op multiculturele evenementen.

    Bedenk ook dat de Amerikaanse diensten hier geen enkele rol in speelden en dat Joe McCarthy zijn thema nog niet eens gevonden had (diens beruchte Wheeler speech waarop hij met een lijst zwaaide waarop 205 card carrying communists zouden staan was pas een jaar later). Het is dan ook wel heel erg wijsheid achteraf om te zeggen dat Orwells lijst misbruikt had kunnen worden.

    De bereidwilligheid om zo’n lijst op te stellen wijst wel op een interessante karaktertrek van Orwell. Ik vind die niet slechts typerend voor zijn laatste jaren. Langer verhaal, zit een stukje in.

  4. Ik heb ooit, in The New York Review of Books (jawohl) een stuk gelezen over Christopher Hitchens en dat diens steun aan de oorlog in Irak te maken had met zijn onmetelijk respect voor Orwell. In een cruciale tijd had Orwell de juiste kant gekozen op een moment dat de meeste van zijn mede-intellectuelen de andere kant op gingen. Dat wilde Hitchens ook, zo’n morele barometer waarmee hij zich kon onderscheiden. En die dacht hij gevonden te hebben in the war on terrorism in het algemeen en de oorlog in Irak in het bijzonder.

Laat een antwoord achter aan Molovich Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *