Dit wordt een dagboek waarin ik de rottige berichten zoveel mogelijk zal weglaten. Op de eerste januari van een jaar kijk je natuurlijk terug naar het vorige jaar. Het beste bericht uit 2010 is, wat mij betreft: de geboorte van Nurks. ‘Doe jij nou ook mee,’ zei Max, en dat vond ik alleen al zo’n heerlijk aanzoek omdat hij me eerder al eens ‘de beste onbekende schrijver die ik ken’ had genoemd. Ik zal hem nog eens vragen hoe hij in godsnaam tot dat oordeel is kunnen komen.
Gisteravond was er een gebrekkige cabaretvoorstelling op Ned. 1, die natuurlijk ging over Wilders en zijn trawanten. En over Wesley Sneijders, dat spreekt vanzelf. Maar het woord WikiLeaks of Assange heb ik niet horen vallen in dat programma. Vreemd. Ze waren met z’n zessen of z’n negenen, dat heb ik niet zo goed bijgehouden. Eén van die zes had toch… Maar nee, het moest weer binnenslands blijven.
Tenslotte heb ik in de laatste dagen van 2010 Strong Opinions van Nabokov herlezen, het boek dat zo begint: ‘I think like a genius, I write like a distinguished author, and I speak like a child.’ Waren maar meer mensen zo bescheiden.
