In navolging van Oud Zeikwijf heeft Kippfest ervoor gekozen om het woord ‘horror’ in de opdracht ‘schrijf een horrorsintverhaal’ te lezen als ‘ruignichtenporno’. Het resultaat mag er niet zijn. Het is ronduit schandalig. Wij zien hier onze goede reputatie binnen no-time ten gronde gericht. En dan is dit nog maar het eerste van drie delen.
(Dit verhaal is geschreven samen met Marhime, die zich hier van distantieert. Maar dat is ZIJN probleem)
Het was een gure dag, de dag dat Sinterklaas over het dek van de stoomboot slenterde, zijn handen op zijn rug gevouwen. Ze kwamen dichter bij Nederland, voelde hij. Sinterklaas trok zijn schouders op tegen de kou. Zo koud. Zo… Eenzaam.
Hm.
Afbuigend naar rechts liep hij naar het luik van het ruim, en opende het. De warmte van veel opelkaar gepakte lichamen kwam hem reeds tegemoet en deed hem goed.
Sint opende de deur naar een afgesloten deel van het ruim, waar in de kooi alle Pieten zaten te spelen. Sommige deden acrobatische trucjes, anderen speelden gewoon met blokken of met poppen. Sinterklaas glimlachtte. Het waren net kinderen, die zwarte Pieten. Mmmmm… Kinderen. Sinterklaas zijn kerkelijke hart (onder (als minst storende) andere) klopte bij de gedachte. Haha, ja, je kan het kind wel van de bisschoppelijke lul afschoppen maar niet de… uit… ehh.
Sinterklaas ging maar gewoon zijn geslachtsdeel kneden.
“Die,” fluisterde hij, geslepen door de tralies kijkend naar een Piet die een soort van tikkertje zat te spelen door een bal naar andere Pieten over te gooien ofzo, “Die vind ik mooi.”
(EEN KWARTIER LATER)
De twee grote zwarte Pieten die zwarte Piet vasthielden gooiden hem in de duistere kajuit.
“Ieeehh!” gilde hij, terug op zijn ledematen krabbelend en naar de deur schietend die voor zijn kop dichtvloog. “Ieehh, iieehh, iieehh!!” krijste hij, zijn nagels stuk krabbend aan het metaal. Klak! Ai! Een van zijn nagels knakte zelfs dubbel. Met een pijnkreet greep Piet zijn kloppende vinger en beet zijn tanden samen.
“Hhhh…. Hhhhhh….”
Piet’s hoofd sprong schrikkerig op met zijn linkeroor in de richting van het geluid. Wat was dat?
“HHHhhhèè…. HHHHHHhhèèè…” klonk het rochelend.
De nagel was vergeten. Piet sprong tegen de deur en wilde er zó spartelend graag door heen dat het leek alsof hij eraan kleefde.
“HHHHRRRRRRÈÈÈ,” klonk het nu vlak achter hem. Minder dan 6 meter. Zwarte Piet keek uit paniek en in reflex achterom. DE SCHADUW UIT DE SCHADUW. “IIIEEEEEEHHHH!!!!!!!!” gilde zwarte Piet.
FLITS!!! HET LICHT VLOOG AAN!!!
“Hrkuch,” kuchte Sinterklaas.
Woah het was de Sint!! De grote Sinterklaas had hem, van alle Pieten, gesommeerd in helemaal alleen naar zijn privévertrekken te komen! Om aan mijn privé-trekken te komen, dacht Sinterklaas al gedachtenlezend als antwoord. Sinterklaas hield zijn handen voor zijn gezicht en trommelde zijn vingertoppen tegen elkaar.
“Is Sinterklaas… Alles wat je van hem had verwacht? Piet?” zei hij met die diepe vertrouwde tovenaarsstem. Oh Piet was gek op tovenaars! Die lange baarden, en die trucjes en Sint gaf snoep aan allerlei kindjes!! Dan moet je toch wel fantastisch zijn? ALS JE SNOEP AAN VREEMDE KINDEREN GEEFT? IN HUN HUIS?? ‘S NACHTS???
“U lijkt net op Gandalf. Of Dumbodoor,” sprak Piet dan ook maar verlegen. Je kon zien dat hij een groot fan was.
“Kijk,” zei Sinterklaas, een van zijn wild wit behaarde en bespataderde ballen tevoorschijn halend uit zijn vele rokken en het speels met twee vingers optikkend, “Sinterklaas kan óók een beetje toveren.”
Zijn glimlach verscheen geniepig tussen al dat baard. Net Gandalf, ja. Of Dumbodoor.
“Daar is de toverstaf,” hijgde Sint tussen zijn rokken friemelend, zelf nog het meest nieuwschierig zoekend met zijn blik, “Tussen al die toverballen.”
Gevonden. Hij draaide nu de pik met beide ballen tevreden tussen zijn vingers.
“Mmmm toverballen!” riep Piet. Ja Piet. Toverballen.
Sinterklaas werd weer ernstig.
“Piet we moeten praten,” zei hij in evenzeer ernstige toon, zijn rokken goed doend. Oei. Piet had gelooftie wel eens verhalen gehoord hierover van de andere Pieten. De pieten die terugkwamen. Waar de anderen waren wist hij niet, zeker terug naar Spanje in de zak ofzo omdat ze stout waren. Hij hoorde die zakken weleens overboord plonsen in het water. Klaar om opgepikt te worden door de postboot! Toet toet! Haha Piet lachtte. Het was echt fijn hier op de stoomboot.
“Ga anders eerst maar even liggen, Piet.”
Sint wees naar het metalen rack in de hoek van de kajuit, met de vier leren boeien op ledematenhoogte uitnodigend open. Oh.
Ok.
Piet ging gekruisd achterover leunen tegen het rek terwijl Sint de boeien strak aantrok.
“Het is een lange boottocht, Piet. En Sinterklaas, die wordt weleens eenzaam.”
Oh ja Piet had hier weleens van gehoord. Oei. Maar…
“Maar Sint het is nog geen vrijdag,” huilde Piet een klein beetje bezorgd toch wel. “Sint is genadig maar zijn piemel niet,” werd vaak gezegd.
“Shhh…”
Sint deed zijn vinger op de lip van Piet, streelde het naar beneden en met zijn vingertopje tikte hij ondeugend op Piet zijn onderlip.
“Dit gaat geen pijn doen.”
Sinterklaas liep naar zijn bureau, waar hij in een pennenbakje ging rommelen.
“Weet je wat het nadeel is van zwarte Pieten, zwarte Piet?”
“Nee,” schudde zwarte Piet zijn hoofd.
“De naam zegt het al. Zwarte pieten zijn allemaal pieten. Net smurfen. Onder de hoede van Grote Smurf.”
Haha ja smurfen dacht zwarte Piet! Smurfen waren OOK gaaf!
“Maar Grote Smurf werd ook verdrietig omdat hij eenzaam was dus vond hij dat er een meisjessmurf moest komen, weet je nog?”
“Nee Sinterklaas dat was Gargamel hoor! Hij maakte smurfin haha!”
“Gargamel dan,” haalde Sint zijn schouders op. Gargamel was óók een tovenaar.
“Het gaat erom dat het een goed idee was. Sint zou het namelijk ook leuk vinden als niet alle zwarte Pieten Piet waren. Snap je?”
Sint viste met twee vingers een dik elastiek uit de pennenbak.
Wrrroep. Hij rekte het elastiekje op met zijn handen.
“Nee,” zei Piet.
Sinterklaas liep naar Piet, trok liefkozend die spaanse pofbroek van hem naar beneden waarna hij de pietenpiemel pakte en met één hand naar zich toe trok. De andere hand was gespreid, met om de vingers het elastiek gespannen.
“Sinterklaas gaat van Zwarte Piet een meisje maken met behulp van elastiekjes,” zei de Sint.
PATS. “HAAA!” gilde Piet, zover ineenkrimpend als de boeien toelieten. Met een paar snelle handbewegingen, natuurlijk gewend van al die pakketjes inpakken, draaide hij het elastiek nog een paar keer om Piet zijn pik en ballen, die al snel paars opzwollen.
“Piet, Sint heeft ook liefde nodig. Sint is ook een mens,” verklaarde de Sint zijn daden.
“We hebben allemaal liefde nodig,” gromden twee stemmen vanuit een verdonkerde hoek in de kajuit.
Sinterklaas en zwarte Piet keken om. Niks. Hmm, het zal de wind wel geweest zijn. Die verdwaald was zeker. Zei Sint.
De laatse keer dat hij een wind hoorde deed het “poet”, dacht Piet, maar goed.
EINDE DEEL 1
Spannend!
Walgelijk.
Dit is nog uitermate tam.
Wordt dit nu een genre?
Soms lijkt het haast of Grote Smurf uit het Smurfenland een soort Sinterklaas of Kerstman is. Ooit was er in 1968 een strip over de Smurfen uitgekomen, ‘Het ei en de Smurfen’, waarin de Smurfen in een bos een soort toverei vonden dat al hun wensen kon gaan vervullen. Helaas liep het door al dat gewens daar alles zo uit de hand, omdat veel Smurfen zelfs niet eens meer wisten wat ze precies wilden, dat de Grote Smurf, die zelf was omgetoverd door sommige Smurfen die zijn plaats wilden innemen, dat hij alles op het einde ongedaan maakte.
In een aangepaste tekenfilm, waarin de tovenaar Gargamel dit toverei maakte, gebeurde ongeveer exact hetzelfde en werd het toverei op het einde weggetoverd maar bracht de Lolsmurf het blijkbaar terug. Wederom wilden de Smurfen, als was het Sinterklaasavond, daarmee alles gaan terug wensen, overigens tot ergernis van de Grote Smurf, totdat het (namaak)ei ontplofte!
De Lolsmurf wilde tenslotte weer een grap met de hebzuchtige Smurfen uithalen waarna zij werden gestraft omdat ze zo dom, egoïstisch en hebberig door het originele toverei waren geworden!
Want wie namelijk teveel wenst wordt hier alleen maar ongelukkiger door als ware het toverei een soort van toverlamp of tovervis!