Op 14 november j.l. mailde hoofdredacteur Max J. Molovich van het Wereldtijdschrift Nurks aan zijn ondergeschikten: ‘In januari willen wij graag beginnen met de verkiezing van De Nationale Zondebok. De Nationale Zondebok neemt een jaar lang de schuld op zich van alles’ (zie voor de complete tekst WikiLeaks document nr. 00689-4732wn518).
Een verkiezing zal niet nodig zijn: ik ben volledig bereid te dienen als De Nationale Zondebok 2011. Wat personalia.
Naam: Frans (Franciscus Gemedius Maria) van der Velde.
Geboren: 13 april 1971 te Hummelo (Gld.). Nu domiciliërend te Limmen (N.H.)
Opleidingen: 4 jaar HAVO (niet afgemaakt); cursus Praktijkboekhouden (evenmin afgemaakt); cursus Werken Met Je Hart (daarop werd ik opmerkzaam gemaakt door de uitkeringsinstantie van de gemeente Montfoort (U.), ik ben er welgeteld één keer verschenen).
Getrouwd, kinderen: neen.
Welke masochist wil er nu, zult u zich afvragen, Nurks’ Nationale Zondebok van het jaar worden? Welke lulhannes biedt zich nu aan voor die post? De weinigen die mij kennen, die iets afweten van mijn levenswandel, zullen beamen dat het de beste stap is die genomen kan worden.
Het begon allemaal te Hummelo, aan de Keppelseweg. De datum was: 24 november 1979. Ik was acht jaar oud, een klein mager jochie. In die tijd werden 52 Amerikanen gegijzeld door de ayatollahs van Iran. Dat hoorde ik van meester Griefman op school, ik zag het ook op televisie. Ik besloot een daad te stellen, ik schreef een brief.
‘Aan de ayatollahs te Iran.
Geachte Heren!
Deze brief bereikt u vanuit het Gelderse Hummelo. Ik stel een gevangenenruil voor: u laat die 52 Amerikanen los, terwijl u mij vastzet. Wellicht zijn er nog meer vriendjes uit Hummelo, die ook mee willen doen.
Wees gegroet, Frans van der Velde (8 jr.).’
Och, en dat ging nog verder met de dood van CDA-staatssecretaris Van Son in 1981 en de direct daarna volgende ontploffing van de Challenger, in Amerika. God! Ik bedoel: ik! Ik was er wel zeker van dat ikzelf niets met de oorzaak van deze rampen te maken had, maar toch…?
Een mens bestaat niet alleen. Dus je kunt je niet als vanzelf lopen te verontschuldigen voor deze of gene ramp. Dat is geen masochisme, dat heet: verantwoordelijkheidsgevoel.
En het is dan ook vanuit dat gevoel dat ik u vraag (nee, smeek): benoem mij, Frans van der Velde, tot uw Nationale Zondebok van het jaar 2011. Tenzij u andere kandidaten hebt gevonden, wat mij onwaarschijnlijk lijkt,
Opleidingen: 4 jaar HAVO (niet afgemaakt); cursus Praktijkboekhouden (evenmin afgemaakt); cursus Werken Met Je Hart (daarop werd ik opmerkzaam gemaakt door de uitkeringsinstantie van de gemeente Montfoort (U.), ik ben er welgeteld één keer verschenen).
Getrouwd, kinderen: neen.
Welke masochist wil er nu, zult u zich afvragen, Nurks’ Nationale Zondebok van het jaar worden? Welke lulhannes biedt zich nu aan voor die post? De weinigen die mij kennen, die iets afweten van mijn levenswandel, zullen beamen dat het de beste stap is die genomen kan worden.
Het begon allemaal te Hummelo, aan de Keppelseweg. De datum was: 24 november 1979. Ik was acht jaar oud, een klein mager jochie. In die tijd werden 52 Amerikanen gegijzeld door de ayatollahs van Iran. Dat hoorde ik van meester Griefman op school, ik zag het ook op televisie. Ik besloot een daad te stellen, ik schreef een brief.
‘Aan de ayatollahs te Iran.
Geachte Heren!
Deze brief bereikt u vanuit het Gelderse Hummelo. Ik stel een gevangenenruil voor: u laat die 52 Amerikanen los, terwijl u mij vastzet. Wellicht zijn er nog meer vriendjes uit Hummelo, die ook mee willen doen.
Wees gegroet, Frans van der Velde (8 jr.).’
Och, en dat ging nog verder met de dood van CDA-staatssecretaris Van Son in 1981 en de direct daarna volgende ontploffing van de Challenger, in Amerika. God! Ik bedoel: ik! Ik was er wel zeker van dat ikzelf niets met de oorzaak van deze rampen te maken had, maar toch…?
Een mens bestaat niet alleen. Dus je kunt je niet als vanzelf lopen te verontschuldigen voor deze of gene ramp. Dat is geen masochisme, dat heet: verantwoordelijkheidsgevoel.
En het is dan ook vanuit dat gevoel dat ik u vraag (nee, smeek): benoem mij, Frans van der Velde, tot uw Nationale Zondebok van het jaar 2011. Tenzij u andere kandidaten hebt gevonden, wat mij onwaarschijnlijk lijkt,
1 reactie