De gemeente Urk telt (ongeveer) 18.500 inwoners. De helft daarvan is (volgens de jeugdmonitor van het CBS) jonger dan 25 jaar. Volgens Ria Visser van de Christen Unie gaat het bedrag dat Urk jaarlijks betaalt voor het vervoer van kinderen naar speciaal onderwijs (de welbekende ‘busjes’) richting de € 500.000.
Urks zou dat speciale onderwijs zelf ter hand moeten nemen, aldus Ria Visser.
Niet alleen omdat het zo sielug is voor die kindertjes dat zij dagelijks in een bus worden geladen en gedeporteerd getransporteerd naar verafgelegen streken als Kampen, maar uiteraard vooral omdat die kindertjes nu soms openbaar onderwijs krijgen opgedrongen!
Schande!
Arme Urker kindertjes: èn verstandelijk beperkt èn verstoken van een gedegen christelijke opleiding!
Was je alleen verstandelijk beperkt, raak je alsnog geestelijk gehandicapt!
Ach ja, dat komt door de inteelt, die je daar hebt gehad. Dezelfde inteelt die je ook ziet in Egmond aan Zee, dat ook ‘alleen’ heeft gestaan in de laatste honderd jaar. Het is nu minder, maar als er een meisje trouwde met een jongen uit het dorp, dan wist je wel: daar komt minstens één ongelukkig kind van.
Weet je wat op Nurks rijmt? Urks!
“’t Urks is ’t Nedersaksisch dialek wat me sprik op ’t veurmaoleg eiland Urk”
(wat weer om onnavolgbare redenen in het Mestreechs geschreven is- een limburgs dialect)
Bij mijn oma (die van Urk kwam) hing een familiefoto aan de wand. Een neef en nicht en hun 13 kinderen.
Eerlijk, het leek wel een foto genomen op een afdeling van een zwakzinnigen instituut.
En bijzonder heb ik ook altijd gevonden dat wanneer een koppel zelf geen kinderen kon krijgen, er kinderen werden geïmporteerd. Het liefst met wat geestelijke en/of lichamelijke beperkingen.
‘Ongelukkig kind’, da’s toch wel een hele mooie uitdrukking.
Nee, dat is géén mooie uitdrukking, want die kinderen zijn nu juist vaak wél heel gelukkig!
Om dat te zien moet je je er wél iets meer in verdiepen natuurlijk.
Ook wel ‘ns gehoord: “die hebben een gebrekkig kind”.
Gelukkige ongelukkigen.
Wat is geluk/wat is ongeluk.
De zogenaamd normale mens schijnt toch vaak erg ongelukkig te zijn.
Het woord ‘ongelukkig’ heeft in deze volgens mij ook geen betrekking op de gelukstoestand van het desbetreffende kind, maar meer op het lot, in dergelijke gemeenschappen meestal een door God vastgelegd iets.
Waarbij aangetekend dat, indien sprake van een door God vastgelegd iets, er van enig ongeluk geen sprake kan zijn.
hooguit van een opdracht, een straf of beproeving.
Geen straf dan Berend, dat is iets wat mensen hebben bedacht. net als de idee wat geluk of ongeluk zou -moeten- zijn.
De mens is in zijn algemeenheid bekrompen, niet alleen in de omgeving van urk toch/
God is ook door mensen bedacht.
Wat niet eigenlijk.
Hebben we redenen om trots te zijn?