De Nederlandse droom

We waren ergens bij Breda, op de rand van de beschaving, toen de drugs erin hakten. De lifter sloeg dubbel en stuiterde met zijn hoofd tegen het dashboard. Het bloed spoot uit zijn neus. Ik geef mijn lifters meestal wat ibogaine om de rit te verlevendigen. Een kostbare ingreep maar het houdt me wakker. Ze vertellen de meest bizarre verhalen op 20 mg van die shit. Soms heeft het ook effect op hun lichamelijk gestel en dan gaat het weleens mis.

Hij keek me verwilderd aan. Achter zijn ogen smoorde iets van doodsangst. In andere situaties had ik daar wel iets mee gekund, maar nu niet. Ik kende deze reactie. Binnen vijf minuten zou de fucker met zijn hoofd buiten het raam hangen en mijn portier onderkotsen. Ik stuurde de knalrode Seat Ibiza naar de berm en liet hem uitstappen. ‘Zoek maar even een rustig plekje op,’ riep ik en ik stoof weg. Ik had weinig goesting om aangehouden te worden met zo’n mafkees naast me. Bovendien moest ik efficiënt met mijn tijd omgaan. De Nederlandse droom liet niet op zich wachten. Ik stemde af op 3FM en trapte het gaspedaal nog wat verder in.

De Nederlandse droom dus. Gans Europa sprak er inmiddels schande van. Of men sprak erover in lovende bewoordingen, dat kon ook, al naar gelang de zijde van het spectrum waar de spreker zich had opgesteld. Zelf klopte ik mezelf regelmatig op de borst als trotse bezitter van een bird’s eye point of view, naar mijn mening de enige waardige positie die je als Belg kunt innemen. Als je na een uur rijden al je vaderlandse bodem hebt verlaten, ongeacht de rijrichting, dan betekenen grenzen niet zo veel. Ik heb mij daarom altijd meer kosmopoliet gevoeld dan Belg. Tegelijkertijd maakt die kosmopolitische inborst mij misschien juist wel tot een zuivere Belg. Ik ben namelijk niet de enige die er zo over denkt in het land van koning Albert II. Ongetwijfeld ten spijt van onze geliefde vorst zelve.

Bon, natuurlijk zijn onze volksvertegenwoordigers ook niet vies van afbakening. Als het aan sommigen had gelegen, dan was onze moedergrond allang in tweeën gehakt. Maar anders dan in Nederland nemen wij onze politici niet zo serieus. We waarderen hen om wie ze zijn: zatlappen die na een aantal schamele succesjes in hun buurtkroeg de stap wagen naar het landelijke spreekschavot. We horen ze aan zoals we vroeger met de ganse familie rond de teevee zaten om naar Urbanus te kijken: gierend en met een biertje in de hand.

Hoe anders is de situatie hier in Nederland! Als politici hier over grenzen spreken dan volgt een ernstig geknik. Met name als het gaat om moslims die die grenzen slechts in één richting mogen passeren. En anders dan in mijn moederland denken politici hier werkelijk dat ze iets kunnen betekenen in de wereld. Ik herinner me het bezoek van Balkenende aan Bush nog goed. Hij sloeg een modderfiguur waarvoor zelfs onze zatte minister Daerden zich nog zou schamen. De Nederlandse droom liet zich er echter niet door afschrikken. Inmiddels is hij in het polderlandschap neergedaald in de gedaante van een witte engel. Bon, het wit is geverfd, maar het geloof van de Hollanders is er niet minder om. Geert Wilders wordt gezien als de reddende messias, de man die Nederland vrij gaat maken van de vermeende moslimtirannie.

Ik had de Nederlandse droom gemakkelijk links kunnen laten liggen als die droom zich tot Nederland zou beperken. Recente ontwikkelingen wijzen echter op een andere gang van zaken. Zelfs de Duitsers tonen zich geïnteresseerd. Zij hebben hun grandioze schuldgevoel van zich afgeschud en zijn klaar voor een volgende ronde. In het licht van deze gebeurtenissen acht ik het niet ondenkbaar dat ook België de negatieve gevolgen gaat ondervinden van de Nederlandse droom. Als vooruitgeschoven pion zal ik de droom daarom zo goed mogelijk in kaart brengen.

Achter de ruitenwissers doemde mijn nieuwe woon- en verblijfplaats op: Amsterdam. De regen gaf de stad een mistroostige indruk, al vroeg ik me af of zonlicht daar iets aan zou veranderen. Tevergeefs probeerde ik leven te ontwaren in de kantoorgebouwen langs de ring. Blijkbaar had de recessie ook hier huisgehouden. De verlosser had geen beter moment kunnen kiezen voor zijn wederopstanding. ‘Als de maag rommelt, maakt de kop rare sprongen,’ zei mijn opoe altijd. Met gepaste opwinding nam ik de afslag naar Bos en Lommer, volgens mijn bronnen de plek waar de Nederlandse droom dagelijks wordt geconfronteerd met het Nederlandse moslimverzet. Daar zou ik mijn onderzoek starten.

4 Reacties

  1. Chapeau! Zugabe (betekent “we want more”)!

    Ibogaine moest ik opzoeken. Als verduitste Hollander kijk ik meestal in de Duitse wiki. Bon. Hier een fragment:

    Ibogain wirkt in geringen Dosen stimulierend. Höhere Dosierungen (ab 5–10 mg/kg Körpergewicht) lösen Visionen aus, d.h. bei geschlossenen Augen werden in einer Art traumähnlichem Erleben schnelle Abfolgen von Bildern und Filmen gesehen, oft mit intensivem emotionalem und auch religiös-mystischem Empfinden. Halluzinationen bei geöffneten Augen treten hingegen kaum auf. Daher ist die Wirkung nicht mit der von bekannteren Psychedelika wie LSD vergleichbar. Es wurde vorgeschlagen, statt „halluzinogen“ das Wort „oneirisch“, d.h. Traum-erzeugend zu verwenden.

    Die Wirkung hält zwischen acht und zwölf Stunden an, wobei die akut visionäre Phase nur vier bis acht Stunden dauert. Rund ein Fünftel der Konsumenten berichtet von subjektiven Nachwirkungen noch 24 Stunden nach der Einnahme, 15 Prozent sogar noch nach 36 Stunden.

    Noch höhere Dosierungen führen zu Krämpfen, Lähmungserscheinungen und können im Tod durch Atemstillstand enden. Des Weiteren besteht die Gefahr von Herzrhythmusstörungen, was im schlimmsten Fall zum plötzlichen Herztod führen kann.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *