Plasterk

Ik zag hem weer, bij Pauw & Witteman. Vroeger was hij wetenschapper, en een interessant columnschrijver. Nu is hij minister geweest, en is hij een echte miesj…, pardon, een echte Hagenaar geworden. Het ging bij P&W over die vrijspraak voor Gregorius Nekschot. Die vrijspraak stond natuurlijk al vast voordat hij naar het politiebureau moest, twee jaar geleden. (Waarom overigens klagen als zoiets je overkomt? Ik zou best een maand willen zitten, als iemand iets in mijn stukjes vindt dat hem niet betamelijk lijkt.) Dit terzijde. Maar Plasterk durfde nu niet te zeggen dat Nekschot iets kwalijks was overkomen, omdat hij toen in de regering zat. De kloof tussen de burgers en de politici wordt steeds groter.

3 Reacties

  1. Ha, inderdaad, waarom klagen? Ik kan me geen betere reclame voor me werk weten te wensen. Misschien in me volgende boek maar wat atoombomrecepten stoppen ofzo, of tips om kinderen te vermoorden.

  2. Nekschot klaagt niet dat hij in de nor heeft gezeten, maar dat de flikken op zijn toetsenbord hebben gepoept, waardoor hij maanden niet meer dorst te typen.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *