Zat ik daar, voor de tv. Paar glaasjes scepsis achter de kiezen. Bakje kritische noten binnen handbereik. Kom maar op. Bleek de eerste aflevering van Penoza werkelijk geweldig te zijn! Probleem was wel dat het gedragen werd door Thomas Acda. Fedja van Huet was ook wel goed. Maar Thomas Acda stal de show. Zijn personage kan wel eens uitgroeien tot een soort uit de Amsterdamse grachtendrek getrokken polderversie van Tony Soprano. Dacht ik. Tot, helemaal aan het slot van deze aflevering, iets mij zei dat we Thomas Acda niet meer zullen terugzien in Penoza. Jammer. Ik hoop op een prequel.
Jammer dat de KRO schrijft dat ‘Penoza wordt verteld als een familiesage’ en dat ze zeggen dat er 13 hoofdpersonen aan meedoen.
Ook jammer dat ze die titel hebben gekozen. Ze hebben natuurlijk gedacht: ‘Penose, dat is een mooi woord. Daar maken we iets Italiaans van!’ Verkeerd gedacht. Maar ik heb het niet gezien.
Ja, met name die naam deed mij vermoeden dat het niet zo heel veel kon zijn. Maar dat was het dus wel.
Er deed ook een ‘hoofdpersoon’ Huppeldepup Jane de Schepper aan mee, las ik. Nooit van gehoord!
Nu heb ik wel van meer dingen niet gehoord, ik weet ternauwernood dat Angela Merkel een Duitse is. Ik kijk alleen de actualiteitenprogramma’s en de sport op tv. Nederlands drama zie ik al niet meer sinds Pleunie Touw uit de kleren ging.
Thomas komt nog één aflevering terug én in een hoop flashbacks, aldus zijn twitter. Dus geef de hoop niet op ;)
Daar hoopte ik al een beetje op. Op flashbacks.
En de hoop, die geven wij nooit op. Die sterft als laatste. Vlak na onszelf, waarschijnlijk.