Op vrijdag 18 juni, gisteren 100 dagen geleden, was de toen 19-jarige student Fabian Moritz internationaal nieuws. De jongeman speelde namelijk met Legopoppetjes, in een Lego stadion, met een Legoballetje wedstrijden van het wereldkampioenschap voetbal na en maakte daar animatiefilmpjes van.
Zo keken ruim een miljoen mensen het filmpje van Fabian waarin hij de domme fout van de Engelse keeper tegen Amerika naspeelt.
Omdat er na 13 juli geen nieuwe berichten meer zijn geplaatst op de website van Fabian, en hij ook niet meer reageert op e-mail of telefoon, toog de redactie van Nurks — een beetje bezorgd wel — naar de Rabbethgestraße 15 te Laatzen.
Na langdurig bellen ging de deur op een kier, een vrouw met een gespannen uitdrukking op het gelaat keek met priemende ogen wantrouwig in de richting van uw verslaggever.
(Voor het gemak is de dialoog die volgt voor u vertaald.)
– Ja?
– Goedemiddag mevrouw, ik ben verslaggever van Nurks Magazine, uit Nederland, ik ben op zoek naar Fabian Moritz.
– Ja? En?
– Wel, volgens mijn informatie woont hij op dit adres.
– Ja? Dus?
– Ik zou Fabian graag spreken. Interviewen zogezegd.
– Ja? Want?
– Wel, Fabian heeft die schitterende Lego filmpjes gemaakt en ik was benieuwd naar zijn leven na het WK. Wat doet Fabian tegenwoordig, is hij nog altijd met Lego bezig; van die dingen. Dat interesseert de mensen.
– Ja? Want?
– Is Fabian thuis?
– Ja?
– Kunt u Fabian wellicht even roepen?
– Fabian kan niet gestoord worden!!
– Oh, kan ik dan wellicht een afspraak maken met Fabian? Op een later tijdstip bijvoorbeeld?
– Luister, jij modderige poep-anus (een betere vertaling kan ik niet bedenken), Fabian kan niet gestoord worden! Wanneer Fabian zo ver is zal hij naar buiten treden. En tot die tijd geen berichten, geen interviews en al helemaal geen previews!
– Previews?
– Niks meneer!
– Previews van wat dan mevrouw?
Ergens diep in het verder geblindeerde huis klonk een doffe knal. (‘BWAFFF’.)
Het toch al gespannen gelaat van de vrouw kreeg nu iets hysterisch, haar haren leken letterlijk overeind te komen.
– POEP!! POEP!! Duizendmaal POEP!! Niet weer, niet weer!
Met een knal sloeg de deur dicht.
En hoe vaak uw verslaggever ook aanbelde, de deur bleef hermetisch gesloten.