Beugel

‘Ja, nou, zoals je wel weet heeft Simone een beugel. En zij was dus zeg maar bezig onder mijn bureau, bleef er ineens een stukje beugel achter mijn toompje haken. Pijn! Pijn! En bij elke beweging die zij of ik maakte meer pijn! Loshalen zat er niet in. De orthodontist weigerde langs te komen, dus wij daar naartoe. Gewacht totdat onze collega’s aan het lunchen waren. Met een paardendeken over Simone heen zijn we het pand uit geslopen. Simone in een hoek van negentig graden, zijwaarts lopend. En bij elke stap die pijn. Auto rijden ging ook niet bepaald gemakkelijk. Wat denk je? Ik zet ’m in zijn één, laat de koppeling te snel opkomen, auto komt met een schok in beweging en tegen de stoeprand tot stilstand, schiet de beugel los! Simone heeft nog wel last van d’r nek.’

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

3 Reacties

  1. Je bedoelt nu ze dit lezen? Of sowieso? (Ik ken trouwens iemand die beweert dat hij eens op een besnijdenis aanwezig was en dat de besnijder het toompje door sneed [of hoe gaat dat, besnijden?] en dat het toompje toen wegschoot en niemand zag waar naartoe en dat die persoon die ik ken even later op een toastje zalm iets taais proefde, enfin, u get the picture.)

  2. Dat bedoel ik ja.
    Die verplaatste pijn, dat ken je vast wel.
    Als iemand hard op zijn stuitje valt, dat voel je gewoon even.

    Dit lezende voel je als man dus even die scheut pijn door je lendenen.
    Maar wat als je toompje reeds 8 dagen na je geboorte werd geamputeerd??

    Het lijkt me trouwens wel een elastieken dingetje dat weg kan schieten, zo’n toompje.
    Ik ben blij dat hij bij mij gewoon vast zit.
    ‘Wat zoek je? Je lens?’ ‘Nee, m’n toompje.’
    Je moet er niet aan denken.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *