Die zondagmiddag
– Met de doktersdienst, waarmee kan ik u van dienst zijn?
– Ja, goedemiddag, met Max Molovich, ik bel voor mijn zoontje – moet u zijn geboortedatum hebben?
– Is dat toevallig 5 september 2009?
– Dat is inderdaad heel toevallig, dat klopt precies!
– Wat is er aan de hand.
– Nou. Vrijdagochtend had hij voor het eerst koorts, 39.2. De volgende ochtend was de koorts weg, die middag was de koorts weer teruggekomen, deze ochtend was de koorts weer weg, maar hij was wel hangerig en zeurderig, rond één uur is hij gaan slapen en om drie uur werd hij wakker, maar zo lang slaapt hij normaal nooit, en sindsdien is hij heel hard aan het huilen, het lijkt alsof hij ergens pijn heeft, we hebben hem getemperatuurd en nu heeft hij 36.3.
– Gewoon goed inpakken of even in een doek op het eigen lichaam dragen. Is hij verkouden geweest?
– Niet echt verkouden. Een beetje verstopt wel.
– Dat bedoelde ik met verkouden.
– Aha. Ja, nee, dan wel.
– Waarschijnlijk heeft hij een oorontsteking. Dat kan ontzettende pijn doen. Ik heb volwassen mannen in de wachtkamer zien huilen.
– Ach jee.
– Ach jee ja. En voor een baby’tje is het helemaal erg. Dan is het niet zo gek dat hij de boel bij elkaar schreeuwt. Heeft u neusdruppels in huis?
– Zo’n verstuivertje bedoelt u?
– Met zoutoplossing.
– Ja, ik geloof het wel.
– Probeer het daar maar mee, dat zorgt voor open luchtwegen, zodat de druk kan afnemen. En als hij blijft huilen geef je ’m een paracetamolletje van 120 microgram.
– Hij heeft ook een paar vlekjes in zijn oor. Wij dachten dat het muggenbultjes waren, maar zijn neefje die hij vorige week weer heeft gezien, had onlangs de zesde ziekte gehad. Kan het dat zijn?
– De zesde ziekte is eerst drie dagen koorts en dan vlekjes. Hij had vanaf vrijdag koorts? Dan zouden morgen de vlekjes beginnen.
– Niks om ons zorgen over te maken?
– Nee hoor. Gewoon goed in de gaten houden. Pas als hij heel erg suf wordt en apathisch, dat hij door je heen kijkt zeg maar en nergens meer op reageert, dan moet je ons weer bellen. Maar dan gaan de alarmbellen toch wel rinkelen. En als hij vlekjes krijgt die je niet kunt wegdrukken, dan ook meteen ons bellen. Heeft u verder nog vragen?
– Vlekjes die je niet kunt wegdrukken?
– De meeste rode vlekjes, zoals ook muggenbulten, kun je heel makkelijk wegdrukken. Die worden even wit als je erop drukt en dan weer rood. Petechieën of puntbloedingen kun je daarentegen niet wegdrukken. Komt heel weinig voor hoor. Maar als je dat ziet: meteen naar ons bellen.
– Puntbloedingen?
– Ook wel petechieën. Die kun je niet wegdrukken zoals alle andere rode vlekjes. Maar ze zijn heel zeldzaam hoor.
– Rode vlekjes die je niet kunt wegdrukken?
– Precies. Maar meestal als ouders denken dat hun kind kleine rode vlekjes heeft die ze niet kunnen wegdrukken, dan kunnen wij ze wel wegdrukken. Maar als je ze ziet: meteen bellen. Want het kan levensbedreigend zijn.
– Levensbedreigend?
– Ja, maar het komt heel zelden voor, dus maakt u zich niet ongerust.
– Waar wijzen ze dan op?
– Rode vlekjes die je niet kunt wegdrukken wijzen op petechieën, ook wel puntbloedingen. Komt heel zelden voor.
– Maar waar wijzen die op?
– Die kunnen op een hersenvliesontsteking wijzen.
– Ach zo.
– Maar ze zijn heel zeldzaam. Hou z’n temperatuur goed in de gaten en neem contact met je huisarts op als hij morgen nog steeds koorts heeft.
– Oké.
– Verder nog vragen?
– Nee hoor, bedankt.
Even later
– Ssssst. Hij slaapt.
– Mooi zo.
– Wat zei de zuster?
– Dat hij waarschijnlijk oorontsteking heeft als hij zo hard aan het huilen is. Hebben wij nog van die neusspray in huis?
– Nee, niet meer. Wat doe je?
– O niks. Ik kijk naar die vlekjes in zijn oor.
– Heeft ie de zesde ziekte?
– Waarschijnlijk niet. Wat vind jij: als ik op zo’n vlekje druk, gaat ie dan weg?
– Ik kan het vlekje niet zien als jij erop drukt.
– Nee, ik ook niet. Maar het zijn geen vlekjes hè. Het zijn meer pukkeltjes.
– Nou, je kunt het wel vlekjes noemen hoor. Waar wijst het dan op?
– O, niks. Het kan op onderhuidse puntbloedingen wijzen. Maar die zijn heel zeldzaam.
– En waar wijst dat dan op?
– Waarschijnlijk zijn het gewoon muggenbulten.
– Maar waar kan zo’n puntbloeding dan op wijzen?
– Dat is heel zeldzaam. Maar het kan op hersenvliesontsteking wijzen. Maar volgens mij kun je ze gewoon wegdrukken. Hier, als ik er zo op druk, zijn ze toch weg?
– Ik weet het niet hoor. Ik kan ze niet zien als je er op drukt.
– Volgens mij zijn het gewoon muggenbulten. Niks om ons zorgen over te maken.
In de wachtkamer
– Hebben jullie afspraak gemaakt, ik zie jullie al zo lang wachten?
– Wij hebben ons bij de balie aangemeld.
– Maar ik zie jullie hele tijd hier wachten en allemaal andere mensen die later binnenkomen, worden eerder geholpen. Jullie komen wel voor dokter?
– We zitten hier niet voor de gezelligheid.
– Ik zal even vragen bij assistente.
Bij de dokter
– Excuses dat u moest wachten. Bij mij in praktijk moet nooit iemand wachten. Iemand had aangeklikt en toen niet weggeklikt. Maar wat is probleem?
– Tja. We schamen ons eigenlijk een beetje.
– Schamen nergens voor nodig.
– HADAT!!
– Wel. Hij heeft al sinds vrijdag een beetje koorts. Vanochtend was het wel gedaald, maar hij was hangerig en ging om 13.00 uur ineens twee uur slapen, terwijl hij dat normaal nooit zo lang doet overdag, maar toen werd hij huilend wakker en had hij verlaging en bleef hij maar huilen, dus toen zijn we hierheen gekomen, maar toen heeft hij op de weg hiernaartoe de hele tijd in zijn wagentje geslapen en toen hij hier in de wachtkamer wakker werd, was hij ineens ontzettend vrolijk en heeft hij de hele tijd enthousiast gespeeld.
– HADAT!!!
– We schaamden ons een beetje en zijn toen in een hoekje gaan zitten zodat niemand kon zien hoe onziek hij was.
– Maar we waren thuis echt ongerust.
– Want hij huilde zo hard. Ik had met een van uw assistentes gebeld en zij zei dat het misschien oorontsteking was, en ik vertelde haar van wat vlekjes in zijn oor en toen vertelde ze over puntbloedingen die niet weg gaan als je er op drukt. Dus toen zijn wij op zijn vlekjes gaan drukken.
– Hadat?
– Maar wij wisten niet zeker of ze nu wel of niet weggingen.
– HADAT!!
– Dat had assistente nooit aan jullie mogen vragen, dat jullie niet kunnen beoordelen. Maar laat eens kijken hoe is het. Hallo jongetje. Ik heb hier lampje en ga in jouw oor meten, jij gaat misschien beetje huilen… o nee, jij gaat juist lachen… 36.5… dat is hartstikke goed… en dan ga ik nu in jou oor kijken… ik zie wat vocht, maar dat is normaal bij baby’tjes… en ik ga jou hartje luisteren, pas op dat is beetje koud, wat ben jij lief ventje…
– Hadat…
– En waar die vlekjes dan?
– Hier bijvoorbeeld. En hier twee op zijn oor.
– O ja. Nee hoor, dat is muggenbult, die gaan helemaal weg als ik er op druk. Nee, jongetje, jij bent helemaal niet ziek.
– HADAT!!!
– Ik maak mij meer zorgen om jouw ouders.
